Του Αλέξανδρου Σκούρα
Το καρπούζι είναι ένα ιδιαίτερα αγαπημένο φρούτο. Όταν είναι φρέσκο είναι για πολλούς ένα ιδιαίτερα απολαυστικό σνακ ή επιδόρπιο. Όταν όμως αρχίσει να χαλάει είναι δύσοσμο και αηδιαστικό. Κάτι αντίστοιχο γίνεται και με την περιβαλλοντική παράνοια που προάγει η επικοινωνιακή βιομηχανία που βρίσκεται πίσω από τη Γκρέτα Τούνμπεργκ, το Green New Deal στις ΗΠΑ και αρκετές άλλες χώρες της δύσης.
Επί της αρχής, κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει. Η κλιματική αλλαγή αποτελεί ένα σημαντικό θέμα που η ανθρωπότητα καλείται να αντιμετωπίσει. Κανείς δεν θέλει να πεθαίνουν, να αρρωσταίνουν, ή να μεταναστεύουν συνάνθρωποί του λόγω ακραίων καιρικών φαινομένων, ρύπανσης της ατμόσφαιρας, ή καταστροφής της αγροτικής παραγωγής.
Τα προβλήματα αρχίζουν στο πως πρέπει η ανθρωπότητα να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο αυτό, όταν δηλαδή πάμε στα συγκεκριμένα βήματα που πρέπει να ληφθούν σε επίπεδο πολιτικής. Οι περιπτώσεις τύπου Γκρέτα ή Green New Deal προτείνουν λίγο-πολύ τον σοσιαλισμό ως την καλύτερη απάντηση για την οικονομική οργάνωση μίας οικονομίας που θέλει να αντιπαρατεθεί με την κλιματική αλλαγή. Η λογική τους δεν είναι πρωτόγνωρη και φαινομενικά έχει τη δυνατότητα να πείσει. Οι δημοκρατικά εκλεγμένοι εκπρόσωποι των ευαισθητοποιημένων λαών, πρέπει να έχουν το δικαίωμα να δράσουν ώστε να σωθεί ο πλανήτης. Μπροστά στη σωτηρία αυτή, η οικονομική ανάπτυξη, το ΑΕΠ, τα κέρδη, τα επιτόκια, η ιδιοκτησία και όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της οικονομίας της αγοράς είναι περιττές πολυτέλειες. Τί να τα κάνουμε τα σπίτια, τα air condition και όλα τα καλά της αγοράς αν είναι να πεθάνουμε από τυφώνες, ρύπανση ή κατακλυσμούς;
Φυσικά, η απλοϊκή αυτή λογική, όπως έχουν δείξει και αρκετοί σοβαροί οικονομολόγοι και πολιτικοί επιστήμονες που ασχολούνται με το θέμα, δεν λαμβάνει υπόψη της κάποια πολύ βασικά και θεμελιώδη στοιχεία. Πρώτα από όλα, η μετάβαση σε λιγότερο επιβαρυντικές για το περιβάλλον μορφές ενέργειας κοστίζει αρκετά χρήματα. Είναι λοιπόν λογικό ότι πρώτα οι πλουσιότερες χώρες θα μπορούν να υιοθετήσουν τις οικολογικότερες λύσεις, υπόθεση που επιβεβαιώνεται και από τα στοιχεία για τις κατά κεφαλήν εκπομπές διοξιδείου του άνθρακα που είναι σταθερά χαμηλότερες στις πλούσιες και ανεπτυγμένες χώρες από ότι στις αναπτυσσόμενες. Επίσης, ένα άλλο στοιχείο που χάνεται είναι η καινοτομία. Όσο αυξάνεται η ζήτηση για καθαρότερο περιβάλλον, τόσο περισσότεροι πόροι θα στρέφονται προς την έρευνα και την αναζήτηση καθαρότερων ενεργειακών λύσεων. Στις ΗΠΑ για παράδειγμα την προηγούμενη δεκαετία έλαβε χώρα μία πραγματική ενεργειακή επανάσταση χάρη στο σχιστολιθικό πετρέλαιο.
Το σημαντικότερο πρόβλημα, όμως, αυτού του νέου ριζοσπαστικού οικολογικού κινήματος είναι ότι μοιάζει με το καρπούζι και σε έναν ακόμα τομέα. Μπορεί απ'έξω να μοιάζει πράσινο, ζωντανό και δροσερό, όμως αν το ξεφλουδίσεις θα δεις ότι στον πυρήνα του είναι κόκκινο...
