Ο εκπροσώπος της πρεσβείας του Αζερμπαιτζάν διαμαρτυρήθηκε έντονα για τις θέσεις που εξέφρασε ο Γιώργος Μενεσιάν με άρθρο του στο liberal.gr, αποδίδοντας την τοποθέτησή του του στο γεγονός ότι είναι αρμενικής καταγωγής.
Το liberal.gr δεν κατανοεί πως ο εκπροοωπος της αζέρικης πρεσβείας μπερδεύει την καταγωγή ενός έλληνα πολίτη με την κριτική που ασκείται στην πολιτική της συγκεκριμένης χώρας έναντι της Τουρκίας. Ακολουθούν η επιστολή της πρεσβείας και η απάντηση του κ. Μενεσιάν.
Τι αναφέρει η επιστολή της πρεσβείας του Αζερμπαιτζάν
To άρθρο με τίτλο «Γεωπολιτική: Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε τη «συμμαχία» μας με το Αζερμπαϊτζάν;», το οποίο δημοσιεύθηκε στην πύλη ειδήσεων Liberal.gr είναι γεμάτο με επαίσχυντες σκέψεις. Λόγω του γεγονότος ότι ο αρθρογράφος είναι αρμενικής εθνικότητας, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι το άρθρο είναι γεμάτο μεροληπτικές και αναληθείς πληροφορίες. Αναμφίβολα, το γεγονός αυτό αποσκοπεί να υπονομεύσει τις προοδευτικά αναπτυσσόμενες σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας και του Αζερμπαϊτζάν που καταγράφηκαν πρόσφατα, εκμεταλλευόμενο την παρούσα ευαίσθητη κατάσταση.
Θα θέλαμε να προβούμε σε ορισμένες παρατηρήσεις στα σημεία που αναφέρονται στο άρθρο. Ο συγγραφέας έχει ξεπεράσει τα όρια διαδίδοντας αναληθείς πληροφορίες, γράφοντας επινοημένες ιδέες σχετικά με ισχυρισμούς για παντουρκικά ιδεώδη του Αζερμπαϊτζάν έναντι των γειτόνων του, καθώς και το γεγονός ότι κόμματα της κυβέρνησης του Αζερμπαϊτζάν συζητάνε για εδάφη που επιθυμούν να επιστραφούν από όλες τις γειτονικές χώρες και η ιδέα της ένωσης με το αδελφικό κράτος της Τουρκίας και με αυτόν τον τρόπο να εξαφανίσει τις μειονότητες του Αζερμπαϊτζάν. Θα θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή του αρθρογράφου και των παραπλανημένων αναγνωστών του στο γεγονός ότι καθόλη τη διάρκεια της ιστορίας, το Αζερμπαϊτζάν ποτέ δεν προέβη σε εδαφικές διεκδικήσεις ενάντια σε κανέναν γείτονα της και δεν ενδιαφέρεται για τέτοιου είδους ενέργειες.
Δυστυχώς, σε αντίθεση με το Αζερμπαϊτζάν, τη σύγχρονη εποχή, στην εποχή όπου οι διεθνείς σχέσεις κατοχυρώνονται από το διεθνές δίκαιο, η Αρμενία προέβη σε εδαφικές διεκδικήσεις ενάντια στο Αζερμπαϊτζάν, και ως εκ τούτου έχει καταλάβει το 20% της επικράτειας της χώρας μας. Το Αζερμπαϊτζάν και η Τουρκία δηλώνουν ότι είναι αδελφικά κράτη, υπάρχει το ιδεώδες του ενός έθνους- δύο κρατών, ωστόσο σε καμμία περίπτωση αυτό δεν σημαίνει την ενοποίηση των δύο κρατών.
Ίδια προσέγγιση εφαρμόζεται ευρέως στη σχέση της Ελλάδας με την Κύπρο. Το Αζερμπαϊτζάν έχει προσεγγίσει την εν λόγω αδελφότητα με κατανόηση, και αυτές οι σχέσεις ποτέ δεν έχουν ερμηνευτεί διαφορετικά. Στο Αζερμπαϊτζάν όλες οι εθνοτικές μειονότητες ζουν υπό ίσες συνθήκες και δικαιώματα. Οι εκπρόσωποι των μειονοτήτων εκπροσωπούνται με πλήρη δικαιώματα στο κοινοβούλιο, στην κυβέρνηση και σε υψηλόβαθμες θέσεις του Αζερμπαϊτζάν, μαζί με όλους τους άλλους. Βάσει των παραπάνω, το Αζερμπαϊτζάν έχει αναγνωριστεί ως σύμβολο της ανεκτικότητας και ως μέρος όπου αναπτύσσονται οι πολυπολιτισμικές αξίες. Ακόμα και οι Αρμένιοι κατοικούν το ίδιο ελεύθερα στο Αζερμπαϊτζάν. Σε αντίθεση με την μονοεθνική Αρμενία, στα εδάφη του Αζερμπαϊτζάν κατοικούν επί του παρόντος 30.000 Αρμένιοι, σε περιοχές πέραν των κατεχόμενων εδαφών του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και των επτά παρακείμενων περιοχών.
Ένας άλλος γελοίος και αβάσιμος ισχυρισμός είναι η ανάμειξη των ριζoσπαστικών ισλαμικών ομάδων και τζιχαντιστών στη σύγκρουση μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν για το Ναγκόρνο- Καραμπάχ. Το Αζερμπαϊτζάν θεωρείται μία από τις πιο αποτελεσματικές χώρες στην καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας, γεγονός που φαίνεται στις εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ, καθώς και στις εκθέσεις διάφορων διεθνών οργανισμών.
O ισχυρισμός ότι μια χώρα που καταπολεμά τρομοκρατικές ομάδες που λειτουργούν με το πρόσχημα της θρησκείας, καλεί τις εν λόγω ομάδες στα εδάφη της, είναι φυσικά γελοίος και μεροληπτικός. Από την άλλη πλευρά, η αρμενική τρομοκρατική οργάνωση ASALA, ευρέως γνωστή τόσο στην Αρμενία, όσο και στο εξωτερικό, έχει διαπράξει τρομοκρατικές ενέργειες σε πολλά μέρη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου του Αζερμπαϊτζάν. Η Αρμενία ήταν εκείνη που προσπαθούσε επανειλλημένα να δώσει θρησκευτικό χαρακτήρα στη σύγκρουση του Ναγκόρνο- Καραμπάχ και χρησιμοποίησε τη χριστιανική αλληλεγγύη για να ενισχύσει το πολιτικό μέτωπο ενάντια στο Αζερμπαϊτζάν. Από αυτήν την άποψη, αυτά τα επιχειρήματα είναι επίσης ψευδή και αβάσιμα.
Ο ισχυρισμός ότι η Αυτόνομη Περιοχή Ναχιτσεβάν του Αζερμπαϊτζάν έχει αναγνωρίσει την «Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου» είναι αδιανόητος και βασίζεται σε ένα κραυγαλέο ψέμα. Το Ναχιτσεβάν αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του Αζερμπαϊτζάν και συνταγματικά δεν έχει δικαίωμα να αναγνωρίζει κανένα ξένο κράτος ή επικράτεια. Ακόμα κι αν ίσχυε ο παραπάνω ισχυρισμός, η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να γνωρίζει αυτό το γεγονός και οι Έλληνες αναγνώστες θα το είχαν ακούσει από αξιωματούχους της ελληνικής κυβέρνησης. Η παραπλάνηση των αναγνωστών με ψέματα αποτελεί χαρακτηριστική ποιότητα του χαρακτήρα των Αρμενίων.
Θεωρoύμε πως θα ήταν κατάλληλο ο αρθρογράφος, ο οποίος κατηγορεί το Αζερμπαϊτζάν για απολυταρχισμό, να αναφέρει τα γεγονότα παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα, όπου ανήκει ο ίδιος, στη χώρα που δημιούργησε μια εικόνα ψευτοδημοκρατίας, αλλά η οποία είναι κατ’ουσία απολυταρχική.
Τέλος, ο δημοσιογράφος που κατηγορεί τη χώρα μας για Αρμενοφοβία μπορεί να δώσει μία πιο καθαρή εικόνα στον αναγνώστη, εάν συγκρίνει το Αζερμπαϊτζάν, όπου κατοικούν 30.000 Αρμένιοι (πέραν των κατεχόμενων εδαφών του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και των επτά παρακείμενων περιοχών), με την Αρμενία όπου δεν κατοικεί κανένας Αζερμπαϊτζανός. Το Αζερμπαϊτζάν είναι η μόνη χώρα του Νότιου Καυκάσου, η οποία έχει υποβληθεί σε εθνοκάθαρση, γενοκτονία και σφαγές.
Aπό την αρχή της σύγκρουσης, 350.000 Αζερμπαϊτζανοί εκδιώχθηκαν από την Αρμενία και 820.000 εσωτερικά εκτοπισμένοι άνθρωποι από τα σπίτια τους στα κατεχόμενα εδάφη, η γενοκτονία του Χότζαλι, η οποία αποτελεί μία από τις πιο οδυνηρές σελίδες της σύγχρονης ιστορίας και πολλά άλλα εγκλήματα, διαπράχθηκαν από τους Αρμενίους. Όσον αφορά το εμπόδιο στην είσοδο Αρμένιων πολιτών και Αρμένιων που κατοικούν στο εξωτερικό στην επικράτεια του Αζερμπαϊτζάν, αυτό σχετίζεται κυρίως με τα μέτρα ασφαλείας που εφαρμόζονται για αυτούς από τη χώρα μας, εξαιτίας του πολέμου με την Αρμενία. Από την άλλη πλευρά, εφαρμόζεται ίδια πολιτική για άτομα που έχουν αζέρικα επίθετα κατά την είσοδό τους στην Αρμενία. Η προπαγάνδα της αρμένικης πλευράς για το εν λόγω ζήτημα με αυτόν τον τρόπο προέρχεται από την προκατάληψη του συγγραφέα κατά του Αζερμπαϊτζάν.
Παρόλο που ο αρθρογράφος είναι Έλληνας πολίτης, συνδέεται με την ιστορική πατρίδα του και υπηρετεί αυτή τη χώρα, όπως αυτό ξεκάθαρα αντικατοπτρίζεται στις μεροληπτικές, δυσφημιστικές και προκλητικές πληροφορίες που παραθέτει. Αυτά τα βήματα αφενός έρχονται σε αντίθεση με τη δημοσιογραφική δεοντολογία και τον επαγγελματισμό, και αφετέρου θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καταχρήσεις του υψηλού επιπέδου ελευθερίας λόγου και έκφρασης στην Ελλάδα, τη χώρα που αποτελεί το λίκνο της δημοκρατίας.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα σημεία, χρησιμοποιώντας το δικαίωμα απάντησης στο μεροληπτικό άρθρο του αρθρογράφου, σας ζητάμε να δημοσιεύσετε στην εφημερίδα σας τις απόψεις μας σχετικά με τα διαστρεβλωμένα σημεία που αντικατοπτρίζονται στο παραπάνω άρθρο.
Με εκτίμηση,
Ζαούρ Γκαντιμαλίεβ
Αξιωματούχος Πολιτικών Υποθέσεων
Πρεσβεία της Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν στην Ελληνική Δημοκρατία
Η απάντηση του Γιώργου Μενεσιάν
Η απάντηση της πρεσβείας του Αζερμπαϊτζάν στο άρθρο μου το οποίο δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «Φιλελεύθερος» (liberal.gr) δεν με εξέπληξε. Πέραν του γεγονότος ότι περιέχει αβάσιμα στοιχεία στα οποία βεβαίως θα απαντήσω ευθύς αμέσως, αποκαλύπτει και ένα αληθινά απίστευτο μίσος απέναντί μου λόγω της αρμενικής μου καταγωγής. Είναι προφανές ότι ο επιστολογράφος βρέθηκε σε πολύ δύσκολή θέση διότι:
Αποκαλύφθηκε το τι πραγματικά εστί η πολιτική του Αζερμπαϊτζάν. Διότι αναφέρομαι στο καθεστώς και όχι στον λαό. Το μίσος έναντι λαών το αφήνω στον επιστολογράφο.
Αποκαλύπτει ότι η πρεσβεία βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση μετά την πολιτική επίθεση του προέδρου του Αζερμπαϊτζάν στο νέο Έλληνα πρέσβη, η οποία ακολούθησε λίγα εικοσιτετράωρα μετά την δημοσίευση του άρθρου μου.
Πριν ξεκινήσω να απαντήσω στις κατηγορίες εναντίον μου οι οποίες βρίσκονται στην επιστολή του Αζέρου διπλωμάτη, θα ήθελα να τονίσω το εξής: θεωρώ εαυτόν, όπως και όλοι όσοι έχουν συνεργαστεί μαζί μου, έναν επιστήμονα ο οποίος προσπαθεί να παραθέτει στοιχεία ή ιστορικά γεγονότα με όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικό τρόπο, με αμεροληψία και πάντα βασιζόμενος σε αξιόπιστες πηγές.
Ως προς την επιστολή:
Στην αρχή της επιστολής του προς τον κ. Μαυρίδη, ο εκπρόσωπος της πρεσβείας αρνείται ότι το καθεστώς υποστηρίζουν ακραία εθνικιστικά κόμματα με αλυτρωτικές τάσεις. Απαντώ παραθέτοντας το Πρόγραμμα του κόμματος Bütöv Azərbaycan Xalq Cəbhəsi Partiyası (Popular Front Party of Whole Azerbaijan) το οποίο είναι κοινοβουλευτικό κόμμα και στηρίζει την κυβέρνηση:
«Popular Front Party of Whole Azerbaijan carries out political activity in favor of Human happiness, upgrade of Nation, Country and the State by:
- reminding that the lands of historical Azerbaijan had been divided into two parts under Gulustan and Turkmanchay agreements signed in 1813 and 1828 between Russia and Iran, Azerbaijan National Republic had been liquidated in the result of Russian-bolshevik occupation in 1920, our nation had been kept under long-term colonial oppression, subjected to deportation, assimilation, political illegality, economic limitations, moral erosion;
- stating that Azerbaijani people restored independence of Azerbaijan Republic on one part of its lands in the result of National Freedom Struggle and collapse of USSR, 20 percent of Azerbaijan lands are under occupied of Armenia, more than 35 million Azerbaijani Turks living in the south of Azerbaijan were under oppression and slavery in their own historical lands…»
Η ιδέα περί «Ενωμένου Αζερμπαϊτζάν» αναπτύχθηκε κατά την δεκαετία του 1990 από τον Piruz Dilanchi, ο οποίος είχε ιδρύσει ένα επαναστατικό κίνημα για την απόσχιση του «Νοτίου Αζερμπαϊτζάν» από το Ιράν. Ο Dilanchi έκανε λόγο για «αζερικά εδάφη» στην Αρμενία, την Γεωργία, το Νταγκεστάν (Ρωσία) και φυσικά στο Ιράν απ’ όπου ο ίδιος καταγόταν.
Παραθέτω φωτογραφία του ακραίου εθνικιστή Dilanchi με τον προκάτοχο και πατέρα του σημερινού προέδρου του Αζερμπαϊτζάν Heydar Aliyev:
Ο σημερινός πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν τον έχει αποκηρύξει τον κ. Dilanchi ή τον αγκαλιάζει και φωτογραφίζεται χαμογελαστός μαζί του όπως ο πατέρας του; Σε κάθε περίπτωση ο νυν πρόεδρος συνεργάζεται με το κόμμα το οποίο εκφράζει τις ιδέες τους Αζέρου εθνικιστή.
Ο εκπρόσωπος της πρεσβείας, αναφέρει επίσης, ότι το Αζερμπαϊτζάν ουδέποτε διεκδίκησε εδάφη των γειτόνων του (!). Σας παραθέτω λοιπόν χάρτη της Α’ Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν (1918-1920) στον οποίο φαίνονται οι διεκδικήσεις του κράτους αυτού και οποίος βρίσκεται μέχρι σήμερα στα αζερικά σχολεία:
Ο επιστολογράφος επίσης με κατηγορεί, ότι δίνω πολύ μεγάλο βάρος στην ρητορική περί «Ενός Έθνους, δύο Κρατών» που χρησιμοποιείται τόσο από την Τουρκία όσο και για το Αζερμπαϊτζάν, λέγοντας ότι η έκφραση αυτή είναι συμβολικού χαρακτήρα και ότι δεν επιδιώκεται στην πραγματικότητα η ένωση των δύο κρατών. Μάλιστα, ο εκπρόσωπος της πρεσβείας φέρνει ως παράδειγμα την περίπτωση των Ελλάδος – Κύπρου για να δικαιολογήσει την παν-τουρκική ρητορική Άγκυρας - Μπακού. Θα συνιστούσα στον εκπρόσωπο της πρεσβείας να διαβάσει λίγη ιστορία. Διότι θα έπρεπε να γνωρίζει ότι για πολλά χρόνια οι Κύπριοι αγωνίστηκαν για την Ένωση με την Ελλάδα. Ήταν κάτι το οποίο αποτελούσε πάγιο εθνικό αίτημα και είχε τεθεί και επίσημο αίτημα από την Ελλάδα για ένωση της Νήσου με την υπόλοιπη χώρα.
Πέραν όμως του άστοχου παραλληλισμού με τον οποίο καταρρέει ο ισχυρισμός περί συμβολισμού, θα ήθελα να επισημάνω, πως η φράση «Ένα έθνος, δύο Κράτη», μόνο συμβολική δεν είναι. Αρκεί κανείς να διαβάσει τις τοποθετήσεις του αντιπροέδρου του Κοινοβουλίου του Αζερμπαϊτζάν ο οποίος δήλωσε την περασμένη εβδομάδα το εξής: «Το Αζερμπαϊτζάν ανακοινώνει στον υπόλοιπο κόσμο ότι ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΩΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΩΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΑΣ». Σε ποιους εχθρούς αναφέρεται ο κύριος αυτός άραγε; Με ποιες χώρες βρίσκεται σε σύγκρουση η Τουρκία το τελευταίο διάστημα;
Στην συνέχεια, η επιστολή προσπαθεί να καταρρίψει τις αναφορές μου περί καταπάτησης των δικαιωμάτων των εθνικών μειονοτήτων στο Αζερμπαϊτζάν. Μόνο που οι ισχυρισμοί αυτοί ασφαλώς δεν είναι δικοί μου. Βρίσκονται σε επίσημα κείμενα της Διεθνούς Αμνηστίας, του Minority Rights Group International κ.ο.κ. Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο αποκαλύπτει τις πολιτικές διακρίσεων που ακολουθεί το Αζερμπαϊτζάν έναντι των μειονοτήτων της χώρας.
Ενδεικτικά παραθέτω τα εξής κείμενα:
- Amnesty International Public Statement: Azerbaijan Authorities Must Release Talysh Activists, 8/6/2020
- Minority Rights Group International: Azerbaijan>Lezgins
- Minority Rights Group International: Azerbaijan>Talysh
- United Nations High Commissioner for Refugees: Assessment for Lezgins in Azerbaijan
Εν συνεχεία, ξεχνώντας το ήθος και την ευγένεια που οφείλει να έχει μια διπλωματική αντιπροσωπεία, ο εκπρόσωπος της πρεσβείας με χαρακτήρισε γελοίο διότι περιέγραψα στο άρθρο μου το πως το Αζερμπαϊτζάν χρησιμοποίησε τζιχαντιστές στον πόλεμο με την Αρμενία για την διαφιλονικούμενη περιοχή του Ναγκόρνο – Καραμπάχ. Φαντάζομαι ότι το ίδιο γελοίοι είναι, σύμφωνα με τον ίδιο, και οι ερευνητές του ισπανικού think tank ‘Real Instituto Elcano’ το οποίο έχει δημοσιεύσει μελέτη για την δράση των Μουτζαχεντίν στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ (Taarnby, Michael (2008). The Mujahedin in Nagorno-Karabakh: A Case Study in the Evolution of Global Jihad. Real Instituto Elcano) Το ίδιο και το Πανεπιστήμιο του Σικάγου το οποίο δημοσίευσε βιβλίο στο οποίο αναφέρεται, μεταξύ άλλων, και η δράση των Τσετσένων τζιχαντιστών στον πόλεμο (Griffin, Nicholas (2004). Caucasus: A Journey to the Land Between Christianity and Islam. Chicago: University of Chicago Press. σσ. 185-186).
Για άλλη μια φορά στην επιστολή με αποκαλούν ψεύτη διότι μίλησα περί αναγνώρισης του ψευδοκράτους από το αυτόνομο Ναχιτσεβάν το οποίο αποτελεί μέρος της επικράτειας του Αζερμπαϊτζάν. Είναι ή δεν είναι αληθές ότι η αυτόνομη περιοχή πρότεινε νόμο για την αναγνώριση της «Βορείου Κύπρου» πιέζοντάς πολιτικά την κεντρική κυβέρνηση και μάλιστα λέγοντας ότι η ίδια αναγνωρίζει την «Βόρεια Κύπρο», χωρίς φυσικά να υπάρχουν συνέπειες; Είναι λοιπόν ιστορικό γεγονός και αναφέρεται στην σελίδα 185 του βιβλίου ‘Cyprus: Foreign Policy and Government Guide – Strategic Information and Developments’ το οποίο εκδόθηκε το 2010 στην Ουάσινγκτον από την International Business Publications. Ευτυχώς που το Αζερμπαϊτζάν έδρασε τότε σοφά και δεν προχώρησε σε μια τέτοια απαράδεκτη κίνηση και σήμερα το μόνο κράτος που αναγνωρίζει το ψευδοκράτος είναι η Τουρκία. Αναγνώριση ή όχι, είναι γεγονός ότι το Αζερμπαϊτζάν έχει πολύ στενές σχέσεις με το ψευδοκράτος και γενικότερα στηρίζει απροκάλυπτα την τουρκική πολιτική στην Κύπρο. Δεν το λέω εγώ, το λέει η έγκριτη New York Times.
Στην ίδια παράγραφο ο εκπρόσωπος αναφέρει αυτολεξεί: «Η παραπλάνηση των αναγνωστών με ψέματα αποτελεί χαρακτηριστική ποιότητα του χαρακτήρα των Αρμενίων». Πάνω στον θυμό του, ο εκπρόσωπος της πρεσβείας του Αζερμπαϊτζάν κάνει αφενός ακριβώς αυτό για το οποίο ψευδώς με κατηγορεί ότι κάνω, αφετέρου δε αποκαλύπτει τον ρατσισμό και τα στερεότυπα που τον διακατέχουν σχετικά για τον πολύπαθο αρμενικό λαό.
Επίσης, αναφέρεται το εξής: «Θεωρούμε πως θα ήταν κατάλληλο ο αρθρογράφος, ο οποίος κατηγορεί το Αζερμπαϊτζάν για απολυταρχισμό, να αναφέρει τα γεγονότα παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα, όπου ανήκει ο ίδιος». Τι μου λέει δηλαδή; Ότι η Ελλάδα παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα; Διότι εγώ είμαι Έλληνας ο οποίος τυχαίνει να έχω και αρμενική καταγωγή - από την μεριά του πατέρα μου. Εξάλλου δεν εκπροσωπώ καμία από τις δύο χώρες. Αντιλαμβάνομαι ότι ο αξιότιμος εκπρόσωπος της πρεσβείας του Αζερμπαϊτζάν βρίσκει πολύ δύσκολο να κατανοήσει ότι στην Δύση ο καθένας έχει την ατομική ελευθερία να εκφράζει τα πιστεύω του. Δεν χρειάζεται να εκπροσωπούμε κανέναν πέραν του εαυτού μας για να αρθρογραφούμε!
Όσο δε για την ελευθερία του λόγου στο Αζερμπαϊτζάν παραθέτω τον παρακάτω πίνακα:
Το Αζερμπαϊτζάν βρίσκεται στην πρώτη δεκάδα παγκοσμίως καταπάτησης των δικαιωμάτων των δημοσιογράφων. Δεν περίμενα λοιπόν από τον Αζέρο διπλωμάτη να σεβαστεί την επιστήμη μου και εμένα, όταν το καθεστώς που εκπροσωπεί δεν σέβεται τα στοιχειώδη δικαιώματα της ελευθεροτυπίας.
