Της Μαρίας Χούκλη
Το Davos άνοιξε τις χιονισμένες πύλες του και αναμένει μερικές εκατοντάδες «υψηλούς» επισκέπτες - εκπροσώπους της πολιτικής, της οικονομίας, του επιχειρείν, της κοινωνίας και του πολιτισμού, απ' όλον τον πλανήτη, για να συζητήσουν φέτος πώς θα δαμάσουν την 4η Βιομηχανική Επανάσταση. Η συγχώνευση τεχνολογίας με τις φυσικές, ψηφιακές και βιολογικές σφαίρες.
Οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν μόλις το 18% των συμμετοχών. Πέρυσι ήταν το 17%. Αστεία πρόοδος.
Ηχηρές, χωρίς αμφιβολία, οι θηλυκές φυσιογνωμίες που θα μιλήσουν στο Forum. Προσωπικά έχω εντυπωσιαστεί από το νέο αίμα. Ξεχωρίζουν η Kemi Adeosun, υπουργός Οικονομικών της Νιγηρίας ,της μεγαλύτερης οικονομίας της Αφρικής και 6ης πετρελαιοπαραγωγού χώρας στον κόσμο. Η Fabiola Gianotti, επικεφαλής του CERN, και η Mary Barra, διευθύνων σύμβουλος της General Motors, η πρώτη και μόνη γυναίκα που ηγείται ενός κολοσσού αυτοκινήτων.
Από το άλλο ημισφαίριο, κλήθηκαν η Zhang Xin, που διοικεί τον κινεζικό γίγαντα του real estate SOHO, η Chanda Kochhar, CEO στην αξίας 125δισ. $ ιδιωτική τράπεζα στην Ινδία, η Elvira Nabiullina, η πρώτη γυναίκα που θα αναλάβει το τιμόνι της ρωσικής Κεντρικής Τράπεζας και η οικονομολόγος Helene Rey, που θεωρείται ο επόμενος Piketty.
Αν αθροίσουμε τον αριθμό των εργαζομένων που απασχολούνται στους τομείς υπό τη διεύθυνση των συγκεκριμένων κυριών και τα ποσά που διαχειρίζονται, θα παθαίναμε ίλιγγο.
Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η γυάλινη οροφή παραμένει άβατο για εμάς. Οι εξαιρέσεις δεν κάνουν τον κανόνα. Πολύ λίγες οι γυναίκες, με πολύ αργούς ρυθμούς, που φθάνουν σε ηγετικές και θέσεις ευθύνης πολιτικών, επιχειρηματικών, οικονομικών, επιστημονικών οργανισμών. Είναι σοκαριστικό το γράφημα που απεικονίζει την ανισότητα. Τα στοιχεία είναι πρόσφατα. Του 2015. Άνδρες και γυναίκες, τουλάχιστον στον ανεπτυγμένο κόσμο -δυτικό και ανατολικό- εμφανίζονται περίπου με τα ίδια ποσοστά να σπουδάζουν στην ανώτατη εκπαίδευση και να αποκτούν μεταπτυχιακούς τίτλους. Μετά το παιχνίδι χάνεται. Οι γυναίκες υπό-αντιπροσωπεύονται στην παραδοσιακή οικονομία, τόσο στην παραγωγή, όσο και στο εποικοδόμημα. Το ίδιο συμβαίνει και στην digital εξέλιξή της που ούτως η άλλως καταργεί θέσεις εργασίας.
Στο Davos θα παρουσιαστεί έρευνα για το χάσμα ανάμεσα στα δυο φύλα σε 147 χώρες, με βάση πολλούς δείκτες. Στην πρώτη θέση, στην καλύτερη δηλαδή, βρίσκεται η Ισλανδία. Η Ελλάδα κατέχει την 87η θέση. Από την ευρωπαϊκή οικογένεια χειρότερα είναι η Σλοβακία, η Ουγγαρία, η Κύπρος και η Μάλτα. Για την ιστορία, αναφέρω ότι η Ρουάντα έχει κατακτήσει την 6η καλύτερη θέση.
Μην συγχέουμε τη χρήση του διαδικτύου με την παραγωγή υλικού, τον σχεδιασμό νέων ψηφιακών προϊόντων, τη διεύθυνση του cyber κόσμου μας. Οι γυναίκες -όχι μια ευάριθμη ελίτ, αλλά η μεγάλη πλειονότητα- δεν θα έχουν «δικό τους δωμάτιο» ούτε στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση. Αποκλείονται από το Big Bang του καιρού μας, που μεταμορφώνει τις κοινωνίες, επαναπροσδιορίζει σχέσεις και αντιλήψεις, μας αλλάζει σε όλα επίπεδα. H απασχόληση από Επανάσταση σε Επανάσταση αυξάνει, ωστόσο η γυναικεία συμμετοχή παραμένει χαμηλή. Επιπλέον κι αυτό είναι ακόμη πιο εξοργιστικό, αμείβονται λιγότερο από τους άνδρες για την ίδια δουλειά.
Τι και αν πέρασαν 90 χρόνια από το μανιφέστο υπέρ ισότητας της Virginia Woolf.
Οι Judith της εποχής μας παραμένουν απαράδεκτα πολλές.
Κάτι πρέπει να γίνει.
