«Μην μου μιλάς για τρίχες»

«Μην μου μιλάς για τρίχες»

Ξεκινώντας την ενασχόλησή μου με τα κοινά, ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου ότι θα μιλούσα στους συμπολίτες μου για τρίχες, ρυτίδες και ραγάδες... Παρόλα αυτά υπάρχουν ορισμένοι και ορισμένες που ασχολούνται με τα παραπάνω συστηματικά.

Ωστόσο, με τον ίδιο ζήλο δεν έχω ακούσει να ασχολούνται με την ανεργία των γυναικών, την ανισότητα των αμοιβών, τη μαύρη εργασία, ή την αυξανόμενη ενδοοικογενειακή βία κατά των γυναικών και την κακοποίηση.

Έτσι, πριν λίγες μέρες μια πολιτεύτρια της ΝΔ μπήκε δυναμικά για μια ακόμη φορά στο «παιχνίδι» της στοχοποίησης, υποδεικνύοντάς μας το κανονικό, το φυσιολογικό, το αποδεκτό, το όμορφο σε σχέση με το σώμα μας, τη ζωή μας, την καθημερινότητα μας.

Εξαρχής να ξεκαθαρίσουμε ότι το όμορφο, το φυσιολογικό, το κανονικό είναι αυτό που καθένας και καθεμιά από εμάς νιώθει, αγάπα και υιοθετεί για τον εαυτό του χωρίς να επιβαρύνει κανέναν άλλον.

Γιατί το ερώτημα που ανακύπτει δεν είναι τι λέει ο καθένας αλλά πως εδραιώνεται το στερεότυπο του «μέσου φυσιολογικού» στιγματίζοντας τους υπόλοιπους.

Μια σύγχρονη μορφή Καιάδα είναι εδώ, η οποία δεν περιορίζεται στην εμφάνιση, στα κιλά, στην ηλικία ή στις τρίχες καθεμιάς αλλά περιθωριοποιεί με την ίδια ευκολία ανθρώπους με κάποιου είδους αναπηρία ή φοβία ή άτομα με ψυχολογική ή ψυχιατρική επιβάρυνση.

Όλα αυτά γενικεύονται, επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο τον «απέναντι», τον «ξένο», τον «χοντρό», τον «τριχωτό», τον «αλαφροΐσκιωτο». Και όλα αυτά και για την αναγνωρισιμότητα και για περισσότερες προβολές της ανάρτησης τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Και πριν πάρουμε μια ανάσα έρχεται το επόμενο «χτύπημα» όταν ο στρατηγικός σύμβουλος  του πρώην πρωθυπουργού ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται δημόσια στη χρήση «σκληρών ναρκωτικών» που έκανε ο ίδιος για να εξετάσει αν είναι όντως «καταστροφικά για την υγειά» μας και στη συνέχεια να μας πει να τα αποφεύγουμε! Καγχάζοντας και χαμογελώντας προκλητικά ξεστομίζει  μια ακόμη «ατάκα» προς το διαδικτυακό και όχι μόνο κοινό.

Δεν είναι οι μόνοι. Αρκετοί και αρκετές κατά καιρούς, εκφράζουν δημόσια τις προσωπικές απόψεις τους και επιδίδονται σε επικίνδυνους χαρακτηρισμούς ή τοποθετήσεις χωρίς ίχνος ντροπής ή αυτοσυγκράτησης.

Ένα ερώτημα όμως με βασανίζει. Οι συμπολίτες μας νιώθουν άνετα με τέτοιες τακτικές, σχόλια και απόψεις, με τον ακραίο και επικίνδυνο λόγο που εκφράζουν  οι εκπρόσωποι τους στα κόμματα ή αύριο, μεθαύριο στη Βουλή;  

* Η Ζέφη Δημαδάμα είναι Αναπλ. Εκπρόσωπος Τύπου του Κινήματος Αλλαγής και Αντιπρόεδρος Γυναικών Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος.