Όταν γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη το αποτέλεσμα της διαδικασίας για την απόκτηση των τηλεοπτικών αδειών, η οποία αποδεικνύει ότι εκτός από τον καζίνο-καπιταλισμό, υπάρχει και η καζίνο-αριστερά.
Φανταστείτε να γινόταν κάθε πλειοδοτικός διαγωνισμός με αυτόν τον τρόπο! Αν μη τι άλλο, ο κλάδος του catering θα γνώριζε τεράστια άνθιση και θα δημιουργείτο ειδικό ρεπορτάζ “δημοπρασιών”. Στα σοβαρά.
Οι πολιτικά υπολογισμένοι αυτοσχεδιασμοί της κυβέρνησης στο ζήτημα της διαμόρφωσης νέου τηλεοπτικού τοπίου έχουν κοντά ποδάρια.
Η πληγή της οικονομίας παραμένει χαίνουσα.
Ανεξαρτήτως αν οι εταίροι θα μας πιέσουν ή όχι σκληρά για νέα μέτρα, ενόψει της δεύτερης αξιολόγησης, όλα τα προβλήματα είναι εδώ και περιμένουν λύσεις μελετημένες, κοστολογημένες και αποτελεσματικές.
Τίποτα στον ορίζοντα. Σε λίγες μέρες στη ΔΕΘ θα παιχθεί η γνωστή κασέτα : απολογισμός έργου τύπου “η τρίχα τριχιά”, πόλεμος με τη διαπλοκή, οραματικός λόγος από το αρχείο.
Η αλήθεια είναι ότι με τον καιρό όλα τα συνηθίσαμε, ακόμη και τον “επάρατο” ΕΝΦΙΑ. Συνηθίσαμε τα capital control, αποδεχθήκαμε τα νοσοκομεία να κάνουν συναυλίες για να αγοράσουν φορεία, να βλέπουμε καθημερινά την διαχείριση της μιζέριας μας με περισσότερη μιζέρια, ακούμε νύχτα και μέρα την “καραμέλα” της μάχη με τη διαπλοκή, ανούσιους καυγάδες των κομματικών στελεχών, πολλά περιττά λόγια από πολλές πλευρές, την ίδια κασέτα απλώς με αλλαγή ρόλων.
Ανεργία, αμοιβές ανέχειας, ανασφάλιστες και επισφαλείς θέσεις εργασίες. Τα λέμε και τα ξαναλέμε αλλά σαν να έφυγε το αίμα μέσα από τις λέξεις.
Πώς είναι όταν μουδιάζεις από τον πόνο και νομίζεις οτι πέρασε; Έτσι και μείς. Περνούν οι μέρες με ψιλομπαλώματα και νομίζουμε ότι αφού δεν χανόμαστε, σωθήκαμε.
Όταν ξέσπασε η Κρίση, ορισμένοι είχαν προβλέψει οτι θα χρειαστούμε μια δεκαετία για να ορθοποδήσουμε. Μου είχε φανεί υπερβολικό έως τερατώδες. Μάλλον συντηρητική ήταν η πρόβλεψη. Άλλος ένας χάρτινος Σεπτέμβρης άρχισε.
