Μαθαίνω ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει ήδη παρατάξει τις λεγεώνες του για την «μητέρα των μαχών» όπως την χαρακτήρισε, που θα είναι η αντίδραση του στον νόμο Χατζηδάκη για τα εργασιακά. Πάει καλά, ο κάθε πολέμαρχος δικαιούται να διαλέγει τον χρόνο, τον τόπο και το όπλο που θα δώσει την κρίσιμη μάχη του. Το αν θα του βγει είναι άλλο καπέλο, για τις προθέσεις και τα σχέδια κουβεντιάζουμε τώρα.
Κι όπως η Ελλάδα σε περίπτωση κρίσης με την Τουρκία θα διαλέξει το ναυτικό κι όχι τον στρατό ξηράς, έτσι και η αριστερά μοιάζει λογικότατο να κηρύξει ανένδοτο όχι για τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικροαστούς ή τους κεφαλαιούχους, αλλά για τον κόσμο της εργασίας.
Λογικό και θεωρητικώς αναμενόμενο, παρά το γεγονός ότι η καταμέτρηση των ΣΥΡΙΖΑϊκών δυνάμεων μέσα στα εργατικά συνδικάτα κινείται ανάμεσα στην περιοχή του «γλίσχρου» και του «για κλάματα».
Δεν έχει σημασία, θα πείτε. Η δύναμη των θέσεων και των ιδεών, σε οριακές στιγμές ανατρέπει παγιωμένους αριθμητικούς συσχετισμούς και δημιουργεί καινούργια κοινωνικοπολιτικά τοπία. Σωστό. Εφορμούν το λοιπόν οι ΣΥΡΙΖΑίοι εναντίον του Χατζηδάκη με σημαία τους την υπεράσπιση του νόμου 1264, που έχει ως επίσημο τίτλο «για τον εκδημοκρατισμό του Συνδικαλιστικού Κινήματος και την κατοχύρωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών των εργαζομένων».
Θυμάται κανείς πότε ψηφίστηκε ο νόμος 1264; Τον Ιούνιο του 1982, δηλαδή πριν από 39 ακριβώς χρόνια. Παρά ένα τεσσαράκοντα που έγραφαν και οι χρονικογράφοι της τότε εποχής σαν τον Ψαθά και τον Τσιφόρο. Το 1982 η Αθήνα από την Καλαμάτα απείχε έξι ώρες με το αυτοκίνητο, η Θεσσαλονίκη εννιά και το Γιάννενα δώδεκα. Ο κοσμάκης τηλεφωνούσε από το περίπτερο με κέρμα, οι ελάχιστες τηλεοράσεις που υπήρχαν έπαιρναν μπροστά τέσσερα λεπτά αφότου πατούσες το κουμπί τους και οι μπανάνες πουλιούνταν λαθραία σε τρίτροχα καρότσια που έβγαζαν στη ζούλα κάτι αλάνια της λαχαναγοράς.
Θυμάται κανείς ποιος ήταν ο υπουργός εργασίας που ψήφισε τον νόμο 1264; Ο Απόστολος Κακλαμάνης. Σήμερα ο κ. Κακλαμάνης είναι 85 χρονών ζωή να χει, οποίος το 1965 ήταν Πρόεδρος της ΕΔΗΝ (Ελληνική Δημοκρατική Νεολαία). Και θυμάται κανείς γιατί τον νόμο 1264 τον ονόμασε «για τον εκδημοκρατισμό του Συνδικαλιστικού Κινήματος»; Διότι αντικατέστησε τον νόμο 330 που ψηφίστηκε το 1976, πριν δηλαδή σαράντα πέντε χρόνια. Τον οποίον ψήφισε ο «υπουργός απασχολήσεως» Κωνσταντίνος Λάσκαρης, γεννημένος το 1918 και αποβιώσας το 1989, δηλαδή πριν τριάντα δύο χρόνια.
Και πρέπει τώρα ο υπουργός Eργασίας του 2021 Κωστής Χατζηδάκη, που έχει το 20% του εργατικού δυναμικού της χώρας να δουλεύει μέσω κομπιούτερ απ’ το σπίτι του και που ο Ινδός εργάτης είναι άμεσος ανταγωνιστής του Έλληνα με απόσταση χιλιάδων μιλίων μεταξύ τους, να σκέφτεται και να δρα σα να βρισκόμαστε το 1982 που ηρωικά καταργούσαμε αντεργατικούς νόμους του 1976.
Και ο Τσίπρας θα βγει στους δρόμους και θα κραδαίνει την ίδια σημαία που κρατούσε πριν σαράντα χρόνια ο Αποστόλης ο Κακλαμάνης. Θα μου πείτε, εδώ υπάρχουν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ στελέχη που λένε ότι αναβιώνει στη χώρα η εργατική εξέγερση του Σικάγου το 1986… Τι τα ψάχνετε τώρα…
