Υπάρχουν νέα στοιχεία που δείχνουν ότι άτομα που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο καρδιακών παθήσεων, είναι σημαντικά πιο πιθανό να αναπτύξουν διαταραχές των μυών και των αρθρώσεων (που ονομάζονται μυοσκελετικές διαταραχές).
Κοινό, αλλά όχι καλά ερευνημένο
Ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, ο Kurt Hegmann, MD, MPH, καθηγητής οικογενειακής και προληπτικής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα και διευθυντής του Rocky Mountain Center for Occupational and Environmental Health, εξήγησε τι ώθησε τη μελέτη.
«Οι τραυματισμοί είναι συνηθισμένοι, επηρεάζοντας τους περισσότερους ανθρώπους πολλές φορές στη διάρκεια της ζωής τους», είπε. Έως και το 5% του πληθυσμού των ΗΠΑ έχει σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, έως και το 41% εμφανίζει αγκώνα του τένις (ονομάζεται επίσης πλευρική επικονδυλίτιδα) και έως και το ένα τρίτο έχει ρήξεις στην περιστροφική μανσέτα.
Αυτές οι καταστάσεις είναι «επώδυνες, προκαλούν αναπηρία, μπορεί να απαιτήσουν χειρουργική επέμβαση και μπορεί να προκαλέσουν χρόνιο πόνο», είπε ο Hegmann. «Με λίγα λόγια, μπορούν να βλάψουν την καθημερινή ζωή και την απόλαυση των ανθρώπων».
Ωστόσο, αν και είναι αρκετά κοινά, υπάρχει «λίγη επιστήμη» που διερευνά την αιτία τους, είπε. «Σχεδιάσαμε αυτή τη μελέτη για να προσδιορίσουμε διεξοδικά τους παράγοντες κινδύνου που προκαλούν αυτά τα κοινά προβλήματα, ώστε να μπορέσουμε να βοηθήσουμε στην αποτροπή τους».
Οι ερευνητές μελέτησαν δεδομένα 9 ετών από 1.224 εργαζομένους σε διάφορους τομείς απασχόλησης (κατασκευή, υγειονομική περίθαλψη, εργασίες γραφείου και επεξεργασία τροφίμων) σε τρεις πολιτείες: Ιλινόις, Γιούτα και Ουισκόνσιν.
Στην αρχή της μελέτης, οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια σχετικά με την ηλικία, το φύλο, τις ιατρικές τους καταστάσεις (όπως ο διαβήτης), τη χρήση καπνού, τα χόμπι, τις συνήθειες άσκησης, την κατάθλιψη και την επαγγελματική τους ικανοποίηση. Είχαν επίσης συνεντεύξεις σχετικά με συμπτώματα, όπως μυρμήγκιασμα και μούδιασμα, και είχαν φυσικές εξετάσεις και μελέτες αγωγιμότητας νεύρων. Ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) υπολογίστηκε χρησιμοποιώντας το ύψος και το βάρος τους και μετρήθηκε η αρτηριακή τους πίεση.
Οι συμμετέχοντες παρακολουθούνταν σε μηνιαία βάση για την παρακολούθηση της ανάπτυξης συμπτωμάτων μυοσκελετικών διαταραχών. Οι διαταραχές που μελετήθηκαν περιελάμβαναν το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, τον αγκώνα του τένις, τον αγκώνα του γκολφ και την τενοντίτιδα του στροφικού πετάλου.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές συνέκριναν την ανάπτυξη αυτών των διαταραχών με τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου, χρησιμοποιώντας μια μέθοδο που προέρχεται από τη μελέτη Framingham Heart Study, έναν συχνά χρησιμοποιούμενο τρόπο για τον έλεγχο του 10ετούς κινδύνου ενός ατόμου για καρδιακή νόσο.
Όλες οι αναλύσεις προσαρμόστηκαν για να ληφθούν υπόψη παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα αποτελέσματα, όπως ο ΔΜΣ ή η φυσική καταπόνηση από την εργασία ενός συμμετέχοντος.
«Σήμα έγκαιρης προειδοποίησης;»
Τα ευρήματα ήταν εντυπωσιακά. «Οι κίνδυνοι ήταν έως και 17πλάσιοι, που είναι τόσο ισχυρός αριθμός όσο η σχέση μεταξύ καρκίνου του πνεύμονα και καπνίσματος. Αυτή η σχέση ήταν τόσο μεγάλη, ήταν αρκετά περίεργο για εμάς», είπε ο Hegmann.
Οι συμμετέχοντες που είχαν 15% υψηλότερο κίνδυνο καρδιακής νόσου είχαν τετραπλάσιο κίνδυνο να αναπτύξουν μία ή περισσότερες μυοσκελετικές διαταραχές, σε σύγκριση με άτομα με χαμηλό κίνδυνο καρδιακής νόσου και ο κίνδυνος να αναπτύξουν τέσσερις ή περισσότερες μυοσκελετικές διαταραχές ήταν 17 φορές μεγαλύτερος.
«Υπάρχουν σημαντικές επιβεβαιωτικές ενδείξεις για εξασθενημένα μικρά αιμοφόρα αγγεία στους τραυματισμένους ιστούς, λόγω καρδιαγγειακών κινδύνων, επομένως τα δεδομένα υποδηλώνουν συντριπτικά ότι οι καρδιαγγειακοί κίνδυνοι προκαλούν αυτούς τους τραυματισμούς», είπε ο Hegmann.
Από την άλλη πλευρά, τα άτομα που έχουν μυοσκελετικές διαταραχές «μπορεί επίσης να μειώσουν τα επίπεδα δραστηριότητάς τους, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε αυξημένο κίνδυνο για άλλα καρδιαγγειακά προβλήματα, όπως καρδιακές προσβολές».
Ο Hegmann είπε ότι η μείωση των κινδύνων καρδιαγγειακών παθήσεων «θα μειώσει τον κίνδυνο να εμφανιστεί κάποιος από αυτούς τους κοινούς μυοσκελετικούς τραυματισμούς».
Αντίθετα, «όσο περισσότεροι από αυτούς τους τραυματισμούς αναπτύσσει κανείς, τόσο πιο κρίσιμο είναι να εργαστεί για τον έλεγχο των καρδιαγγειακών κινδύνων αυτού του ατόμου».
Στην πραγματικότητα, οι συγγραφείς προτείνουν, οι μυοσκελετικές διαταραχές μπορεί να θεωρηθούν ως πιθανά «πρώιμα προειδοποιητικά σήματα» για καρδιαγγειακές παθήσεις, καθώς μπορεί να εμφανιστούν σε κάποιον χωρίς εμφανή καρδιακά προβλήματα χρόνια ή και δεκαετίες πριν εμφανιστούν καρδιακά συμπτώματα.
