Του Αλέξανδρου Σκούρα
Ένα κράτος χαρακτηρίζεται αποτυχημένο όταν δεν μπορεί να εκτελέσει τις βασικές του λειτουργίες στη δικαιοσύνη, την αστυνόμευση, την οικονομία και τις διεθνείς σχέσεις. Η Ελλάδα απέχει αρκετά από αυτή την εικόνα όμως κάθε φορά που οι λαϊκοί δικαστές του Ρουβίκωνα επιλέγουν έναν καινούργιο στόχο, η Ελλάδα πλησιάζει όλο και περισσότερο την αποτυχία της.
Οι ακτιβιστές του εν λόγω οργανισμού δεν είναι τίποτα χαζοί ή αγράμματοι τραμπούκοι, όπως τα τάγματα των εθνικιστών που κατά το παρελθόν ασκούσαν βία κατά των μεταναστών. Αντίθετα, είναι έξυπνοι, εφαρμόζουν βέλτιστες πρακτικές στην επικοινωνία και τη στρατηγική τους. Πολλοί ίσως νομίζουν ότι η χθεσινή επίθεσή τους σε έναν γιατρό που σύμφωνα με τους ίδιους έπαιρνε ή ζητούσε “φακελάκια” από ασθενείς ότι είχε ως κίνητρο την καθαυτή πράξη που κατέκρινε. Όμως, τα περιστατικά που γιατροί και ασθενείς επιδίδονται σε ενεργή ή παθητική δωροδοκία δεν είναι ένα και δύο αλλά πολύ περισσότερα. Η επιλογή του συγκεκριμένου γιατρού, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ίσως να σχετίζεται με παράγοντες που δεν θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε ποτέ. Όμως, η επιλογή της δράσης του Ρουβίκωνα κατά ενός γιατρού που κατηγορείται για ένα έγκλημα τόσο απεχθές, τόσο χυδαίο, τόσο απάνθρωπο, όπως το να ζητάς φακελάκι από έναν φτωχό καρκινοπαθή, αποσκοπεί στο να πει ο μέσος τηλεθεατής “καλά του κάνανε”.Ο πειρασμός να πει κάτι τέτοιο οποιοσδήποτε βλέπει το βίντεο με τους τραμπούκους του Ρουβίκωνα είναι μεγάλος. Όμως, αν μας νοιάζει έστω και η λίγο η έννομη τάξη, το τεκμήριο της αθωότητας, το κράτος δικαίου και η συνταγματική, κοινοβουλευτική δημοκρατία μας, πρέπει να μην υποκύψουμε στον πειρασμό.
Ο πυρήνας των δράσεων ακτιβιστικών οργανώσεων σαν τον Ρουβίκωνα είναι να κλονίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών προς τους θεσμούς. Να μας κάνουν να απηυδήσουμε με τη φιλελεύθερη δημοκρατία, δηλαδή τη δημοκρατία όπου η αρχή της πλειοψηφίας δεν έχει απεριόριστη δύναμη αλλά αναγνωρίζουμε την ύπαρξη και το πρωτείο των ατομικών δικαιωμάτων, και να φλερτάρουμε με άλλες μορφές πολιτικής οργάνωσης. Δεν έχει τόση σημασία αν αυτό που πρεσβεύουν είναι η δικτατορία του προλεταριάτου ή ο απολυταρχικός σοσιαλισμός του Μαδούρο. Αυτό που τους νοιάζει είναι να απεμπολήσουν την πρωτοκαθεδρία της σύγχρονης ευρωπαϊκής δημοκρατίας από τη συνείδηση των Ελλήνων.
Φυσικά, όλο αυτό το “νταηλίκη” με τα σπασμένα έπιπλα και τα χαστούκια είναι απλά για το θεαθήναι. Αν πραγματικά θέλουν να σταματήσουν τα φακελάκια, κανονικά θα έπρεπε να πάνε ήρεμα και πολιτισμένα να ζητήσουν το λόγο από τις ελεγκτικές και τις δικαστικές αρχές της χώρας που ανέχονται ή τουλάχιστον επέτρεψαν την εξάπλωση αυτού του αισχρού φαινομένου. Μία τέτοια κίνηση θα είχε ως κίνητρο και ως αίτημα την εξάλειψη του φαινομένου και όχι απλά τη δημιουργία ντόρου με τη χρήση βίας και παρανομίας.
Όμως, ο κυριότερος λόγος που κανένας μας δεν πρέπει να πει “καλά του κάνανε” είναι άλλος. Κανένας Ρουβίκωνας δεν μπορεί να αντικαταστήσει την έννομη τάξη. Καμία ομάδα ακτιβιστών δεν μπορεί να υποκαταστήσει τα δικαστήρια και την αστυνομία. Αν επιτραπεί να συνεχιστεί αυτό το φαινόμενο, κανείς δεν ξέρει ποιος θα είναι ο επόμενος στόχος. Σήμερα μπορεί να ήταν ένας άνθρωπος που ενδεχομένως να έκανε κάτι κατακριταίο και αποτρόποαιο. Αύριο μπορεί να είναι κάποιος που απλά διαφωνεί μαζί τους. Η ιστορία του τόπου μας είναι γεμάτη από τέτοιου είδους αυθαιρεσίες και ποτέ δεν βοήθησαν στο να βγει κάτι καλό για την κοινωνία μας.
Όταν λέμε “καλά του κάνανε” είναι σαν να τους προσκαλούμε σε περισσότερες δράσεις. Σήμερα ένας γιατρός, αύριο ίσως εσείς κι εγώ. Σκεφτείτε το λίγο αυτό.
