Την περασμένη εβδομάδα δημοσιεύθηκε μία αρκετά σημαντική έρευνα για τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα συγκεκριμένα αποτελέσματα έχουν παρουσιαστεί εκτενώς, ευτυχώς, από τα ελληνικά μέσα αλλά τα αποτελέσματα δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά.
Αυτή τη στιγμή που μιλάμε υπάρχουν χιλιάδες συμπολίτες και συμπολίτισσες που φοβούνται να εκφραστούν ελεύθερα, να κρατήσουν το χέρι του αγαπημένου τους ανθρώπου, να κυκλοφορήσουν σε ορισμένα μέρη της πόλης ή να μιλήσουν ανοιχτά στους γονείς και τις οικογένειές τους. Αυτός ο φόβος, αυτή η καταπίεση είναι ο λόγος που κανένας φιλελεύθερος δεν πρέπει να επαναπαύεται στις δάφνες της σημαντικής προόδου που έχει επιτευχθεί στη Δύση τις τελευταίες δεκαετίες σε ότι αφορά τις διακρίσεις κατά των ΛΟΑΤΚΙ συνανθρώπων μας.
Στον πυρήνα αυτής της καταπίεσης δεν βρίσκεται μία γενική και αόριστη ομάδα ανθρώπων. Πίσω από κάθε στατιστική ανάλυση κρύβονται χιλιάδες μεμονωμένες ιστορίες προσωπικής καταπίεσης, απόγνωσης και κατάθλιψης. Οι ΛΟΑΤΚΙ συμπολίτες μας βιώνουν τα ίδια προβλήματα με τους υπόλοιπους σε ότι αφορά το άγχος για μια καλύτερη ζωή, την επαγγελματική και οικονομική πρόοδο, το πως θα τα φέρουν βόλτα. Όμως, όπως δείχνει και η σχετική έρευνα, εμείς οι υπόλοιποι έχουμε φροντίσει να τους προσθέσουμε ένα επιπρόσθετο βάρος. Αυτή η ντροπή είναι δική μας.
Μία ελεύθερη και ανοιχτή κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει όταν τα μέρη που την απαρτίζουν ωθούνται στο σκοτάδι ή τη σιωπή. Η ελευθερία της αυτοπραγμάτωσης, της διεκδίκησης μίας καλύτερης ζωής, είναι το αριστοτελικό μάντρα του φιλελευθερισμού. Δυστυχώς, ακόμα και εν έτει 2020, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες δεν έχουν κατορθώσει να εξαλείψουν τα άδικα και αυθαίρετα εμπόδια προς αυτόν τον σκοπό.
Όμως, δεν είναι μόνο η αδικία εις βάρος των ΛΟΑΤΚΙ που καθιστά επιβεβλημένο τον συνεχή αγώνα για πρόοδο και ισοτιμία στο συγκεκριμένο ζήτημα. Όταν οι άνθρωποι ζουν, εκφράζονται, και δραστηριοποιούνται ελεύθερα σε μία κοινωνία τα οφέλη αυτής της ελευθερίας αγγίζουν και επηρεάζουν θετικά τους πάντες. Στην οικονομία αυτή η ελεύθερη συνδιαλλαγή οδηγεί σε περισσότερο πλούτο και ευημερία. Στην κοινωνία και την πολιτική λειτουργεί ως φίλτρο για την απόρριψη ή την αποδοχή νέων καινοτόμων ιδεών.
Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι οι πιο οικονομικά ελεύθερες και ανεπτυγμένες χώρες έχουν κατά κανόνα καλύτερες επιδόσεις σε ότι αφορά τις διακρίσεις εις βάρος των μειονοτήτων, είτε αυτές είναι φυλετικές, είτε αφορούν το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
Η εμμονή πολλών φιλελεύθερων με το πρόβλημα της καταπίεσης των ΛΟΑΤΚΙ δεν πηγάζει από κάποια ιδεολογική εμμονή για τον σεξουαλικό προσανατολισμό (όπως εντοπίζουν διάφορες αριστερές ομάδες που προσάπτουν την ομοφυλοφιλία στην ηθική κατάπτωση του καπιταλισμού). Ούτε πηγάζει από κάποια υποχθόνια συνωμοσία επιβολής της πολιτικοκορεκτίλας σε όλους τους υπόλοιπους. Αντίθετα, πηγάζει από μία γνήσια ιδεολογική δέσμευση στην ατομική ελευθερία και για το λόγο αυτό οι έρευνες που μας δείχνουν που βρισκόμαστε ως χώρα και ως ήπειρος έχουν μεγάλη σημασία.
