Του Gary M. Galles
Στις 4 Ιουλίου, οι Αμερικανοί τιμούμε τις ελευθερίες μας. Δυστυχώς, σχεδόν αγνοούμε τον μόνο Πρόεδρο που γεννήθηκε την Ημέρα της Ανεξαρτησίας - τον Κάλβιν Κούλιτζ που, ενώ δυσφημίστηκε από τους ιστορικούς, παρήγαγε αξιοσημείωτα αποτελέσματα χωρίς να θυσιάσει την ελευθερία.
Ο Κούλιτζ μείωσε φορολογικούς συντελεστές, φόρους και το ομοσπονδιακό χρέος. Η Αμερική ευημέρησε. Η πραγματική οικονομική ανάπτυξη υπό τον Κούλιτζ ήταν κατά μέσο όρο 7% (η μεγαλύτερη καταγεγραμμένη) με πληθωρισμό 0,4% και ανεργία 3,3%. Ο Χούβερ όμως (για τον οποίο ο Κούλιτζ είπε “για έξι χρόνια μου προσέφερε συμβουλές χωρίς να του τις ζητήσω, όλες κακές”) εγκατέλειψε αυτές τις πολιτικές για να αυξήσει τα εμπόδια στο εμπόριο και τους φορολογικούς συντελεστές που, μαζί με τα νομισματικά του λάθη, επέφεραν τη Μεγάλη Ύφεση.
Ο “Σιωπηλός Καλ” (το προσωνύμιο του Κούλιτζ) δεν ήταν καθόλου σιωπηρός όταν ακολουθούσε τις ιδέες των ιδρυτών της χώρας, και όσα είπε μπορούν ακόμη και σήμερα να μας ωφελήσουν:
“Δεν υπάρχει υποκατάσταστο της μαχητικής ελευθερίας. Η μόνη εναλλακτική είναι η υποταγή και η υποδούλωση”
“Δεν υπάρχει μεγαλύτερη υπηρεσία που να μπορούμε να προσφέρουμε … από το να διατηρήσουμε απαραβίαστη την ελευθερία των πολιτών μας”
“Δεν υπάρχει καμία δικαιολόγηση για την δημόσια εμπλοκή σε καθαρά ιδιωτικά ζητήματα”
“Κάθε ελευθερία είναι ατομική ελευθερία”
“Το άτομο έχει δικαιώματα… Και η προστασία των δικαιωμάτων είναι κάτι το ενάρετο”
“Από την στιγμή που αναγνωριστεί το δικαίωμα του ατόμου στην ελευθερία και την ισότητα έναντι του νόμου, προκύπτει αναπόδραστα το συμπέρασμα ότι μόνο το άτομο δικαιούται να απολαμβάνει τους καρπούς της εργασίας του”.
“Η ιδιοκτησία των ανθρώπων ανήκει στους ανθρώπους αυτούς. Το να αφαιρεθεί από αυτούς μέσω της φορολόγησης δεν μπορεί να δικαιολογηθεί παρά μόνο αν συντρέχουν λόγοι επιτακτικής δημόσιας ανάγκης. Αν δεν αναγνωριστεί αυτή η αρχή, τότε η χώρα μας δεν θα είναι πλέον ασφαλής, ούτε οι άνθρωποί μας ελεύθεροι”.
“Θέλω οι άνθρωποι στην Αμερική να μπορούν να εργάζονται λιγότερο για το κράτος… να απολαμβάνουν τους καρπούς της εργατικότητάς τους. Αυτό είναι το βασικό νόημα της ελευθερίας”.
“Δυστυχώς η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει παρεκκλίνει πολύ από τον προσήκοντα ρόλο της… να περιορίζει τις ομοσπονδιακές μας δαπάνες στις θεμιτές υποχρεώσεις και λειτουργίες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης… ο ιστός της συνταγματικής μορφής του κράτους μας… σταδιακά αποδυναμώνεται και υπονομεύεται από αυτή την καταπάτηση”.
“Δεν μπορούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση των ανθρώπων ή να αλλάξουμε την ανθρώπινη φύση με το να ζητάμε την εισβολή του κράτους στις υποθέσεις των πολιτειών ή με τη λαφυραγώγηση των καρπών της εργασίας των ανθρώπων”.
“Θα ήθελα η χώρα μας να σκέφτεται όσο γίνεται λιγότερο το κράτος και να αφιερώνει τον χρόνο και την προσοχή της χωρίς περισπάσεις στη διεξαγωγή των ιδιωτικών υποθέσεών της”.
“Η διεύρυνση της ευημερίας μας προϋποθέτει το μεγαλύτερο δυνατό ποσό να επενδύεται σε παραγωγικές δραστηριότητες υπό τη διεύθυνση της καλύτερης προσωπικής ικανότητας. Αυτό δεν μπορεί να γίνει αν οι ανταμοιβές μιας τέτοιας δράσης αφαιρούνται σε μεγάλο βαθμό από τη φορολόγηση”.
“Η σοφή και ορθή οδός δράσης ως προς τη φορολογία και κάθε άλλη οικονομική φορολόγηση δεν είναι να καταστρέφουμε εκείνους που ήδη έχουν διασφαλίσει την επιτυχία τους, αλλά να δημιουργούμε συνθήκες υπό τις οποίες όλοι θα έχουν καλύτερες πιθανότητες να πετύχουν”.
“Μετά την τάξη και την πολιτική ελευθερία, η οικονομία είναι ένα από τα σημαντικότερα προαπαιτούμενα ενός ελεύθερου κράτους”
“Υποστηρίζω την πολιτική της οικονομίας γιατί θέλω να σώσω τους ανθρώπους. Η οικονομία είναι ιδεαλισμός στην πλέον πρακτική του μορφή”.
“Η επιτυχία του κράτους δεν έγκειται στην αποστράγγιση όσου περισσότερου εισοδήματος μπορεί από τους ανθρώπους, αλλά στο να κάνει το βάρος τους όσο γίνεται πιο ελαφρύ και πιο δίκαια κατανεμημένο”.
“Ίσως ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της διακυβέρνησής μου ήταν ότι κοίταγα τη δουλειά μου”
“Οι άνθρωποι δεν πρέπει να προσβλέπουν στην νομοθεσία για την επιτυχία τους”.
“Έχουμε ήδη τόσους πολλούς ρυθμιστικούς νόμους που μπορεί να ήμασταν καλύτερα αν δεν αποκτούσαμε κανέναν παραπάνω”
“Όποτε το επιτρέπει η κατάσταση του δημόσιου ταμείου, πιστεύω στη μείωση των φόρων. Αλλά δεν υποστηρίζω τη μείωση των φόρων μόνο προς όφελος του φορολογούμενου, αλλά και προς όφελος της χώρας”.
Ο Κάλβιν Κούλιτζ έμεινε πιστός τις ιδρυτικές αρχές της Αμερικής, γεγονός που καθιστά την Ημέρα της Ανεξαρτησίας μια καλή αφορμή να ανακαλύψουμε εκ νέου τον τρόπο με τον οποίο κατανοούσε πως η πανταχού παρούσα παρέμβαση του κράτους στις ζωές μας είναι ένα τεράστιο και ολοένα και εντεινόμενο πρόβλημα, και όχι πανάκεια.
--
Ο Garry M. Galles είναι καθηγητής οικονομικών στο Pepperdine University Ανάμεσα στα πρόσφατα βιβλία του είναι το Faulty Premises, Faulty Policies (2014), και το Apostle of Peace (2013). Είναι μέλος του Faculty Network του FEE.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 4 Ιουλίου 2018 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Foundation for Economic Education (FEE) και τη συνεργασία του ΚΕΦΙΜ “Μάρκος Δραγούμης”.
