Του Αλέξανδρου Σκούρα
Ένας σίγουρος δείκτης για την ευημερία των πολιτών μίας χώρας, είναι ο αριθμός των ανθρώπων που θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν στη χώρα εκείνη. Όχι, δεν μιλάω για τους πρόσφυγες διότι στην περίπτωσή τους ο πήχης είναι πολύ χαμηλά. Οι πρόσφυγες θέλουν να ζήσουν σε μία χώρα που δεν βρίσκεται υπό βομβαρδισμό, δεν βιώνει εμφύλιους πολέμους ή δεν κυβερνάται από τυραννικά καθεστώτα. Επίσης, δεν αναφέρομαι σε όσους μετανάστες θέλουν να ζήσουν σε μία χώρα για να λαμβάνουν επιδόματα και να εκμεταλλεύονται το κράτος πρόνοιας. Η επιτυχία μιας χώρας φαίνεται όταν μπορεί να προσελκύει ταλαντούχους ανθρώπους που με ελεύθερη βούληση αποφασίζουν να ξεριζωθούν από τη βολή τους και να διεκδικήσουν τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τους σε έναν ξένο τόπο. Μην ξεχνάμε ότι οι Έλληνες την ξέρουμε καλά αυτή την ιστορία από την αρχαιότητα μέχρι και το πρόσφατο brain drain.
Για να προσελκύσει μία χώρα φιλόδοξους και ταλαντούχους εργαζομένους, δηλαδή υψηλής αξίας ανθρώπινο κεφάλαιο, πρέπει να πληροί κάποιες προϋποθέσεις. Αρκετές από αυτές επιχειρεί να καταγράψει ο ετήσιος διεθνής Δείκτης Ανταγωνιστικότητας Ταλέντου που εκδίδει ο Όμιλος Adecco σε συνεργασία με το Tata Group και το κορυφαίο πανεπιστήμιο Insead. Ο συγκεκριμένος δείκτης “αναδεικνύει για ακόμα μια χρονιά τις χώρες που εξακολουθούν να ηγούνται της παγκόσμιας κατάταξης όσον αφορά στην ανταγωνιστικότητά τους στο να δημιουργούν, να προσελκύουν και να διατηρούν τα ταλέντα. Πρόκειται για την Ελβετία, τη Σιγκαπούρη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ περιοχές, όπως η Ασία, η Λατινική Αμερική και η Αφρική σημειώνουν σταδιακή πτώση.” Τα αποτελέσματα του δείκτη για τη χώρα μας είναι αποκαρδιωτικά. Η Ελλάδα καταλαμβάνει την 44η θέση, υποχωρώντας κατά 2 θέσεις σε σχέση με πέρυσι με κυριότερο πρόβλημα την προσέλκυση ανθρώπινου δυναμικού.
Οι κυριότερες προϋποθέσεις για την προσέλκυση ταλέντων, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο δείκτη, είναι οι δυνατότητες Ανάπτυξης, Προσέλκυσης, Δραστηριοποίησης και Διατήρησης ανθρώπινου δυναμικού σε συνδυασμό με τις δεξαμενές “Επαγγελματικών και Τεχνικών Δεξιοτήτων” και τις δεξιότητες “Παγκόσμιας Γνώσης” που διαθέτει η χώρα. Η Ελλάδα, δυστυχώς, τα πάει σχετικά καλά μόνο στην κατηγορία της διατήρησης ταλέντων, που σε μεγάλο βαθμό μπορεί να οφείλεται στην ιδιαίτερα υψηλή μετανάστευση των προηγούμενων ετών. Στις υπόλοιπες κατηγορίες η χώρα μας αναδεικνύεται σε χαμηλής ποιότητας προορισμό για ταλαντούχους ανθρώπους.
Βέβαια, δεν χρειαζόταν ο Δείκτης Ανταγωνιστικότητας Ταλέντου προκειμένου να αντιληφθούμε ότι στη χώρα μας έχουμε δημιουργήσει ένα σύστημα που είναι αποδεδειγμένα επιτυχημένο στο δημιουργεί παρά να προσελκύει μετανάστες. Για να γίνει, όμως, αντιληπτή η σημασία του συγκεκριμένου δείκτη, πρέπει να εξετάσει κανείς τα αποτελέσματά του σε σχέση με το βιοτικό επίπεδο των χωρών που περιλαμβάνει.
Από το παραπάνω γράφημα είναι εμφανής η συσχέτιση μεταξύ της βαθμολογίας κάθε χώρας και του κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Όσο πιο καλή είναι μία χώρα στην προσέλκυση ταλέντων, τόσο καλύτερα ζουν οι πολίτες της!
Τέλος, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον ότι οι 10 χώρες με τη μεγαλύτερη βαθμολογία στην προσέλκυση ταλέντων βρίσκονται και μέσα στις 20 χώρες με τη μεγαλύτερη οικονομική ελευθερία σύμφωνα με τον Δείκτη του Heritage Foundation και της Wall Street Journal. Ας όψεται ο νεοφιλελευθερισμός που μας έχει καταστρέψει.
