Της Kate Andrews
«Δεν θέλω να μεγαλώσω και να μη πληρώνομαι το ίδιο με έναν άνδρα», είπε η ενδεκάχρονη Charlotte Usher στο πρόγραμμα Victoria Derbyshire την προηγούμενη εβδομάδα.
Το κορίτσι, που πήρε μέρος σε μια τηλεοπτική συζήτηση με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας είπε ότι ανησυχεί γι' αυτό το ενδεχόμενο.
Δεν μπορώ να πω πως εκπλήσσομαι. Σχεδόν κάθε εκστρατεία με θέμα την "ενδυνάμωση των γυναικών" στο Ηνωμένο Βασίλειο προωθεί την αφήγηση ότι από την στιγμή που μια γυναίκα εισέλθει στο εργατικό δυναμικό, καθίσταται θύμα των εργοδοτών και των ανδρών συναδέλφων της, απλώς και μόνο λόγω του φύλου της.
Αν ένα νέο κορίτσι πάρει την οποιαδήποτε εφημερίδα στη χώρα, θα βομβαρδιστεί με τίτλους που θα της λένε για το σημαντικό χάσμα αμοιβών βάσει του φύλου που θα αντιμετωπίσει όταν πάει στη δουλειά σε μια δεκαετία
Ας παραμερίσουμε την κριτική του πώς οι διαφορετικές εκστρατείες υπολογίζουν αυτό το χάσμα -σπανίως συγκρίνουν μεταξύ όμοιων θέσεων εργασία ή υπολογίζουν άλλες παραμέτρους που συμβάλλουν σ' αυτό, και πάντα αποδίδουν στην σεξιστική διάκριση οτιδήποτε θα μπορούσε απλώς να είναι αποτέλεσμα ελεύθερων επιλογών. Το ζήτημα είναι ότι δεν αληθεύει ότι αυτά τα κορίτσια θα αντιμετωπίσουν άνισες αμοιβές όταν εισέλθουν στην αγορά εργασίας.
Το χάσμα είναι αμελητέο για τους ανθρώπους ηλικίας 22-39, και κυμαίνεται μεταξύ των φύλων κατά περίπτωση. Τα πιο πρόσφατα στοιχεία από το Γραφείο Εθνικής Στατιστικής αποκαλύπτουν ένα χάσμα ωριαίων αμοιβών της τάξης του 2.2% για τις γυναίκες ηλικίας 22-39 σε θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης και 2% για τις γυναίκες ηλικίας 30-39. Το 2015, οι γυναίκες ηλικίας 22-29 κέρδιζαν 0,8% περισσότερα χρήματα από τους άνδρες.
Εκτός κι αν το μόνο αποδεκτό αποτέλεσμα των στατιστικών που αφορούν τις αμοιβές είναι ένα τέλειο 0% χάσμα μεταξύ των φύλων (που θα απαιτούσε ένα επίπεδο κεντρικού σχεδιασμού πολύ μεγαλύτερο ακόμη και από τα πιο τολμηρά όνειρα του Jeremy Corbyn ή του John McDonnell), είναι ασφαλές να πούμε ότι το χάσμα αμοιβών βάσει φύλου έχει εξαφανιστεί εδώ και χρόνια για τις γυναίκες σ' αυτές τις ηλικιακές ομάδες.
Ακόμη περισσότερο, αν οι τάσεις στα πανεπιστήμια συνεχίσουν, και οι γυναίκες παραμείνουν 35% πιθανότερο να φοιτούν σ' αυτά, μπορεί να δούμε μια σημαντική επανεμφάνιση του χάσματος - υπέρ των γυναικών.
Έχω όμως την υποψία ότι τα κορίτσια όπως η Charlotte δεν θα ακούσουν ποτέ τίποτε από αυτά.
Δαπανάμε υπερβολικά πολύ από το χρόνο μας προσπαθώντας να πείσουμε τα νέα κορίτσια για μη αλήθειες, και πολύ λίγο χρόνο για να αντιμετωπίσουμε στην σκληρή αλήθεια.
Την προηγούμενη εβδομάδα στο Spiked, η συγγραφέας Joanna Williams αναρωτήθηκε γιατί το κίνημα #MeToo δίνει έμφαση σε φωτογραφίσεις με επίσημα φορέματα υψηλής ραπτικής, αλλά δεν έχει ιδιαίτερο χρόνο να διαθέσει ώστε να προκαλέσει την προσοχή μας στις φρικτές σεξουαλικές επιθέσεις εναντίον ανήλικων κοριτσιών στο Telford.
Η ερώτησή της αυτή προκάλεσε μια κάποια αναταραχή. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές αντιδράσεις ήταν αυτή της βουλευτή των Εργατικών Stella Creasy, που κατηγόρησε τη Williams ότι “χρησιμοποιεί τις φρικαλεότητες” ως “δόλωμα για κλικς στα άρθρα της”.
Κάθε όμως αναγνώστης των νέων γνωρίζει ότι η Williams έχει δίκιο. Πολύ περισσότερος χώρος στις στήλες των μέσων αφιερώνεται στα λανθασμένα και φουσκωμένα στατιστικά για το χάσμα των αμοιβών απ' ό,τι στα κορίτσια του Telford.
Έχουμε κάποιες πολύ ανοιχτές συζητήσεις που θα πρέπει να κάνουμε με τα κορίτσια καθώς αυτά μεγαλώνουν - από τις θυσίες της μητρότητας, μέχρι τις σωματικές απειλές που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στη δημόσια και ιδιωτική ζωή.
Δεν βοηθάμε όμως καθόλου τα νέα κορίτσια προβάλλοντας υπερβολές ή κατασκευάζοντας τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν στο εργασιακό τους περιβάλλον, ενώ την ίδια ώρα γυρίζουμε την πλάτη σε όσες χρειάζονται επειγόντως τη βοήθειά μας.
Οι νέες γυναίκες στο εργασιακό περιβάλλον έχουν γίνει μια ιστορία επιτυχίας - αυτό θα πρέπει να λέμε στα κορίτσια.
--
H Kate Andrews είναι συντάκτης ειδήσεων στο IEA.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 21 Μαρτίου 2018 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Institute of Economic Affairs και τη συνεργασία του ΚΕΦΙΜ “Μάρκος Δραγούμης”.
