Η Ελλάδα φαίνεται να έχει μεταμορφωθεί σε φορολογική όαση για δεκάδες (δεν είναι και πάρα πολλοί άλλωστε) κροίσους από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και άλλες χώρες. Σύμφωνα με δημοσίευμα της Καθημερινής «έως σήμερα έχουν κατατεθεί στη ΔΟΥ κατοίκων εξωτερικού, συνολικά 21 αιτήσεις από ισάριθμους κροίσους που επιθυμούν να μεταφέρουν τη φορολογική κατοικία τους στη χώρα μας» προκειμένου να υπαχθούν στις ρυθμίσεις του Ν. 4646/2019 και να καταβάλλουν ανώτατο κατ' αποκοπήν φόρο, ύψους 100.000 ευρώ.
Η είδηση αυτή αποτελεί μία πρώτης τάξεως υπενθύμιση ότι τα κίνητρα έχουν σημασία. Με τον νόμο 4646/2019 το ελληνικό κράτος έδωσε κίνητρα σε πλούσιους ανθρώπους να έρθουν στην Ελλάδα, να χτίσουν τις πολυτελείς βίλες τους και να επωφεληθούν από τη χαμηλή φορολογία. Ως αποτέλεσμα, το κράτος θα λάβει μερικά εκατομμύρια που αλλιώς δεν θα τα είχε ενώ παράλληλα, χάρη στις επενδύσεις που κάνουν οι κροίσοι, ωφελείται και η οικονομία μας χάρη στις δουλειές που δημιουργούν και συντηρούν οι επενδύσεις και οι δαπάνες τους.
Αντίστοιχες πρωτοβουλίες, δηλαδή παροχή φορολογικών κινήτρων, έχουν δοθεί και στο παρελθόν υπέρ συγκεκριμένων κλάδων της οικονομίας. Όμως, το ερώτημα που γεννάται με κάθε τέτοια ρύθμιση, είναι το γιατί να μην μπορούν και όλοι οι υπόλοιποι φορολογούμενοι να απολαύσουν τις ευλογίες ενός απλού, υποφερτού και διάφανου φορολογικού συστήματος.
Από τη στιγμή που αναγνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι ανταποκρίνονται στα φορολογικά κίνητρα και ότι αν ένα κράτος παρέχει ένα σαφές φορολογικό καθεστώς με χαμηλούς συντελεστές θα προσελκύσει επενδυτές, γιατί να μην επιδιώξουμε αυτά τα θετικά αποτελέσματα για όλες και όλους τους Έλληνες;
Η Μιράντα Ξαφά, επιστημονική συνεργάτιδα του ΚΕΦίΜ στη μεταρρυθμιστική πρόταση «Ελλάδα 2021: Ατζέντα για την Ελευθερία και την Ευημερία» πρότεινε τη μετάβαση της χώρας μας σε έναν σταθερό φορολογικό συντελεστή της τάξης του 20%. Σύμφωνα με σοβαρές οικονομετρικές μελέτες, η επίδραση μίας τέτοιας κίνησης θα ήταν «η ενίσχυση του ΑΕΠ κατά 3,5 δισ., της ιδιωτικής κατανάλωσης κατά 3,7 δισ., των πάγιων επενδύσεων κατά 1 δισ., και της απασχόλησης με 35 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας εντός τετραετίας».
Όμως, τα 100.000 ευρώ για έναν «κροίσο» είναι πολύ λιγότερα από το 20% των εισοδημάτων του. Ενδεχομένως να έχει νόημα να συζητήσουμε όχι μόνο τον τρόπο που θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε ένα flat tax της τάξης του 20% αλλά να συζητήσουμε σοβαρά, ως χώρα, πως μπορούμε να μειώσουμε ακόμα περισσότερο τους συντελεστές.
Η μείωση της φορολογίας για όλους τους Έλληνες, βέβαια, μόνο θέμα ανάπτυξης. Είναι και θέμα δικαιοσύνης. Ζούμε σε μία χώρα που ενώ χάσαμε πάνω από το 25% του πλούτου μας κατά τη δεκαετία της κρίσης. Για να ξαναφτάσουμε στο προ-κρίσης βιοτικό επίπεδο δεν αρκεί να βασιστούμε σε μερικές δεκάδες κροίσους που θα έρθουν στη χώρα μας για να χτίσουν πολυτελείς μονοκατοικίες. Δίνοντας σε Έλληνες φορολογουμένους αντίστοιχα κίνητρα θα μπορούσαμε να απολαύσουμε πολλά επιπρόσθετα οφέλη, όπως μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη, νέες θέσεις εργασίας, και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου για όλες και όλους μας.
