Δεν θα βρείτε ειρηνικότερη ιδεολογία από τον φιλελευθερισμό. Κι αυτό γιατί σε αντίθεση με τις υπόλοιπες ιδεολογίες, ο φιλελευθερισμός υπογραμμίζει ότι η ελευθερία υπό τον νόμο επιτρέπει τη δημιουργία και τη διατήρηση παιγνίων θετικού αθροίσματος. Μόνο ένας φιλελεύθερος αναγνωρίζει ότι στις εθελούσιες συναλλαγές και τα δύο μέρη κερδίζουν. Όποιος αντιθέτως ψάχνει σώνει και καλά να βρει σε μια συναλλαγή ποιος είναι ο εκμεταλλευτής και ο απατεώνας και ποιος ο ριγμένος και το κορόιδο, μάλλον θα πρέπει να καταθέσει τη φιλελεύθερη κάρτα μέλους του.
Βεβαίως για να διατηρηθεί αυτή η υπέροχη κατάσταση που αυξάνει τη γενική ευημερία, είναι αναγκαίο οι ελευθερίες των ανθρώπων να μην κινδυνεύουν - ούτε από εσωτερικούς, ούτε από εξωτερικούς κινδύνους. Είναι αναγκαίο με άλλα λόγια οι θεσμοί των φιλελεύθερων δημοκρατιών να είναι ισχυροί, εύρωστοι και ακμαίοι.
Η Ελλάδα, με όλα της τα στραβά είναι μια φιλελεύθερη δημοκρατία. Είναι επίσης μια χώρα με έναν γείτονα που κάθε τόσο διεκδικεί από ΑΟΖ και χωρικά ύδατα, μέχρι βραχονησίδες και νησιά.
Η προστασία της εθνικής μας ακεραιότητας προφανώς κοστίζει. Όπως επίσης, κανείς δεν ξεχνά, και περισσότερο εμείς οι φιλελεύθεροι, τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα που κατά καιρούς συνδέθηκαν με τις εξοπλιστικές προμήθειες. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι φιλελεύθερη στάση δήθεν να υποστηρίζουμε ότι για να γλιτώσουμε τα κόστη αυτά είναι καλύτερο να ενδώσουμε στις τουρκικές διεκδικήσεις - ακούστηκε μέχρι και το απίστευτο “ε, και να πάρουν κάποιες βραχονησίδες, τι έγινε;”. Δεν υπάρχει τίποτε το ελεύθερο και το φιλελεύθερο στην άποψη ότι πρέπει να παραιτείται κανείς μπροστά στις απειλές.
Όντως η διασφάλιση της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας μας κοστίζει. Όντως, θα ήμασταν πολύ πιο τυχεροί αν οι γείτονές μας δεν μας απειλούσαν για παράδειγμα επί δεκαετίες με πόλεμο σε περίπτωση που ασκήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Όντως, υπάρχουν πολλοί καλύτεροι τρόποι να διαχειριστούμε αυτό το κόστος - ας πούμε, να περιορίσουμε τις σπατάλες και το μέγεθος του κράτους.
Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα σήμερα έχει την πολυτέλεια να μην εξοπλίζεται, να μην εκσυγχρονίζει τις ένοπλες δυνάμεις, να μην αντιτάσσει απέναντι σε εκείνους που ανοιχτά μας λένε ότι μας βλέπουν ως “μεζέδες”, πέρα από τη διπλωματία και την αμετακίνητη προσήλωση στο διεθνές δίκαιο, και την αποτρεπτική της ισχύ. Άλλωστε, από τις λίγες προσήκουσες λειτουργίες του κράτους αυτή είναι η πιο σημαντική: Η προστασία έναντι των απειλών στη φιλελεύθερη δημοκρατία μας.
Αυτό οι φιλελεύθεροι το αναγνωρίζουμε. Όχι μόνο δεν υπάρχει πρόβλημα αρχής και αντίφαση όταν μια φιλελεύθερη πολιτεία διασφαλίζει την αποτρεπτική ισχύ της, αλλά πρόκειται και για την προϋπόθεση της ύπαρξης και της επιβίωσής της.
Και καλό είναι σε εκείνους τους ιδεολογικούς μας αντιπάλους που είτε από άγνοια είτε κακόπιστα μας παρουσιάζουν κάπως αλλιώς, να ξανασυστηθούμε.
