Εγώ θα αντιπρότεινα, για να γλυτώσουμε από τα μπερδέματα, τους λαβυρίνθους, τις αδικίες και τις αντιφάσεις των ΚΑΔ, των εξαιρέσεων, των ειδικών περιπτώσεων κλπ και για να αντιμετωπίσουμε το θέμα της κρίσης σε άμεσους όρους, να δημιουργηθεί και να ανοίξει ένας «δημόσιος κουμπαράς» για κάθε φορολογούμενο πολίτη...
Κάθε φορολογούμενος πολίτης, με το ΑΦΜ του, να έχει δικαίωμα να αντλεί από έναν ατομικό λογαριασμό που θα του διαθέσει το κράτος ένα ποσό, ας πούμε, έως 2000 ευρώ...
Άτοκο... Με περίοδο αποπληρωμής στο Ελληνικό Δημόσιο έως το 2025... Αν το έχει ανάγκη ο πολίτης, δανείζεται... Για κάθε ανάγκη του...
Αν βλέπει πως μπορεί να τα καταφέρει με τις αποταμιεύσεις του, καλύτερα να αφήσει το ποσό ανέγγιχτο για να εξυπηρετήσει αυτό τις πιεστικές ανάγκες του κράτους και των πιο αδύνατων...
Αυτό, μεταξύ άλλων, θα μας κάνει να καταλάβουμε καλύτερα πως ΚΑΙ αυτή η κρίση δεν θα ξεπεραστεί με «αέρα κοπανιστό»...
Δυστυχώς, δεν υπάρχει πουθενά και ποτέ, «λεφτόδεντρο» ... Και δεν μπορεί να υπάρξει...
Όπως δεν υπάρχει «αεικίνητο» στην φυσική και «αθάνατο» στην βιολογία...
Και η οικονομία δεν έχει «θαύματα» και «μαγικές λύσεις»...
Τα παχιά λόγια που ακούτε για «δωρεάν ανοίγματα κάνουλας», «δάνεια που δεν χρωστάει κανένας σε κανέναν» και διάφορα άλλα τέτοια κωμικοτραγικά και επικίνδυνα, μην σας κάνει να πιστέψετε πως τα χρέη που δημιουργεί αυτή η κρίση του κορονοϊού θα πληρωθούν «από άλλους»...
Από εμάς κι αυτά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο...
Το μόνο που μπορεί να κάνει μια σοβαρή οικονομική πολιτική είναι να απαλύνει, κάπως, τις άμεσες οδύνες...
Και αν είναι όντως πολύ ικανή να επιταχύνει την μέλλουσα ανόρθωση της οικονομίας με σκοπευμένες και στρατηγικής κατεύθυνσης παρεμβάσεις πάνω στον παραγωγικό ιστό, οι οποίες σήμερα φαίνεται να μας λείπουν...
Δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια...
