Του Yuri N. Maltsev*
Ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin θα ήθελε να αγνοήσει την επέτειο των 100 ετών από την Επανάσταση των Μπολσεβίκων. Αναφέρεται ότι ο Putin είπε στους συμβούλους του ότι θα ήταν αχρείαστο να εορταστεί η επέτειος. Ξέρει καλά ότι δεν είναι κάτι για το οποίο μπορεί κανείς να είναι περήφανος.
Όλα ξεκίνησαν με την Επανάσταση του 1917
Η φρίκη του σοσιαλισμού του 20ου αιώνα - του Lenin, του Stalin, του Hitler, του Mussolini, του Mao και του Pol Pot - είναι γέννημα του 1917. Εβδομήντα χρόνια πριν, ο Marx και ο Engels προέβλεψαν ότι η ανατροπή της κυριαρχίας των αστών θα απαιτούσε βία και την “δικτατορία του προλεταριάτου… για να εκριζώσει τα εναπομείναντα καπιταλιστικά στοιχεία”. Ο Lenin διεξήγαγε αυτό το “ξερίζωμα” χρησιμοποιώντας αδιάκριτα τον τρόμο, όπως έκαναν και οι Ρώσοι σοσιαλιστές πριν από αυτών και όπως θα συνέχιζαν άλλοι να κάνουν και μετά το θάνατό του.
Ο εκλιπών Rudolf Rummel, ο δημογράφος των κρατικών μαζικών δολοφονιών, εκτίμησε τον φόρο αίματος του σοσιαλισμού του 20ου αιώνα στα περίπου 61 εκατομμύρια ανθρώπινα θύματα στη Σοβιετική Ένωση, 78 εκατομμύρια στην Κίνα και περίπου 200 εκατομμύρια παγκοσμίως. Αυτοί οι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια κρατικώς οργανωμένων λιμών, κολλεκτιβοποίησης, πολιτιστικών επαναστάσεων, εκκαθαρίσεων, εκστρατειών εναντίον του εισοδήματος που “δεν έχει κερδηθεί”, και άλλων σατανικών πειραμάτων κοινωνικής μηχανικής.
Αυτός ο τρόμος δεν έχει αντίστοιχο στην ανθρώπινη ιστορία.
Το πραξικόπημα του Lenin στις 7 Νοεμβρίου του 1917, την ημέρα που οι δυνάμεις των Μπολσεβίκων ανέτρεψαν την προσωρινή κυβέρνηση του Kerensky, άνοιξε ένα νέο στάδιο στην ανθρώπινη ιστορία - ένα καθεστώς δημόσιας δουλείας. Ο κολλεκτιβιστικός οικονομικός σχεδιασμός οδήγησε σε εξαναγκασμό, βία και μαζικές δολοφονίες. Ο Marx και ο Engels είχαν ορίσει τον σοσιαλισμό ως την “κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας”. Το πιο θεμελιώδες συστατικό της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, η ιδιοκτησία του εαυτού, ήταν αυτό που καταργήθηκε πρώτο.
Ολική καταστροφή
Οι μεγαλύτεροι στόχοι των Marx ιστών υπήρξαν πάντα η οικογένεια, η θρησκεία και η κοινωνία των πολιτών - τα θεσμικά εμπόδια έναντι της επιβολής του πανίσχυρου κράτους. Με τους Μπολσεβίκους στην εξουσία, ο Lenin βάλθηκε να τα καταστρέψει.
Οι δολοφονίες παιδιών έγιναν κανόνας αφού ο Lenin διέταξε την εξόντωση του Τσάρου Νικολάου Β', της γυναίκας του Αλεξάνδρας και των πέντε παιδιών τους. Εκατομμύρια οικογένειες συνελήφθησαν και υπέστησαν βίαιη μετεγκατάσταση σε απομακρυσμένες και έρημες περιοχές της Σιβηρίας και του Καζακστάν. Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά πέθαναν από την πείνα ή την αρρώστια κατά το ταξίδι τους προς την εξορία και θάφτηκαν σε μαζικούς ανώνυμους τάφους.
Το 1935, ο Stalin εισήγαγε το Άρθρο 12 του Ποινικού Κώδικα της ΕΣΣΔ, το οποίο επέτρεπε τη θανατική καταδίκη ή τη φυλάκιση ως ενηλίκων παιδιών ηλικίας δώδεκα ετών και άνω. Αυτός ο “νόμος” είχε ως στόχο τα ορφανά των θυμάτων του καθεστώτος, με την πεποίθηση ότι ένα μήλο ποτέ δεν πέφτει μακρυά από την μηλιά. Πολλά από αυτά τα παιδιά, οι γονείς των οποίων είχαν φυλακιστεί ή εκτελεστεί, έγιναν γνωστά ως μπεζπριζόρνι, παιδιά του δρόμου. Τα παιδιά αυτά βρέθηκαν να ζουν σε γυμνά, βρώμικα κελιά σε άγρια γκούλαγκ δίπλα σε επικίνδυνους εγκληματίες, με αποτέλεσμα να κακοποιούνται και να βιάζονται από φύλακες και κοινούς εγκληματίες.
Η Σοβιετική Ένωση ήταν το πρώτο κράτος με ιδεολογικό και πρακτικό στόχο την εξάλειψη της θρησκείας ή, με άλλα λόγια, την φυσική εξόντωση των θρησκευόμενων ανθρώπων. Με το διάταγμα του Lenin της 20ης Ιανουαρίου 1918 ξεκίνησε η κρατικοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας: καθεδρικοί και απλοί ναοί, εκκλησιαστικές γαίες και όλα τα κτήρια που ανήκαν σε εκκλησίες λεηλατήθηκαν, και τα τιμαλφή (χρυσός, ασήμι, πλατίνα, πίνακες, εικόνες, ιστορικά κειμήλια) είτε εκλάπησαν από κομμουνιστές αθέους, είτε πωλήθηκαν στη Δύση μέσω κρατικών πρακτόρων, συμπαθούντων τον κομμουνισμό και συνοδοιπόρων όπως ο Αμερικανός μεγαλοεπιχειρηματίας Armand Hammer, ο οποίος συναντήθηκε με τον Lenin το 1921.
Η θρησκευτική πίστη συχνά σήμαινε την θανατική καταδίκη. Στόχος ήταν το απόλυτο κρατικό μονοπώλιο επί της σκέψης μέσω μια κοσμικής θρησκείας, του σοσιαλισμού. Σχεδόν το σύνολο του κλήρου καθώς και εκατομμύρια πιστών όλων των (παραδοσιακών) θρησκειών εκτελέστηκαν ή εστάλησαν σε στρατόπεδα εργασίας. Οι εκκλησιαστικές σχολές έκλεισαν και οι θρησκευτικές εκδόσεις απαγορεύθηκαν.
Ο Marx ισμός-λενινισμός παρουσιαζόταν με την αξίωση του “επιστημονικού σοσιαλισμού”, της καθολικής εξήγησης της φύσης, της ζωής και της κοινωνίας. Η απόκλιση όμως από αυτή την ιδεολογία, και ιδίως η παραδοσιακή “αστική” επιστήμη, τιμωρούταν με θάνατο. Το εύρος των διώξεων εναντίον των επιστημόνων ισοδυναμούσε με μια πραγματική γενοκτονία.
Μια πλήρης αποτυχία
Μετά από εβδομήντα τέσσερα χρόνια καταστροφής και εξαθλίωσης, η μπολσεβικική επανάσταση απέτυχε. Η μεγαλύτερη χώρα στη Γη, με άφθονους φυσικούς πόρους κάθε είδους, δεν μπορούσε να καλύψει τις βασικές ανάγκες του πληθυσμού της. Το σύστημα δεν διέθετε κάποιο μέσο ορθολογικής κατανομής των πόρων καθώς δεν υφίσταντο ιδιοκτησιακά δικαιώματα και οι θεσμοί της αγοράς που βασίζονται σε αυτά.
Από τη δική μου ζωή στη Σοβιετική Ένωση, που τερματίστηκε τον ίδιο χρόνο που ο Vladimir Putin ανέφερε την κατάρρευση του Τείχους του Βερολίνου στους προϊσταμένους του στην ΚαΓκεΜπέ, μπορώ να επιβεβαιώσω την αλήθεια του ισχυρισμού του Αυστριακού οικονομολόγου Ludwig von Mises ότι ο σοσιαλισμός ισοδυναμεί με μια “επανάσταση εναντίον της οικονομικής επιστήμης”.
Παρ' όλα αυτά, ο σοσιαλισμός ακόμη μετρά συμπαθούντες στη Δύση. Πολλοί Αμερικανοί πιστεύουν ότι ο σοσιαλισμός είναι καλός, ενώ ο κομμουνισμός, ο φασισμός και ο ναζισμός (ο εθνικοσοσιαλισμός) είναι βίαιοι και αντιδημοκρατικοί. Μια έρευνα κοινής γνώμης που δημοσιεύθηκε πέρσι, επιβεβαίωσε αυτή τη γενική εικόνα: το 43% των ερωτώμενων ηλικίας κάτω των 30 ετών βλέπουν με συμπάθεια τον σοσιαλισμό - μόλις το 32% βλέπει με συμπάθεια τον καπιταλισμό. Πρόκειται για μια ηχηρή προειδοποίηση. Η αντικαπιταλιστική νοοτροπία επέφερε δεινά και μαζικές δολοφονίες σε όλες τις σοσιαλιστικές χώρες και έχει επιδεινώσει τις συνθήκες και την ποιότητα ζωής στις μεικτές οικονομίες.
Η Σοβιετική ένωση δεν υπάρχει πια, όπως και τα τεράστια αγάλματα του Marx και του Lenin που βρίσκονταν παντού στην Ανατολή, αλλά οι ιδέες έχουν συνέπειες, και κανένα άλλο σώμα ιδεών δεν προσέλκυσε περισσότερους ακολούθους από τον μαρξισμό-λενινισμό. Ένα ρωσικό ρητό λέει πως “το μόνο μάθημα της Ιστορίας, είναι ότι δεν μας μαθαίνει τίποτε”. Για υπερβολικά πολλούς ανθρώπους, αυτό είναι επίκαιρο όσο ποτέ.
Αναδημοσίευση από το The Daily Caller
--
Ο καθηγητής Yuri Maltsev έκανε προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας και κατέχει διδακτορικό τίτλο στα Οικονομικά της Εργασίας από το Ινστιτούτο Έρευνας της Εργασίας με έδρα τη Μόσχα. Πριν αποστατήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1989, υπήρξε μέλος μιας ομάδας έμπειρων Σοβιετικών οικονομολόγων που επεξεργαζόταν το πακέτο μεταρρυθμίσεων της περεστρόικα του Προέδρου Γκορμπατσόφ.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 2 Νοεμβρίου 2017 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Foundation for Economic Education και τη συνεργασία του ΚΕΦΙΜ “Μάρκος Δραγούμης.
