Της Μαρίας Χούκλη
Η ρύθμιση που ετοιμάζεται να θεσπίσει ο υπουργός Δικαιοσύνης θυμίζει άλλες –ζοφερές– εποχές. Οι γυναίκες θα είναι υποχρεωμένες από τον νόμο, αν ο σύζυγός τους αμφισβητεί ότι είναι ο βιολογικός πατέρας του παιδιού τους, να αποκαλύπτουν το όνομα του πραγματικού πατέρα. Στόχος είναι να αναγκαστεί να συμμετάσχει στα έξοδα για τη φροντίδα του ανηλίκου! Ακόμη κι αν η μητέρα τα αναλάβει εξ ολοκλήρου, θα είναι υποχρεωμένη να αποκαλύψει το όνομα παρά τη βούλησή της.
Ο νομοθέτης, δηλαδή, θα μπει στην κρεβατοκάμαρα των ζευγαριών και στο εξής θα ρυθμίζει ένα –προφανώς– σοβαρό ζήτημα που μπορεί να λυθεί μεταξύ των συζύγων, έστω με καυγάδες και φασαρίες ή να αποτελέσει αιτία λύσης του γάμου.
Δεν θα αρκεί η εξέταση DNA που θα επιβεβαιώνει τις αμφιβολίες, αλλά ο «απατημένος» θα έχει το δικαίωμα να ζητάει διευθύνσεις και ονόματα! Με άλλα λόγια, δεν θα του αρκεί να αρνείται να αναλάβει το κόστος ανατροφής του παιδιού που δεν είναι δικό του ή να ζητήσει διαζύγιο, αλλά με τη βοήθεια του νόμου θα εντοπίζει τον βιολογικό πατέρας και τον θα υποχρεώνει να πληρώσει και μάλιστα αναδρομικά!
Κυρίες μου, μην ταράζεστε, πρόκειται να συμβεί στη Γερμανία και απορώ που μέχρι στιγμής δεν έχουν ξεσηκωθεί οι Γερμανίδες, τουλάχιστον οι νεότερες.
Γιατί το μέτρο, «δίκαιο» εκ πρώτης αναγνώσεως, αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων των γυναικών, της ελευθερίας τους να επιλέξουν να κάνουν παιδί –εντός ή εκτός– γάμου με όποιον θέλουν, χωρίς να οφείλουν να το καταστήσουν κοινό τοις πάσι.
Είναι άλλο ζήτημα η ειλικρίνεια και η αξιοπρέπεια στις σχέσεις με τους συντρόφους και τους συζύγους και άλλο το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε γυναίκας, αν δεν το επιθυμεί, να μην αποκαλύψει στο σύζυγό ή στον σύντροφό της ποιος είναι ο πραγματικός πατέρας του παιδιού και να υποστεί τις συνέπειες της στον γάμο της, στη σχέση της, στο οικογενειακό ή κοινωνικό περιβάλλον.
Μόνο το παιδί της και ο πραγματικός πατέρας έχουν δικαίωμα –και εκ του νόμου– να ξέρουν. Όχι ο σύζυγος ή ο σύντροφος.
Είναι διακριτική μεταχείριση εις βάρος των γυναικών να υποχρεώνονται να ομολογήσουν –τι ανατριχιαστική λέξη γι' αυτήν την περίπτωση– με ποιον έκαναν το παιδί, επαναλαμβάνω, θυμίζει άλλες εποχές, όταν διαπόμπευαν τις μοιχαλίδες!
Ο Γερμανός υπουργός Δικαιοσύνης και εισηγητής του νόμου αιτιολόγησε την απαράδεκτη ρύθμιση ως κίνηση προστασίας του «ψεύτικου πατέρα», συμπληρώνοντας ότι η μητέρα πρέπει να μην μπορεί να σιωπά(!), πάρα μόνο αν υπάρχουν πολύ σοβαροί λόγοι για να μην αποκαλύψει το όνομα του εραστή της και βιολογικού πατέρα του παιδιού. Ποιος θα κρίνει τη σοβαρότητα των λόγων; Το δικαστήριο, άρα μπορεί να απορριφθούν όσα θα επικαλεστεί η γυναίκα και να κληθεί να μιλήσει.
Δεν έχει διευκρινιστεί, πάντως, τι είδους κυρώσεις θα επιβάλλονται στις μητέρες που θα επιλέξουν να σιωπήσουν.
Ελπίζω όχι κούρεμα καταμεσής του δρόμου.
