Για κάποιους είναι μια πανδημία, για άλλους ένας παγκόσμιος βιολογικός πόλεμος, για κάποιους άλλους μια ανύπαρκτη απειλή. Προσωπικά για μένα είναι ο covid-19.
Ό,τι πιο υπαρκτό και οδυνηρό έχει περάσει ίσως ο παγκόσμιος πληθυσμός μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στις δύσκολες αυτές για τον παγκόσμιο χάρτη στιγμές η «μικρή» μας Ελλάδα, ως ένα άλλο γαλατικό χωριό αντιστέκεται και μάχεται απέναντι σε αυτή τη πρωτόγνωρη απειλή και μάλιστα πετυχημένα.
Πολιτεία και πολίτες ενωμένοι δίνουν έναν αγώνα όχι μόνο για να μην λυγίσουμε μπροστά στην πανδημία αλλά κυρίως για να εξασφαλίσουμε όλα τα εχέγγυα ότι μόλις εξομαλυνθεί η κατάσταση θα καταφέρουμε να ορθοποδήσουμε με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες.
Η κυβέρνησή μας, σε αντίθεση με άλλες πιο προηγμένες και με βαριά βιομηχανία χώρες όπως η Αμερική, η Αγγλία, η Ισπανία, η Ιταλία κ.α. πρώτη έλαβε όλα τα απαραίτητα μέτρα άμεσα. Παρά τις ενστάσεις αλλά και την απειθαρχία αρκετών, καταφέραμε να συνειδητοποιήσουμε -ευτυχώς νωρίς- τη σημασία των συνεπειών της μη συμμόρφωσης.
Ως εκ τούτου την ώρα που στην Ιταλία οι νεκροί ξεπερνούν τους 13.000, στην Ισπανία τους 10.000, στις Η.Π.Α. τους 5.000 με εκθετική δυστυχώς αύξηση, στην Ελλάδα έχουμε θέσει έναν μοναδικό στόχο: να ελαχιστοποιήσουμε τις απώλειες και τα κρούσματα να μην γίνουν τσουνάμι και πνίξουν το σύστημα υγείας της χώρας αποφεύγοντας την κατάρρευσή του.
Ως τώρα διαφαίνεται πως είμαστε κοντά στο να το πετύχουμε. Κυβέρνηση, γιατροί, νοσηλευτικό προσωπικό, αστυνομία, πολίτες και χιλιάδες επαγγελματίες που εργάζονται στην τροφοδοσία αλλά και οι περισσότεροι Έλληνες πολίτες λειτουργήσαμε και συνεχίζουμε να λειτουργούμε συλλογικά και αποτελεσματικά κερδίζοντας μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα την μάχη με τον χρόνο και με τον ιό.
Για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια η «μικρή και συνήθως αδιάφορη» Ελλάδα τράβηξε παγκοσμίως πάνω της τα βλέμματα με θετικό τρόπο.
Οι Έλληνες γύρισαν σελίδα και ενώ δεν φημιζόμασταν στον τομέα της οργάνωσης και της πειθαρχίας, μέσα σε λίγες μέρες μετραταπήκαμε σε υποδείγματα πολιτών, όσον αφορά την πλειοψηφία και πλέον είμαστε παγκόσμιο πρότυπο σε ότι αφορά την αντιμετώπιση της πανδημίας .
Τι έκανε όμως τη διαφορά;
Πως έγινε μια τέτοια απίστευτη μεταμόρφωση;
Αποδείχτηκε πως το μόνο που χρειαζόταν ήταν η σωστή ηγεσία που να ξέρει πως να καθοδηγήσει τη χώρα σε δύσκολες συνθήκες.
Μια ηγεσία η οποία αποδεικνύει πως είναι ικανή να κρατήσει το τιμόνι στη φουρτούνα και να αποφύγει το ναυάγιο.
Όταν γνωρίζουμε ότι ο καπετάνιος όχι μόνο πασχίζει να σώσει το καράβι στη φουρτούνα αλλά κυριως «ξέρει τι κάνει», όλοι νιώθουμε μια «ανεξήγητη» υποχρέωση να συνδράμουμε εξίσου στην προσπάθεια της σωτηρία μας. Αυτό γίνεται και σήμερα.
Βλέπουμε τη κυβερνητική σοβαρότητα, τον διπλασιασμό των ΜΕΘ, ανθρώπους κλειδιά στις κατάλληλες θέσεις και καταλαβαίνουμε στο γιατί πρέπει να πειθαρχήσουμε.
Τώρα είναι όμως μπροστά μας το μεγαλύτερο στοίχημα.
Να μην πέσουμε στην παγίδα του εφησυχασμού.
Αν συνεχίσουμε όπως σήμερα, αν ο καθένας από το «πόστο» του συνεχίσει να δίνει τη μάχη όπως σήμερα και εάν εμείς οι απλοί πολίτες συνεχίσουμε να πειθαρχούμε μένοντας στο σπίτι τότε ίσως οι Έλληνες γράψουμε ξανά μια ακόμα σελίδα ένδοξης ιστορίας.
Ήρθε η ώρα να προστατεύσουμε το υπέρτατο αγαθό το οποίο προηγείται κατ’ αξία ιεραρχικά απ’ όλα τ’ άλλα αγαθά και δεν είναι άλλο από την ίδια τη ζωή τόσο τη δική μας όσο και των συνανθρώπων μας.
Μόλις αυτή η μάχη τελειώσει και βγούμε νικητές, έχοντας κοντά μας όσους αγαπάμε τότε θα προχωρήσουμε μπροστά ενωμένοι ατενίζοντας το μέλλον με περηφάνια και αισιοδοξία.
Μένουμε σπίτι για μας, για αυτούς που αγαπάμε, για να είμαστε όλοι μαζί εδώ και αύριο.
