Ομολογώ ότι μου είχε διαφύγει μέσα στον καταιγισμό των ειδήσεων, από αλλού το διάβασα και ανάτρεξα εκ των υστέρων στις πρωτότυπες δηλώσεις, πλην το πράγμα έχει την πλάκα του. Στην εκπομπή των Παπαδάκη-Αναστασοπούλου στον ΑΝΤ1 πριν κάμποσες μέρες, ο Νίκος Ανδρουλάκης είπε κάτι πρωτοφανές. Όχι ότι θα διεκδικήσει να χρηστεί πρωθυπουργός ως αρχηγός του τρίτου κόμματος, πράγμα θεμιτό με βάση την κοινοβουλευτική διαδικασία, αλλά ότι διαθέτει μεγαλύτερη πολιτική νομιμοποίηση να πρωθυπουργεύσει από ό,τι ο Μητσοτάκης ή ο Τσίπρας.
Αυτός ο καινούριος ορισμός της λαϊκής κυριαρχίας, μπορεί μεν να πέρασε απαρατήρητος ως παράλογος και σαχλός, πλην αποτελεί τη βάση της σκέψης του αρχηγού του τρίτου κόμματος και κατά τούτο εγκυμονεί μέγιστους κινδύνους για την πολιτική σταθερότητα και την κυβερνησιμότητα της χώρας. Τι είπε ο Νίκος; Ότι δεν ισχύει το αξίωμα ότι πρωθυπουργός πρέπει να γίνεται ο αρχηγός του πρώτου σε ψήφους κόμμα, και αν αυτός αποτύχει να συγκεντρώσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία ότι ακολουθεί ο αρχηγός του δεύτερου σε ψήφους.
Ο Ν. Ανδρουλάκης έδωσε έναν καινούριο ορισμό της πολιτικής νομιμοποίησης μέσω εκλογών. Η νομιμοποίηση αυτή προέρχεται από την σύγκριση των ποσοστών κάθε κόμματος σε σχέση με τις προ τετραετίας εκλογές. Αν δηλαδή ο Μητσοτάκης έρθει πρώτος αλλά έχει πέσει πέντε μονάδες από το 2019, αν ο Τσίπρας έρθει δεύτερος αλλά έχει πέσει μια μονάδα από το ποσοστό του 2019, αλλά ο τρίτος Ανδρουλάκης έχει αυξήσει τα ποσοστά του, τότε αυτός είναι ο νικητής και αυτός δικαιούται να γίνει πρωθυπουργός.
Το είπε και κάπως αλλιώς. Αυτός που θα πάρει «ανοδικό» ποσοστό, δικαιούται περισσότερο να γίνει πρωθυπουργός από αυτόν που θα πάρει «καθοδικό», ανεξάτητα από τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ τους. Πρόκειται για απίθανες, ανιστόρητες, αντισυνταγματικές και μάλλον φαιδρές απόψεις, που δεν ταιριάζουν σε αρχηγό ιστορικού κόμματος. Απορώ πώς σκέφτηκε κάτι τέτοιο. Αν δηλαδή ο ΑΝΤΑΡΣΙΑ πάρει 5% πενταπλασιάζοντας τα ποσοστά του από το 2019, έχει μεγαλύτερη πολιτική νομιμοποίηση από κόμματα του 30% και του 35%, επειδή είναι «ανοδικός»;
