Το δεύτερο κύμα του κορονοϊού εξαπλώνεται σε πολλά μέρη του πλανήτη με ιλιγγιώδεις ρυθμούς σκορπίζοντας την ανασφάλεια και τον θάνατο σε χιλιάδες ανθρώπους καθημερινά. Πολιτικά, αυτή η κατάσταση είναι εφιάλτης για όλους τους κυβερνώντες. Από τη μία πλευρά οι κοινωνίες μετρούν καθημερινά απώλειες και από την άλλη οι πολιτικοί αντίπαλοι ασκούν κριτική έξω από τον χορό. Ακόμα και θεωρητικά πανίσχυροι ηγέτες πολύ προηγμένων χωρών, όπως ο Τραμπ για παράδειγμα, όλο αυτό το διάστημα ψάχνουν για άλλοθι προκειμένου να μειώσουν τις αρνητικές επιπτώσεις της πανδημίας στη δημοφιλία τους.
Οι περισσότεροι λαϊκιστές, συμπεριλαμβανομένων και ντόπιων βουλευτών της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, ψάχνουν διακαώς αποδιοπομπαίους τράγους προκειμένου να αποφύγουν την ευθύνη της πολιτικής αντιμετώπισης του κορονοϊού. Άλλοι ρίχνουν ευθύνες στην επιστημονική κοινότητα που αργεί να βρει εμβόλιο, άλλοι κατηγορούν τις προηγούμενες κυβερνήσεις για έλλειψη προγραμματισμού και ελλιπείς υποδομές, ενώ άλλοι απλώς βαφτίζουν τον ιό “κινεζικό” για να στρέψουν την προσοχή του κόσμου μακριά από την ανικανότητά τους.
Χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε ένα νέο lockdown που θα έχει αρνητικότατες συνέπειες στην οικονομία μας, αλλά μπορεί να σώσει και χιλιάδες ζωές. Η στήλη έχει αναφερθεί και στο παρελθόν στο γεγονός ότι τα μέτρα που λαμβάνονται, οι περιορισμοί που θέτουν οι κυβερνήσεις, και όλα τα οικονομικά μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης της πανδημίας είναι μεν βασισμένα σε επιστημονικές εισηγήσεις αλλά εν τέλει αποτελούν πολιτικές αποφάσεις. Φυσικά, είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτεί ένας πολιτικός αυτή τη σκέψη. Η αποδοχή από πλευράς πολιτών των περιοριστικών μέτρων, του κλεισίματος των μαγαζιών, της απαγόρευσης κυκλοφορίας, είναι πολύ πιο εύκολη ως “συνταγή γιατρών” παρά πολιτικών αποφάσεων.
Στη χθεσινή συνέντευξη τύπου, ο πρωθυπουργός έκανε μία δήλωση που ασχέτως αν κανείς τον συμπαθεί ή τον αντιπαθεί, τον πιστεύει ή τον απεχθάνεται, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι εισάγει ένα πρωτόγνωρο επίπεδο πολιτικού ήθους στη χώρα μας. «Πιστεύω ότι σε αυτή την συγκυρία δεν υπάρχουν περιθώρια για μικροπολιτικά πυροτεχνήματα... θα παρακαλούσα -το έχω πει πολλές φορές, την ξανακάνω αυτήν την έκκληση- η αμφισβήτηση να είναι αμφισβήτηση στις πολιτικές επιλογές της Κυβέρνησης, όχι στα επιστημονικά δεδομένα, όχι στα επιδημιολογικά δεδομένα. Προφανώς οι αποφάσεις οι οποίες λαμβάνονται είναι πολιτικές αποφάσεις, δεν αφορούν τους ειδικούς μας, δεν αφορούν τους γιατρούς μας, εμείς αναλαμβάνουμε στο ακέραιο την ευθύνη των αποφάσεών μας και λογοδοτούμε για αυτές».
Οι περισσότεροι πολιτικοί στη θέση που βρίσκεται ο κ. Μητσοτάκης, έχουν ως πρώτο μέλημα το να δημιουργήσουν κάποιου είδους πολιτικό άλλοθι. Να έχουν κάποιον επιστήμονα που να μπορούν να δείξουν με το δάχτυλό τους σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Να έχουν μία επιστημονική επιτροπή που να μπορούν να κατηγορήσουν ότι τους έδωσε λανθασμένες προτάσεις ή δεδομένα. Ο κ. Μητσοτάκης τα απέρριψε χθες όλα αυτά. Είπε μία πολύ σκληρή αλήθεια στους συμπολίτες του και δεν φοβήθηκε να εκτεθεί στην κριτική που θα ακολουθήσει.
Γιατί όμως να αναλάβει ένας πολιτικός ηγέτης ένα ρίσκο σαν κι αυτό; Αυτή η δήλωση δίνει το πράσινο φως στη λαϊκιστική αντιπολίτευση και τους αρνητές του κορονοϊού να του ασκήσουν δριμύτατη κριτική για κάθε θύμα της πανδημίας, είτε αφορά την υγεία είτε την οικονομία. Στην πολιτική οι χαμένες θέσεις εργασίας και τα θύματα μιας πανδημίας δημιουργούν πολύ ισχυρότερα αφηγήματα από τον αριθμό των ζωών που συνεχίστηκαν χάρη σε μία πολιτική απόφαση. Πολιτικά, η επιβολή ενός δεύτερου lockdown έχει δύο πιθανές εκβάσεις που και οι δύο είναι αρνητικές: είτε θα επιδεινώσει την οικονομία και δεν θα ανακόψει την εξάπλωση του ιού, είτε απλά θα επιδεινώσει την οικονομία.
Αυτό σημαίνει ότι χθες, αθόρυβα και χωρίς να γίνει κάποιος ντόρος σχετικά με αυτή τη δήλωση, ο κ. Μητσοτάκης έβαλε τον εαυτό του σε μία πολύ δύσκολη πολιτικά θέση και το έκανε για να λειτουργήσει ως ασπίδα υπέρ της επιστήμης και της δημόσιας υγείας.
Σπάνια πράξη και άξια αναφοράς.
