Της Μαρίας Χούκλη
Άλλη μια φορά που ο Μπρέχτ καθίσταται επίκαιρος με τις ιστορίες του κυρίου Κόϋνερ: “Ο κ. Κ. δεν το ''κρινε απαραίτητο να ζει σε μια συγκεκριμένη χώρα. Έλεγε: Παντού μπορώ να πεινάσω. Κάποτε όμως έλαχε να περνάει από μια πόλη που την είχε κυριέψει ο εχθρός της χώρας όπου ζούσε. Τον πλησίασε τότε ένας αξιωματικός του εχθρού και τον ανάγκασε να κατεβεί από το πεζοδρόμιο. Ο κ. Κ. κατέβηκε και διαπίστωσε ξαφνικά ότι είχε αγαναχτήσει ενάντια σ' αυτόν τον άνθρωπο και μάλιστα όχι μόνο ενάντια στον άνθρωπο μα προπαντός ενάντια στη χώρα που άνηκε ο άνθρωπος αυτός, τόσο, που ευχήθηκε να γίνει ένας σεισμός και να την καταπιεί. Γιατί, ρώτησε ο κ. Κ., έγινα εθνικιστής εκείνη τη στιγμή; Γιατί συνάντησα έναν εθνικιστή. Μα γι' αυτό ακριβώς πρέπει να εξολοθρεύουμε τη βλακεία. Γιατί κάνει βλάκες αυτούς που τη συναντούν”.
Στο εθνικό μελόδραμα προστέθηκε και νέα πράξη.
Πατριώτες εναντίον Προδοτών. Για την ακρίβεια, Μακεδονομάχοι κατά υποτιθέμενων Μακεδονόφιλων.
Να μετρήσουμε ανοιχτά μέτωπα; Αξιολόγηση, Χρέος, πρόσθετη φόρο-αφαίμαξη όσων πληρώνουν συνεχώς, Αραράτ τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές, ευάλωτες τράπεζες, καθηλωμένη οικονομία, απόδραση επιχειρήσεων και επιστημόνων στο εξωτερικό, θηριώδη τα ποσοστά της ανεργίας, προσφυγικό, ανθρωπιστική κρίση, τουρκικοί εκβιασμοί, ζαλισμένη Ευρώπη, λίγοι σύμμαχοι, ασταθής διεθνής περίγυρος. Θέλετε κι άλλα;
Κάθε ώρα που περνά είναι περισσότερο από χρήσιμη και κρίσιμη για να βρεθούν τελέσφορες και στέρεες λύσεις για κάθε μια από τις γάγγραινες, οι οποίες κατατρώγουν το σώμα της χώρας. Μάλιστα, δεν αρκεί η αντιμετώπιση μόνο μιας για να σηκώσουμε κεφάλι, αλλά πολλών και ταυτοχρόνως.
Τι κάνει το πολιτικό προσωπικό, συγκυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι; Politics as usual.
Σε εγκαλώ-με εγκαλείς με αφόρητη παρελθοντολογία, συμψηφίζω-συμψηφίζεις άρα καθηλωνόμαστε στα ίδια λάθη. Διαγκωνισμός κόκκινων γραμμών και πράσινα άλογα.
Όλοι καταπίνουν την κάμηλο και διυλίζουν τον κώνωπα.
Να παραιτηθεί ο Μουζάλας, λέει ο Καμμένος.
Να παραιτηθεί ο Μουζάλας, λέει κι ο Μητσοτάκης.
Να μην κακοκαρδιστούν οι ψηφοφόροι. Μην και διαταχθεί κανενός η θέση στο οικόπεδο της εξουσίας.
Κανείς με σοβαρό και συνεκτικό σχέδιο που να απαντά στα σημερινά και αυριανά ζητούμενα, προς τα πού θα πλεύσει το καράβι Ελλάς για να φύγει κάποτε από την περιοχή των επικίνδυνων σκοπέλων και τις απειλητικές αβύσσους.
Η λογική του παρόντος πολιτικού προσωπικού –με ελάχιστες εξαιρέσεις- είναι «Ζήσε και άσε τον κόσμο να τσουρουφλίζεται». Ούτως ή άλλως η κοινωνία κινείται σαν υπνωτισμένη. Day by day, νομίζοντας ότι στο τέλος κάτι θα γίνει και θα σωθούμε.
Το εθνικό μελόδραμα έχει μετατραπεί πλέον σε ελληνική οπερέτα.
Α, μην ξεχάσω τον τίτλο της ιστορίας του Μπρεχτ.
«Αγάπη για την πατρίδα και μίσος για τους πατριδολάτρες».
