Κι ενώ το ενδιαφέρον όλων ήταν στραμμένο στη συνομιλία Thomsen - Velculesku, ουδείς αντιλήφθηκε την άλλη σοκαριστική διαρροή των WikiLeaks. Ο ιστότοπος των αποκαλύψεων ανέβασε στο διαδίκτυο ακόμη έναν ηχογραφημένο διάλογο, συντομότερο, ωστόσο εξίσου «καυτό». Δεν τράβηξε την προσοχή που του αξίζει, μάλλον γιατί οι συνομιλούσες δεν είναι διάσημα πρόσωπα. Όμως, όσα λένε εξηγούν εν μέρει την άποψη εκείνων που θεωρούν την Ελλάδα «failed state».
Σπεύδω να σας παραθέσω τη στιχομυθία.
Κατερίνα: Τι έγινε με τις εξετάσεις; Όλα καλά;
Ελένη: Άστα να πάνε. Μου βρήκαν καρκίνο. Στο στήθος...
Κατερίνα: Ωχ... και τι σου είπαν; τι πρέπει να κάνεις;
Ελένη: Να ξεκινήσω αμέσως ακτινοθεραπείες...
Κατερίνα: Εντάξει, είναι καλό σημάδι ότι μπορείς να κάνεις κάτι, το πρόλαβες. Και πότε ξεκινάς;
Ελένη: Εκεί είναι το πρόβλημα. Στον «Άγιο Σάββα» για να πάρω σειρά, πρέπει να περιμένω 6 μήνες! Έχει πάρα πολύ κόσμο, χιλιάδες σαν και μένα, μου είπαν. Το καταλαβαίνεις; Έξι μήνες! Ο γιατρός, όμως, είπε να κάνω τις ακτινοθεραπείες όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Κατερίνα: Γιατί δεν πας σε άλλο νοσοκομείο;
Ελένη: Παντού τα ίδια είναι. Όπου ρωτήσαμε, έχει αναμονή τουλάχιστον 2 μήνες. Και να σκεφθείς ότι υπάρχουν επιπλέον μηχανήματα, όπως έμαθα. Από δωρεές. Είναι υπερσύγχρονα, αλλά κάθονται και σκουριάζουν, γιατί δεν υπάρχει προσωπικό να τα δουλέψει. Έπρεπε εδώ και δυο χρόνια να είχε λυθεί το ζήτημα, αλλά τίποτα.
Κατερίνα: Αν δεν είμαι αδιάκριτη, γιατί δεν πας σ'' ένα ιδιωτικό κέντρο;
Ελένη: Πώς να πάω, βρε Κατερίνα! Ο Παναγιώτης είναι άνεργος ένα χρόνο. Δουλεύω πια μόνο εγώ και τα λεφτά φθάνουν με το ζόρι. Ρώτησα σ'' ένα ιδιωτικό ιατρικό κέντρο και μου είπαν ότι το κόστος είναι –ανάλογα με την περίπτωση– από 2.000 έως 7.000 ευρώ. Πού να τα βρω; δεν μπορώ να στερήσω από τα παιδιά μου το φαγητό τους.
Κατερίνα: Μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω. Δεν έχετε κάτι να πουλήσετε; Αφού είναι ανάγκη...
Ελένη: Μόνο το σπίτι που μένουμε. Τι να κάνω. Θα ξαναπάω στον «Άγιο Σάββα» και θα κάνω την αίτηση για τις ακτινοθεραπείες. Καλό Σεπτέμβρη θα με πάρουν... Φοβάμαι ότι εντωμεταξύ ο καρκίνος μπορεί να προχωρήσει...
Ο διάλογος που παρέθεσα προφανώς αποτελεί αποκύημα φαντασίας, όχι όμως η πραγματικότητα στην οποία αναφέρεται.
Άντλησα τα στοιχεία από το ρεπορτάζ της Λίνας Γιάνναρου στην «Καθημερινή της Κυριακής» που επιβεβαιώνουν όσα μου έχουν πει φίλοι γιατροί αλλά και άνθρωποι οι οποίοι ψάχνουν απεγνωσμένα μια γνωριμία μήπως και «γίνει κάτι, να μπουν σ'' ένα δημόσιο νοσοκομείο, γιατί ο καρκίνος δεν περιμένει».
Η κακή τρόικα και το απεχθές ΔΝΤ είναι ιδιαιτέρως βολικό χαλί για να κρυφτεί η αδυναμία της κυβέρνησης να κυβερνήσει «έξυπνα και αποτελεσματικά». Να θέσει τις σωστές προτεραιότητες και να εγκαταλείψει τα υψιπετή «η μεγάλη πρόκληση για την Αριστερά είναι να σηκώσει τη σημαία μιας ριζικής αλλαγής στην Ευρώπη με όρους βιώσιμης ανάπτυξης, δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης...». Αυτά μόλις χθες από επιφανή ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είχαμε ψωμί, θέλαμε παντεσπάνι.
Καλό θα ήταν, λοιπόν, να διορθώσουμε πρώτα τα οικεία κακά, να φροντίσουμε να μην πεθαίνουν καρκινοπαθείς το 2016 επειδή δεν υπάρχει προσωπικό να λειτουργήσει τα μηχανήματα και μετά να αλλάξουμε την υπόλοιπη Ευρώπη.
Να δοθούν λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας και να μην διαιωνίζεται το πρόσχημα των κακών δανειστών ότι δήθεν δεν μας αφήνουν να κάνουμε ο,τι πρέπει. Πιο επείγον, πάντως, είναι να αποκτήσουν οι κυβερνώντες επαφή με την πραγματικότητα. Δεν μπορεί να λέει στα σοβαρά η αναπληρώτρια υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης ότι «είναι αδιανόητη η επάρκεια(!) που έδειξε η κυβέρνηση στη διαχείριση του προσφυγικού».
Θα μου πείτε, εξαρτάται από το ύψος που είχε τοποθετήσει τον πήχυ.
