Του David Henderson*
«Ακόμη και οι οικονομολόγοι που θεωρούν πως οι ίδιοι είναι σίγουρα θωρακισμένοι έναντι των χονδροειδών λογικών σφαλμάτων του υλισμού (πχ, το να σκέφτεται κανείς με όρους υλικού πλούτου) συνεχώς διαπράττουν το ίδιο λάθος όταν έχουν να κάνουν με δράσεις που αφορούν την απόκτηση μιας τέτοιας πρακτικής γνώσης - απ’ ό,τι φαίνεται γιατί στην αντίληψή τους όλη αυτή η γνώση υποτίθεται ότι είναι "δεδομένη"».
Είναι ένα απόσπασμα από το Friedrich Hayek, “The Use of Knowledge in Society,” American Economic Review, September 1945.
Σκέφτηκα αυτό το απόσπασμα σήμερα όταν πήγα το iPhone μου σε ένα ανεξάρτητο μαγαζί επισκευών. Είπα στον τεχνίτη, τον Steve, ότι το καλώδιο του φορτιστή που συνήθως χρησιμοποιώ δεν θηλυκώνει καλά. Υπέθεσα ότι αυτό συμβαίνει γιατί ο φορτιστής που έχω στο κινητό μου μάλλον έχει αφήσει ένα μικρό κομμάτι στην υποδοχή του κινητού και του έδειξα το καλώδιο αυτό, όπου φαινόταν ότι λείπει ένα κομμάτι.
Ο Steve μου είπε ότι αυτό συνέβη επειδή είχα αγοράσει ένα καλώδιο χαμηλής ποιότητας. Πήρε ένα μικρό εργαλείο και μέσα σε 10 δευτερόλεπτα έβγαλε ένα μικρό κομμάτι από το κινητό - αυτό ήταν, πλέον ο κανονικός φορτιστής θηλύκωνε κανονικά. Έτσι αγόρασα ένα καλώδιο των δύο μέτρων από αυτόν για 15 δολάρια. Είπε ότι είναι καλής ποιότητας - και φαινόταν πως όντως ήταν.
“Τι σας οφείλω για την επισκευή;” ρώτησα.
“Είκοσι δολάρια” μου απάντησε “αυτή είναι η χρέωση για την εμπειρία και τη γνώση μου”
“Καλά μου φαίνονται” απάντησα, και του έδωσα την πιστωτική μου.
*Ο David Henderson είναι ερευνητής στο Hoover Institution και καθηγητής οικονομικών στη μεταπτυχιακή σχολή διοίκησης επιχειρήσεων και δημόσιας διοίκησης του Naval Postgraduate School στο Monterey της Καλιφόρνιας.
**Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 8 Απριλίου 2021 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια της Library of Economics and Liberty και τη συνεργασία του ΚΕΦίΜ - Μάρκος Δραγούμης.
