Οι φίλοι [7]

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Συνεχίζουμε, με το παρόν σημείωμα, τη «στήλη» στην οποία φιλοξενούμε δημόσια κατατεθειμένες απόψεις φίλων, δημοσίων προσώπων και άλλων που διαβάσαμε στα social media και που, είτε συμφωνούμε με αυτές και τις προσυπογράφουμε, είτε κάτι μάς έμαθαν, είτε μας προβλημάτισαν, είτε απλώς τις ζηλέψαμε. Ελπίζουμε να αρέσει και σε εσάς (και ίσως να παρακολουθείτε στο εξής κάποιους από αυτούς, εάν βέβαια δεν το κάνετε ήδη). Καλή ανάγνωση, ευχαριστώ πολύ.

[1] Ρωμανός Γεροδήμος (3.12.18): Για όσους δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα, βρισκόμαστε σε κατάσταση πολέμου. Δεν είναι συμβατικός πόλεμος και σίγουρα δεν είναι θερμός πόλεμος, αλλά υβριδικός, μεταμοντέρνος. Ο πιο ακριβής χαρακτηρισμός θα ήταν Β΄ Ψυχρός Πόλεμος. Τα χαρακώματα του πολέμου αυτού δεν είναι τα γεωγραφικά σύνορα ή οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις, αλλά τα προσωπικά δεδομένα, οι υπολήψεις, οι υποδομές, οι βάσεις δεδομένων, οι αξίες, η ταυτότητα, το πλαίσιο αντίληψης της πραγματικότητας. Και τα θύματά του δεν είναι φαντάροι στα χαρακώματα, αλλά σχέσεις ισχύος, ιεραρχίες, καριέρες, περιουσίες και κάποιες φορές ζωές δημοσιογράφων, πολιτικών, πρακτόρων ασφαλείας, αξιωματούχων κλπ. Αυτό που συνέβη αυτό το Σαββατοκύριακο με την επίθεση του ρωσικού κρατικού φορέα RT και του Documento εναντίον τριών οργανισμών που παράγουν εξαιρετική δουλειά στην Ελλάδα –εναντίον δηλαδή της κορυφαίας ομάδας ερευνητικής δημοσιογραφίας στην Ελλάδα (Inside Story), της κορυφαίας δεξαμενής σκέψης για θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας στην Ελλάδα (ΕΛΙΑΜΕΠ), και της μόνης ομάδας που προωθεί το news literacy στην Ελλάδα (Journalists about Journalism)– δεν είναι μεμονωμένο γεγονός. Είναι μία επιθετική πράξη – μία προσπάθεια να αμαυρωθεί η δουλειά που κάνουν τα άτομα αυτά.

Η προσπάθεια προφανώς απέτυχε γιατί ήταν πρόχειρη, σχεδόν κωμική. Υπάρχει όμως κάτι ουσιαστικότερο: κυβερνήσεις και διακυβερνητικοί οργανισμοί της Δύσης –όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ– άρχισαν επιτέλους να αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει και σιγά-σιγά χρηματοδοτούν δράσεις εναντίον των fake news της Ρωσίας. Οι δράσεις αυτές δεν αποτελούν προπαγάνδα, αλλά απολύτως ξεκάθαρη και νόμιμη άμυνα: εργαλεία για fact-checking, προγράμματα ψηφιακής εκπαίδευσης και κριτικής σκέψης για να μπορούμε να διαπιστώνουμε τι είναι αλήθεια και τι όχι. Προφανώς τα προγράμματα αυτά ενοχλούν και απειλούν αυτούς που βάσισαν τη στρατηγική τους –μία στρατηγική διείσδυσης στη Δύση– στο χάος του διαδικτύου.

Εφόσον πιστεύουμε ότι η Ελλάδα ανήκει στη Δύση –ότι δηλαδή πιστεύουμε κι εμείς στον ορθολογισμό, την ελευθερία λόγου και Τύπου, στην κριτική σκέψη και τον Διαφωτισμό, στην επιστήμη και στην κριτική, ως ιδανικά και αξίες (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πάντα τα καταφέρνουμε)–, τότε δεν πρέπει να τηρούμε ίσες αποστάσεις ανάμεσα στη Δύση και την παρούσα ρωσική κυβέρνηση. Είτε το θέλουμε, είτε όχι, κάποιοι αποφάσισαν να ξεκινήσουν αυτόν τον Β΄΄ Ψυχρό Πόλεμο και να καταστήσουν την Ελλάδα ένα από τα θέατρα επιχειρήσεων. Με άλλα λόγια, είμαστε στο παιχνίδι αυτό είτε το θέλουμε, είτε όχι. Το ερώτημα είναι αν θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να διατηρήσουμε τις αξίες και την ελευθερία μας.

[2] Μιχαήλ Κωσταράκος (3.12.18): Είναι γνωστό πλέον σε όλους ότι ο κ. ΥΕΘΑ, στην προσπάθειά του να ταυτιστεί με και ίσως να στηρίξει ηθικά (ωσάν να το χρειάζονταν!) κάποια από τα ασκούμενα ή επιθεωρούμενα τμήματα, εμφανίζεται ενδεδυμένος με την στολή ασκήσεων-μάχης του αντίστοιχου Κλάδου. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, στις φωτογραφίες που αποδέσμευσε το ΥΠΕΘΑ και που βρίσκονται ανηρτημένες στον σχετικό ιστότοπο, ο κ. ΥΕΘΑ εμφανίζεται με τη φόρμα επιχειρήσεων του Πολεμικού Ναυτικού μας (τη στολή των πληρωμάτων του Στόλου δηλαδή) φέροντας επίσης στη «στολή» του τον θυρεό του ΥΠΕΘΑ, επίρραμμα με το ονοματεπώνυμο και την υπουργική του ιδιότητα (αντί διακριτικού βαθμού) καθώς και διακριτικά «ιπταμένου» (ενδεχομένως χειριστού ελικοπτέρου).

Το γεγονός ότι το τζόκεϊ του δεν φέρει εθνόσημο δεν αλλάζει σχεδόν τίποτα, πλην της αποφυγής πιθανής εισαγγελικής έγκλησής του για αντιποίηση στολής που κάποιοι «θερμοκέφαλοι» θα μπορούσαν ίσως να προσπαθήσουν να προκαλέσουν.  Η αλήθεια είναι ότι στη διάρκεια της θητείας μου (40 και πλέον χρόνων), έχω ξαναδεί παλαιότερα Υπουργούς και Υφυπουργούς να φέρουν στολές με διακριτικά της θέσης τους. Αυτό συνέβαινε σε χώρες τού πρώην ανατολικού μπλοκ, σε κάποιες αραβικές χώρες και σε Λαϊκές Δημοκρατίες της Άπω Ανατολής. Αυτό είναι κάτι το οποίο δεν συναντάται στις Δυτικές Δημοκρατίες και ειδικότερα στις ευρωπαϊκές χώρες. Σε αυτές, οι υπουργοί Άμυνας είναι πολιτικοί προϊστάμενοι των Ενόπλων Δυνάμεων και δεν προσποιούνται ότι είναι κάτι διαφορετικό από αυτό. Ούτε και το έχουν ανάγκη. [Αυτό είναι ένα μικρό μόνο απόσπασμα από την ανάρτηση του στρατηγού Κωσταράκου. Παρακαλούμε, διαβάστε την ολόκληρη ακολουθώντας τον σύνδεσμο].

[3] Χρήστος Γραμμένος (5.12.18): Πριν από δέκα χρόνια, στη Κάλυμνο, μία παρέα σκεπτόμενη «out of the box», είδε στην «κατάρα» του Νησιού, τα βράχια, μία ευκαιρία (το νησί έχει ποσοτικά τα μισά βράχια του Αιγαίου). Μία πίστα αναρρίχησης! Δημιούργησαν ένα blog (κόστος 0), αργότερα ένα πρόχειρο site, και ανέβασαν πολλές φωτογραφίες στα social media. Η τοπική κοινωνία απλά είδε στην αρχή μία παρέα να «παίζει». Σήμερα η Κάλυμνος θεωρείται νούμερο 1 προορισμός Αναρριχητικού Τουρισμού στον κόσμο. Στο εξωτερικό τη χαρακτηρίζουν ως τη «Μέκκα» της αναρρίχησης. Επίσημη πίστα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. 15.000 τουρίστες τον χρόνο την επιλέγουν για αυτό. 3.500 διαδρομές ανοίχτηκαν από εθελοντές στο νησί. Παράταση τουριστικής περιόδου κατά 2 μήνες. Κατά κεφαλή κατανάλωση επισκέπτη 20% μεγαλύτερη από τον μέσο όρο. 15% αύξηση στο Real Estate. Ζήτηση για επισκέψεις όλους τους μήνες του χρόνου, αν και δεν υπάρχει εύκολη πρόσβαση στο νησί. Για να καταλάβουμε τη δυναμική, αρκεί να αναφέρουμε ότι μόνο η Αυστρία έχει 2 εκατομμύρια αναρριχητές! Η τοπική κοινωνία πλέον βλέπει το μέλλον και διέξοδο σε αυτό που έβλεπαν για δεκαετίες ως κατάρα και αργότερα «παιχνίδι» μιας παρέας. Εξάρτηση ή συμμετοχή από κεντρική Κυβέρνηση, Περιφέρεια ή Δήμους, μηδέν. Κονδύλια από ταμεία, μηδέν. Πόσες κινήσεις μπορείτε να σκεφθείτε αντίστοιχες, με αναλογία κόστους επένδυσης - απόδοση επένδυσης, κάτι χιλιάδες τοις εκατό;

[4] Κώστας Ονισένκο (5.12.18): Αυτές τις μέρες έπαιξε στη Ρωσία ένα πολύ αστείο σκηνικό. Οι τοπικές Αρχές της πόλης Καλίνινγκραντ (στη Βαλτική Θάλασσα) διεξήγαγαν ηλεκτρονική ψηφοφορία για την ονοματοδοσία του αεροδρομίου της πόλης, και ανάμεσα στα υποψήφια ονόματα ήταν και εκείνο του μεγάλου φιλοσόφου Εμμανουήλ Καντ. Για την ιστορία, το Καλίνινγκραντ είναι μια πόλη που ανήκε στην Πρωσία και περιήλθε στη Σοβιετική Ένωση ως «προίκα» με το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το αρχικό όνομα της πόλης, από το 1255 —όταν σε αυτό το σημείο Τεύτωνες Ιππότες έχτισαν το ομώνυμο κάστρο—, ήταν Κένιγκσμπεργκ (Konigsberg). Μετά το 1945 οι Γερμανοί μετοίκησαν και η πόλη κατοικήθηκε από Ρώσους. Η Wikipedia γράφει: «Η πόλη καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατελήφθη από τον Κόκκινο Στρατό το 1945 και ο γερμανικός πληθυσμός διέφυγε ή εκδιώχθηκε. Μετονομάστηκε σε Καλίνινγκραντ στις 4 Ιουλίου 1946 προς τιμήν του Μιχαήλ Καλίνιν».

Ο Καντ (1724-1804) γεννήθηκε, έζησε και πέθανε σε αυτή την πόλη. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, τέσσερα χρόνια, το Konigsberg ήταν υπό τη διοίκηση των Ρώσων (ήταν τα μόνα χρόνια της ρωσικής παρουσίας στην πόλη από την ίδρυσή της και μέχρι το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου). Έχει λοιπόν μια λογική το να θέλει κάποιος να δώσει το όνομά του σε κάτι σημαντικό σε αυτή την πόλη. Ωστόσο… Μετά την ανακήρυξη των υποψηφίων ονομάτων, και αφού το όνομα Εμμανουήλ Καντ είχε αποκτήσει ένα μεγάλο προβάδισμα, ξεσηκώθηκε ένα άγριο «πατριωτικό» κύμα αντιδράσεων.

«Ένας άγνωστος… Ένας κάποιος Εμμανουήλ Καντ. Ήταν ένας προδότης της χώρας του, ένας γλείφτης που σερνόταν στα γόνατα για να πάρει μια έδρα στο πανεπιστήμιο. Έγραφε κάτι ακαταλαβίστικα βιβλία που κανείς δεν τα διαβάζει και ούτε θα διαβάσει». Τα λόγια ανήκουν στον αντιναύαρχο του ρωσικού στόλου και επικεφαλής του στόλου της Βαλτικής Θάλλασας Ιγκορ Μουχαμέτσιν, ο οποίος απευθυνόμενος στους ναυτικούς της Βόρειας Θάλασσας τους προτρέπει να καταψηφίσουν στην ψηφοφορία (και να προτρέψουν τους συγγενείς τους να καταψηφίσουν) τον «κατάπτυστο» Καντ. Μετά από αυτό, το μνημείο του Καντ στην πόλη βανδαλίστηκε και φυλλάδια με προσβλητικό περιεχόμενο κατά του φιλοσόφου γέμισαν τους δρόμους. Φυσικά η ψηφοφορία έληξε με τη «νίκη» του ονόματος μιας Ρωσίδας τσαρίνας. Ο Καντ συνεχίζει να αναπαύεται στο Konigsberg, εκτός και αν οι ρωσικές Αρχές αποφασίσουν τελικά να χτίσουν σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας πάνω στο σημείο όπου βρίσκεται ο τάφος του. Οι ζωντανοί εχθροί που έχει δημιουργήσει η Ρωσία μάλλον δεν της αρκούν, και τώρα έχει αποφασίσει να τα βάλει και με τους νεκρούς.

[5] Πέτρος Παπασαραντόπουλος (8.12.18): Η δήλωση Τσίπρα για τη γραβάτα είναι ασφαλής ένδειξη της αισθητικής, πολιτικής και προσωπικής του αντίληψης για τα πράγματα. Η άρνηση της γραβάτας ως επαναστατική πράξη, ως «κατάκτηση». Ο αντικομφορμισμός ως καρικατούρα. Η γελοιότητα ως επανάσταση. Το κιτς στην εξουσία.

[6] Κώστας Ρεσβάνης (8.12.18): Η συνταγή-δηλητήριο. Βγήκαν όλα τα καρακόλια της Ακροδεξιάς του αντιευρωπαϊσμού, του λαϊκισμού και του εθνικισμού να ταυτιστούν με ένα 20-25% των Κίτρινων Γιλέκων. Μοναδικός στόχος ο Μακρόν, με τα λάθη και τα σωστά του αδιάφορο. Ακολουθεί, όπως βλέπουμε, μια προγραμματισμένη ριζοσπαστικοποίηση με εγκληματικές πράξεις στους δρόμους που τόσο επιθυμούν η Λεπέν και ο Μελανσόν οι οποίοι παραμονεύουν. (Ας θυμηθούμε τη δική μας άνω-κάτω Πλατεία.)

[7] Γιάννης Δημητριάδης (8.12.18): Θα είχε ενδιαφέρον πάντως να ξέραμε πώς θα αντιδρούσαν οι ενθουσιώδεις φίλοι των Κίτρινων Γιλέκων στην Ελλάδα, αν ξαφνικά 30.000 άνθρωποι που κάνανε διαδηλώσεις στους ελληνικούς δρόμους, φωνάζανε «Τσίπρα παραιτήσου», και: «Φέρτε στην πρωθυπουργία τον στρατηγό Φραγκούλη Φράγκο». Διότι, κατ' αναλογία, ακριβώς αυτό συμβαίνει στη Γαλλία.

[8] Αικατερίνη Τσαλαμπούνη (8.12.18): Εσύ ανώνυμε βάνδαλε, που προσπαθείς να με πείσεις πως τιμάς έναν νεκρό νέο καταστρέφοντας τον χώρο όπου άλλοι νέοι προσπαθούν να φτιάξουν ένα μέλλον. [...] Για αυτό που έκανες στους φοιτητές μου είμαι θυμωμένη μαζί σου. Γιατί δεν νοιάζεσαι για τα φτωχόπαιδα που σπουδάζουν με τις στερήσεις της οικογένειάς τους που εδώ και χρόνια ζει στα όρια της φτώχειας στα οποία την υποχρέωσαν κυβερνήσεις δεξιές και γιαλαντζί αριστερές. Μισείς τον φοιτητή που κάνει μεροκάματο για να σπουδάσει.

Τον ξένο φοιτητή που ζορίζεται γιατί δεν ξέρει τη γλώσσα και δεν τα βγάζει εύκολα πέρα. Τους κυνήγησες από ένα δικό τους χώρο, γιατί εσύ είσαι βολεμένος μέσα στο αφήγημά σου. Τους έκανες να κλάψουν όταν αντίκρισαν την επόμενη μέρα τα έργα του μίσους σου. Κι αυτό το πονεμένο βλέμμα τους και το λυγμό στη φωνή τους δεν τα ξεχνώ. Θέλω όμως να ξέρεις πως δεν είμαστε η παράπλευρη απώλεια στην ψεύτικη επανάστασή σου. Και μην έχεις μάταιες ελπίδες ότι θα νικήσεις τελικά, επειδή έσπευσαν κάποιοι να σε υποστηρίξουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Αυτοί που ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα για το τι γίνεται, για παράδειγμα, με τους μαθητές στη Γαλλία, αλλά δεν είχαν μια κουβέντα συμπάθειας για το χώρο που εσύ κατέστρεψες. Μη γελιέσαι, δεν μας σταματάς. [Διαβάστε, παρακαλώ, όλη την ανάρτηση της καθηγήτριας, ακολουθώντας τον σύνδεσμο].