Ο Εμμανουέλ Μακρόν αποφάσισε να σηκώσει το γάντι έναντι των ακραίων στοιχείων, ατομικών και συλλογικών, που διαπράττουν απάνθρωπα εγκλήματα στο όνομα του Ισλάμ. Κατά τη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε χθες στο Al Jazeera, με την οποία προσπάθησε να ρίξει τους τόνους με τον μουσουλμανικό κόσμο, δήλωσε ότι «αυτό που θέλω να πω είναι ξεκάθαρο, σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που διαστρεβλώνουν το Ισλάμ και σκοτώνουν στο όνομα της θρησκείας που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται. Είναι σφαγείς… Ασφαλώς, αυτό είναι πρόβλημα για το Ισλάμ, καθώς οι μουσουλμάνοι είναι τα πρώτα τους θύματα. Περισσότερο από 80% των θυμάτων της τρομοκρατίας είναι μουσουλμάνοι. Επίσης, αποτελεί πρόβλημα για όλους μας».
Η αποδοχή του προβλήματος είναι το πρώτο στάδιο της λύσης του. Χαίρομαι ιδιαίτερα που, σε αντίθεση με αρκετούς εν ελλάδι ισλαμόφοβους - ρατσιστές, ο Μακρόν δεν επέρριψε συλλογικά τις ευθύνες για τις μεμονωμένες πράξεις των τρομοκρατών και των ψυχοπαθών στο σύνολο των μουσουλμάνων ή τη θρησκεία τους. Έχοντας ορίσει λοιπόν σωστά τον εχθρό, έχει λογική να μιλάμε για πόλεμο. Η Ντόρα Μπακογιάννη, που έχει σταθερά το σπάνιο θάρρος να αντιτάσσεται στα ακροδεξιά ένστικτα της κοινωνίας μας, δήλωσε στον Παραπολιτικά FM, ότι ο πόλεμος που έχουμε μπροστά μας «δεν είναι ένας πόλεμος με το Ισλάμ, αλλά με τα ριζοσπαστικά και επικίνδυνα στοιχεία του».
Στην άποψη αυτή θα αντιδράσουν πολλοί, μεταξύ των οποίων και πολιτικάντηδες που θέλουν να αντλήσουν ψήφους στη λίμνη της Χρυσής Αυγής που άδειασε από θηρευτές. Η ειρωνεία είναι ότι εκείνοι που μιλούν για ασυμβατότητα όλων των μουσουλμάνων με τον δυτικό τρόπο ζωής λειτουργούν κατ’ αναλογία με τα ριζοσπαστικά στοιχεία του Ισλάμ. Όπως ο σφαγέας του Σαμουέλ Πατί θεώρησε ότι με το έγκλημά του θα υπερασπιστεί το Ισλάμ, έτσι και οι χρυσαυγίτες στο όνομα της ελληνικότητας και του δυτικού πολιτισμού διέπραξαν τα ρατσιστικά τους εγκλήματα. Σε πιο light έκδοση αυτού του λογικού σφάλματος υποπίπτουν και οι μαχητές του «εισβολικού» που στο όνομα του δυτικού πολιτισμού θέλουν να αποσύρουν τις βασικές αρχές του ανθρωπισμού και του κράτους δικαίου για να απαλλαγούν από τους «πολιτισμικά κατώτερους».
Ας επιστρέψουμε όμως στον πόλεμο. Ένα ζήτημα που τίθεται συχνά, και εύλογα, είναι ότι σε μεγάλο βαθμό η Δύση δεν φαίνεται να έχει τρόπο να αντιδράσει χωρίς να παραβιάσει τις αρχές της. Όσοι αμφιβάλλουν για τις δυνατότητες των κοινωνιών μας να αντιδράσουν, βρίσκουν και τα λένε. Η υπεράσπιση του δυτικού τρόπου ζωής, όσο και δύσκολος να είναι ο ορισμός του, τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και λιγότερο σθεναρή. Όπως η στήλη αυτή έχει αναφέρει και στο παρελθόν, η μεταμοντέρνα προσέγγιση σε θέματα ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης, η αναβίωση του προστατευτισμού στην εμπορική πολιτική, η αύξηση της επιρροής των λαϊκιστικών κομμάτων και του εθνικισμού σε Ευρώπη και ΗΠΑ, είναι παράγοντες που «τρώνε» εκ των έσω τη σάρκα της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Τα προβλήματα αυτά αμβλύνονται και από την ύπαρξη ισλαμιστών τρομοκρατών και των αποτρόπαιων εγκλημάτων τους.
Η σθεναρή στάση του Εμμανουέλ Μακρόν μπορεί να αποτελέσει το σημείο καμπής αυτής της τάσης. Η φιλελεύθερη δημοκρατία έχει πανίσχυρα όπλα, μεταφορικά και κυριολεκτικά, στη διάθεσή της για να προστατέψει την ύπαρξή της χωρίς να χάσει το χαρακτήρα της. Aυτό είναι το ζητούμενο πλέον. Να νικήσουμε τον εχθρό χωρίς να μας αφομοιώσει στη διαδικασία.
