Tου Νίκου Φιλιππίδη
«Επιθυμούμε η Ένωση να είναι μεγάλη στα μεγάλα ζητήματα και μικρή στα μικρά. Θα προάγουμε μια δημοκρατική, αποτελεσματική και διαφανή διαδικασία λήψης αποφάσεων και καλύτερα αποτελέσματα» ανέφερε το κείμενο διακήρυξης της Ρώμης που υπέγραψαν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο οι 27 ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Προφανώς η Ελλάδα λόγω μνημονίων εξαιρείται από την εν λόγω διακήρυξη περί διαφάνειας στις αποφάσεις εντός ευρωπαϊκού πλαισίου, αλλιώς δεν εξηγείται το πλήρες «σκοτάδι» που έχει επιβληθεί με ευθύνη – και – των ευρωπαϊκών αρχών στο περιεχόμενο του πλαισίου συμφωνίας της κυβέρνησης με τους θεσμούς.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση που όλοι έχουν κατακτήσει να μιλάνε για τα πάντα και τίποτα δεν μένει υποτίθεται κρυφό, το εκλεγμένο της όργανο η Κομισιόν αρνείται να ενημερώσει επαρκώς τους Έλληνες πολίτες για την πορεία και το περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων, στρώνοντας το έδαφος για την εν εξελίξει κυβερνητική προπαγάνδα.
Καθημερινά, ενόψει του κλεισίματος μιας «σκληρής» συμφωνίας στήνεται, με την ανοχή των θεσμών, μια παράσταση οπερέτας από τα κυβερνητικά στελέχη.
Τίτλοι όπως «δεν δεχόμαστε και δεν θα ψηφίσουμε την αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ», όταν είναι γνωστό ότι στο τραπέζι δεν βρίσκεται η πώληση του πλειοψηφικού ποσοστού της εταιρείας, αλλά η παραχώρηση κάποιων από τις παραγωγικές μονάδες, δίνουν και παίρνουν. Προφανώς για να ισχυριστούν μετά το κλείσιμο της συμφωνίας ότι «κερδίσαμε» την διατήρηση του πλειοψηφικού ποσοστού του κράτους στην εταιρεία. Στους θεσμούς ξέρουν την αλήθεια, αλλά δεν μιλούν.
Ομοίως και στα εργασιακά. Καθημερινά παρουσιάζεται από κυβερνητικά χείλη ως θέμα στην διαπραγμάτευση δήθεν η πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, όταν το θέμα βρίσκεται στην υπογραφή υπουργού και το μηνιαίο όριο των ομαδικών απολύσεων θα παραμείνει στο 5%.
Ακόμα μεγαλύτερη είναι η ευθύνη των θεσμών στις «γκάφες» της κυβέρνησης. Στις συλλογικές διαπραγματεύσεις για παράδειγμα, οι οποίες αποτελούν λάβαρο της κυβέρνησης κατά του ΔΝΤ, στην πράξη διαπιστώθηκε ότι ήταν ελεύθερες την τελευταία τριετία και άρα υπήρχε η δυνατότητα να συναφθούν καθ΄ όλη την διάρκεια της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πιθανώς να χρειαστεί τώρα να νομοθετήσει ότι θα υπερισχύουν οι επιχειρησιακές, αλλά η άγνοια της κυβέρνησης απεκρύβη.
Το ίδιο ισχύει για το αφορολόγητο αλλά και για τις συντάξεις, με τους πολίτες να γνωρίζουν ελάχιστα, όσα η δημοσιογραφική δουλειά κατάφερε να αποκαλύψει, να συκοφαντηθεί στην συνέχεια για να επιβεβαιωθεί τελικά.
Όλα τα παραπάνω δεν τα απέκρυψε ή διαστρέβλωσε μόνο η κυβέρνηση, αλλά και οι θεσμοί με την ανοχή τους, με επιπτώσεις ανυπολόγιστες για την διαφάνεια στην ΕΕ, την δημοκρατία και εν τέλει την αλήθεια. Ακόμα θυμάμαι την έκκληση του επικεφαλής της πολιτικής ομάδας των Φιλελευθέρων και Δημοκρατών Γκι Φερχόφστατ, στις 19 Μαΐου 2015 λίγες εβδομάδες από τα δραματικά γεγονότα εκείνου του καλοκαιριού για την Ελλάδα: «Έχουμε έλλειψη δημοκρατικότητας και διαφάνειας στις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και τους θεσμούς. Είναι πραγματικά αδιανόητο το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν ζητά από τους βασικούς πρωταγωνιστές να έλθουν στο Κοινοβούλιο για ενημέρωση. Εννοώ τους κ.κ. Τσίπρα, Ντάισελμπλουμ, Γιούνκερ και Ντράγκι»...
Share
