Με τον Αλέξη Τσίπρα να αδυνατεί να βρει τον βηματισμό του και να καθορίσει ένα σχέδιο αντιπολιτευτικό, εγκλωβισμένος από τους «σκελετούς» που βρέθηκαν στην ντουλάπα του ΣΥΡΙΖΑ από την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας, τάσεις, ρεύματα και συνιστώσες επανέρχονται στο προσκήνιο και πιάνουν τα πόστα με αφορμή και τον προσυνεδριακό διάλογο.
Στο παιχνίδι μπαίνει και η «Ομπρέλα», η οποία απαρτίζεται από τους 53+ και παλαιοκομματικά στελέχη, που με αφορμή το πολιτικό συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν τη δική του πλατφόρμα που κάθε άλλο παρά «Ομπρέλα» προστασίας του Αλέξη Τσίπρα αποτελεί, αφού ούτε λίγο ούτε πολύ επαναφέρουν με εύσχημο τρόπο τις διαφωνίες τους για μετατροπή του κόμματος σε αρχηγικό, αφήνοντας αιχμές για την απουσία σχεδίου και προγραμματικού λόγου.
Μάλιστα, στο κείμενο που κατέθεσαν και το οποίο χαρακτηρίζεται από τους ίδιους «Ως συμβολή στη συλλογική προσπάθεια για τη συγκρότηση του προγράμματος και του πολιτικού σχεδίου του κόμματος, σήμερα από θέση Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και ως συμβολή στον προσυνεδριακό διάλογο του κόμματος που εξελίσσεται και ενόψει των νομαρχιακών συνδιασκέψεων» γίνεται λόγος για την ανάγκη αντεπίθεσης και νικηφόρας προοπτικής απέναντι στη «νεοφιλελεύθερη» διακυβέρνηση.
Εν τούτοις οι αναφορές που «δείχνουν» τον Αλέξη Τσίπρα είναι αρκετές όπως για παράδειγμα αυτή στην οποία γίνεται λόγος για εφαρμογή πολιτικής στην ουσία της οποίας «δεν είναι συμβατή η επιλογή του «λαϊκισμού» ως στρατηγικής που παράγει πολιτική ένταση και όξυνση ερήμην όμως της κοινωνίας και της δημοκρατικής διεκδίκησης λύσεων για τις ανάγκες της».
Η σαφής αλλά κεκαλυμμένη αιχμή δείχνει την τακτικής της σημερινής ηγεσίας της Κουμουνδούρου, αν και δεν αμφισβητεί την ανάγκη της κριτικής προς την κυβέρνηση και τις παραλείψεις της. Όμως τα περί λαϊκισμού και πολιτικής έντασης ερήμην της κοινωνίας φωτογραφίζουν στην κυριολεξία τα όσα ενστερνίζονται και υλοποιούν τα στελέχη δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα και κυρίως οι λεγόμενοι προεδρικοί που επηρεάζονται από τον Νίκο Παππά αλλά και τον Παύλο Πολάκη.
Αποτυπώνονται δε επί της ουσίας και τα όσα οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν ως προς το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καρπώνεται την όποια κυβερνητική φθορά ούτε και την ανησυχία των πολιτών που δεν δείχνουν διατεθειμένοι, στην παρούσα φάση, να μετατραπούν στους «αγανακτισμένους» που η αξιωματική αντιπολίτευση και ο Αλ. Τσίπρας αναζητούν.
«Προτεραιότητα το πρόγραμμα, προϋπόθεση η συμμετοχή των μελών στη συνδιαμόρφωση» είναι το μήνυμα προς τον Αλέξη Τσίπρα και την ομάδα που έχει στοιχηθεί δίπλα του όπως και η αναφορά σε ελλιπή συλλογική λειτουργία.
Όπως τονίζεται «σύμπτωμα της ελλιπούς συλλογικής λειτουργίας είναι και η εμφάνιση αδυναμιών στη συλλογική λειτουργία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας με συνέπεια τη μη επαρκή ανάδειξη και ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών που να διαμορφώνουν την ατζέντα και να αποτυπώνουν τη θέληση μας για δημιουργία πολιτικών, κοινοβουλευτικών και κοινωνικών συμμαχιών».
«Κρίσιμο θέμα που δεν έχει απαντηθεί επαρκώς» είναι για τους υπογράφοντες Δημήτρη Βίτσα, Νίκο Βούτση, Θοδωρή Δρίτσα, Έφη Καλαμαρά, Κατερίνα Κνήτου, Πάνο Λάμπρου, Ράνια Σβίγγου, Πάνο Σκουρλέτη, Ευκλείδη Τσακαλώτο, Νίκο Φίλη και Τασία Χριστοδουλοπούλου, το κείμενο για «το "πολιτικό ύφος" της αντιπολίτευσης που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ»
Με λίγα λόγια οι 53+ και οι παλαιοκομματικοί βάζουν στο τραπέζι τις θέσεις τους και κλείνουν εν μέρει την "Ομπρέλα", όπως χαρακτηρίζονται στην Κουμουνδούρου, για τον αρχηγό εγκαλώντας τον για την πολιτική το σχεδιασμό αλλά και την ταύτισή του με τους προεδρικούς που έχουν επιλέξει για τους δικούς τους προσωπικούς λόγους επιβίωσης την όξυνση και τον διχαστικό λόγο.
Οι 53+ είναι πάντα επικριτικοί εν τούτοις στηρίζουν τον Αλέξη Τσίπρα. Αυτή τη φορά όμως η αναζωπύρωση των τάσεων των ρευμάτων και των συνιστωσών, σε συνδυασμό με τη διάσπαση των Προεδρικών και τη δυσφορία για την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να τους οδηγεί υπό την μορφή της «Ομπρέλας» να επιχειρούν να θέσουν υπό επιτροπεία τον πρόεδρο του κόμματος, ο χρόνος του οποίου λιγοστεύει όπως και η συνδετική ουσία της ενδεχόμενης επανάκτησης της εξουσίας.
Τα εσωκομματικά και πάλι στο προσκήνιο
Η πανδημία αποτέλεσε πρόσχημα για να κρυφτούν κάτω από το χαλί τα εσωκομματικά προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ και οι κόντρες μεταξύ των φυλών του κόμματος που είχαν φτάσει στο σημείο της αμφισβήτησης της τακτικής που ο Αλέξης Τσίπρας έχει επιλέξει.
Το νέο έτος δείχνει να μπαίνει δυναμικά στην Κουμουνδούρου με τους προεδρικούς των Παππά, Πολάκη, Σπίρτζη και άλλων να έχει διασπαστεί, τους 53+ να επιχειρούν να αναλάβουν ενεργό ρόλο και τους πασοκογενείς να παρακολουθούν τις εξελίξεις και να δηλώνουν πως θα υπάρξουν και άλλες παρεμβάσεις από διάφορες τάσεις έως το συνέδριο.
Η Ριζοσπαστική Εναλλακτική Ενότητα (Ρ.ΕΝ.Ε) με βασικά στελέχη της τον πρώην γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ Πάνο Ρήγα, τον εκ του ΠΑΣΟΚ ορμώμενο Αντώνη Κοτσακά και τον εκπρόσωπο των μικρομεσαίων του κόμματος Νίκο Σκορίνη κατέθεσαν ήδη την πλατφόρμα τους και μάλιστα μέσω της Αυγής δηλώνοντας και επισήμως τη διάσπαση των προεδρικών.
Μάλιστα εμφανίζονται ως δυσαρεστημένοι από πράξεις και παραλείψεις πρωτοκλασάτων στελεχών, όπως ο Νίκος Παππάς και ζητούν ενεργοποίηση των νέων. Και αυτοί δεν αμφισβητούν τον αρχηγό τους αλλά φωτογραφίζουν πρόσωπα που τον πλαισιώνουν όπως και πρακτικές που ακολουθούνται.
Σε ό,τι αφορά Πασοκογενείς και γεφυροποιούς η κατάσταση είναι πιο ρευστή. Αναμένουν το συνέδριο προκειμένου να καταγράψουν δυνάμεις εκτιμώντας πως οι συσχετισμοί θα αλλάξουν και παράλληλα τηρούν αποστάσεις από μια σειρά πολιτικών αποφάσεων και ενεργειών, όπως έγινε για παράδειγμα στην περίπτωση που αφορά στα Εθνικά θέματα.
Αν ο κορονοϊός το επιτρέπει, το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί εντός του έτους εκτός και αν υπάρξουν εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό που θα το αποτρέψουν. Αυτός που δεν βιάζεται είναι ο Αλέξης Τσίπρας που βλέπει τον εσωκομματικό πόλεμο να φουντώνει παρά την προσπάθειά του να δημιουργήσει συνθήκες συσπείρωσης μέσα από την ακραία, διχαστική και εμφυλιοπολεμική ρητορική του κατά της... δεξιάς και του... νεοφιλελευθερισμού.
Σε κάθε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να εισέρχεται σε έναν νέο κύκλο εσωστρέφειας με τα στελέχη του να διαπιστώνουν αδυναμίες που οφείλονται στο άγχος του Αλέξη Τσίπρα για εξελίξεις σε μια σειρά ζητημάτων που δύναται να πλήξουν το κατά τους ίδιους και μόνο «ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς»
Και αυτό γίνεται σε μια περίοδο που ο χρόνος για τον Τσίπρα δεν αποτελεί σύμμαχο ούτε και η εικόνα που διαμορφώνεται στους πολίτες που σε κάθε δημοσκόπηση διατυπώνουν την αντίθεσή τους με πρακτικές και ρητορικές που ανήκουν στο παρελθόν.
