Του Αλέξανδρου Σκούρα
Την Τετάρτη που μας πέρασε, το αμερικανικό Tax Foundation δημοσίευσε τον φετινό δείκτη φορολογικής ανταγωνιστικότητας, ο οποίος κατατάσσει τις 36 χώρες του ΟΟΣΑ ως προς την ανταγωνιστικότητα και την ουδετερότητα της φορολογικής τους πολιτικής.
Για μια ακόμη φορά, και σε έναν ακόμη διεθνή οικονομικό δείκτη, η κατάταξη της Ελλάδας είναι απογοητευτική, καθώς η χώρα μας καταλαμβάνει την 30η θέση, ενώ προβληματικές είναι και οι επιμέρους κατατάξεις της στην 26η θέση ως προς τη φορολόγηση των κερδών στο εξωτερικό, στην 28η θέση ως προς τους φόρους επί της περιουσίας, στην 29η θέση ως προς τους εταιρικούς φόρους και στην 31η θέση ως προς τη φορολόγηση της κατανάλωσης. Μόνο σε ό,τι αφορά τη φορολόγηση των φυσικών προσώπων η κατάταξη της Ελλάδας είναι κάπως καλύτερη, στην 18η θέση.
Οι συγγραφείς της έρευνας υπογραμμίζουν μάλιστα ανάμεσα στις αδυναμίες του ελληνικού φορολογικού συστήματος τον υψηλό εταιρικό φορολογικό συντελεστή στο 28%, τον υψηλό ΦΠΑ στο 24% και τους αυστηρούς περιορισμούς που αντιμετωπίζουν οι εταιρίες στην Ελλάδα στην αντιστάθμιση των μελλοντικών κερδών με τις καθαρές ζημιές χρήσης, καθώς και στη χρήση των ζημιών για τη μείωση προηγούμενου φορολογητέου εισοδήματος.
Η σημαντικότητα τέτοιων διεθνών δεικτών έγκειται στο γεγονός ότι παρέχουν με έναν ευσύνοπτο τρόπο τη συγκριτική, σχετική θέση μιας χώρας σε σχέση με τις υπόλοιπες. Ο δείκτης αυτός δίνει σε μας τους πολίτες τη δυνατότητα να δούμε πόσο επιβαρυντική είναι η φορολόγηση στην Ελλάδα σε σύγκριση με άλλες χώρες αναφοράς. Δίνει στις επιχειρήσεις και στους πιθανούς επενδυτές, εντός και εκτός της χώρας μας, τη δυνατότητα να πάρουν μια πρώτη τεκμηριωμένη εικόνα του πόσο δύσκολο είναι το φορολογικό καθεστώς για το επιχειρείν. Και δίνει βεβαίως και στους υπεύθυνους για τη διαμόρφωση της φορολογικής και ευρύτερα της οικονομικής πολιτικής έναν γρήγορο μπούσουλα, την κατεύθυνση που πρέπει να έχουν οι φορολογικές μεταρρυθμίσεις προκειμένου να αποδώσουν ενίσχυση της ανάπτυξης και των επενδύσεων, νέες και πραγματικές θέσεις εργασίας και αύξηση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών στη χώρα μας.
Η Ελλάδα λοιπόν - να το πούμε για μια ακόμη φορά - πάσχει όχι από δήθεν υπερβολικό νεοφιλελευθερισμό, αλλά από υπερφορολόγηση, από πολύ, δυσκίνητο και φορτικό κράτος, που μάλιστα δεν φροντίζει καν ώστε οι υπηρεσίες που προσφέρει να αντιστοιχούν στοιχειωδώς στην επιβάρυνση που επιβάλλει μέσω της φορολόγησης. Ο δρόμος για την οριστική έξοδο της χώρας από την κρίση και τη διασφάλιση ενός ουσιαστικά καλύτερου μέλλοντος περνά αναγκαστικά και μέσα από τη δραστική μείωση και απλοποίηση της φορολογίας. Τα δεδομένα μιλούν. Οι μεταρρυθμιστικές πολιτικές προτάσεις και και παραδείγματα επιτυχίας άλλων χωρών είναι στη διάθεση των κυβερνώντων. Το μόνο που απομένει είναι του χρόνου να δούμε τη χώρα μας ψηλότερα στον δείκτη του Tax Foundation, καθώς και στους άλλους κρίσιμους διεθνείς δείκτες.
