Του Jeffrey A. Singer
Η Ένωση Αμερικανικών Ιατρικών Σχολών (Association of American Medical Colleges - AAMC) προβλέπει έντονη έλλειψη ιατρών μέχρι το έτος 2032, ιδίως στο πεδίο της πρωτοβάθμιας φροντίδας, καθώς ο πληθυσμός τόσο των ασθενών όσο και των γιατρών συνεχίζει να γερνά, σύμφωνα με ρεπορτάζ που δημοσίευσε το CNBC. Η AAMC προβλέπει ότι τα πανεθνικά κενά στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας θα φτάσουν από περίπου 47.000 μέχρι τα 122.000.
Το ρεπορτάζ εστίαζε στην Αριζόνα, μια από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες πολιτείες των ΗΠΑ, που παρουσιάζει κενά σε προσωπικό πρωτοβάθμιας υγείας σε όλες τις κομητείες. Η Αριζόνα κατατάσσεται 44η μεταξύ των 60 πολιτειών ως προς τον συνολικό αριθμό ενεργών ιατρών πρωτοβάθμιας φροντίδας, με 77,9 ανά 100.000 άτομα πληθυσμού (ο πανεθνικός μέσος όρος είναι 91,7 ανά 100.000 άτομα) σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου της Αριζόνας.
Για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος αναλαμβάνονται δράσεις στην πολιτεία αυτή για την επέκταση των προγραμμάτων ειδίκευσης ώστε να παράγονται περισσότεροι γιατροί. Αυτό όμως χρειάζεται χρόνο και χρήμα. Κάτι που είναι πιθανό να αποδώσει ένα αμεσότερο θετικό αποτέλεσμα είναι η πρόσφατη μεταρρύθμιση των νόμων αδειοδότησης επαγγέλματος. Η Αριζόνα έγινε φέτος η πρώτη πολιτεία που αναγνωρίζει την ισχύ επαγγελματικών αδειών που εκδόθηκαν σε άλλες πολιτείες. Αυτό απαλλάσσει τους νεομετοικήσαντες στην πολιτεία αυτή που διαθέτουν άδειες σε άλλες πολιτείες από το να υποστούν την ταλαιπωρία της επανάληψης κοστοβόρων σε χρήμα και χρόνο διαδικασιών αδειοδότησης. Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ του CNBC:
Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο η Αριζόνα ελπίζει να αντιμετωπίσει αυτή την έλλειψη είναι η αλλαγή των νόμων αδειοδότησης. Ο Ρεπουμπλικανός Κυβερνήτης Doug Ducey υπέγραψε πρόσφατα ένα νόμο για την καθολική αναγνώριση των αδειών που διευκολύνει τους ανθρώπους που έχουν αδειοδοτηθεί σε άλλες πολιτείες να μετακομίσουν στην Αριζόνα και να αποκτήσουν αντίστοιχα δικαιώματα. Το μέτρο αυτό είναι το πρώτο του είδους του στη χώρα και επηρεάζει αδειοδοτούμενα επαγγέλματα που εκτείνονται από τους κουρείς μέχρι τους γιατρούς. Συνολικά, το 30% των επαγγελμάτων απαιτούν πολιτειακή άδεια”.
Πρόκειται για μια όντως καλή κίνηση από την πλευρά της βουλής και του κυβερνήτη της Αριζόνας την οποία πρέπει και άλλες πολιτείες να αντιγράψουν. Η μεταρρύθμιση όμως των νόμων περί άσκησης επαγγέλματος ώστε οι νοσοκόμοι, οι ιατρικοί βοηθοί, οι φαρμακοποιοί και άλλοι βοηθητικοί πάροχοι υπηρεσιών υγείας να μπορούν να παρέχουν υπηρεσίες που σήμερα αποτελούν αποκλειστικό προνόμιο ανθρώπων με διδακτορικά διπλώματα θα συμβάλλει ακόμη περισσότερο στην ενίσχυση των επιλογών και της πρόσβασης των ασθενών στην Αριζόνα και σε ολόκληρη τη χώρα. Ένας τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι να μετακινηθούμε σε ένα σύστημα ιδιωτικής πιστοποίησης που θα βασίζεται σε αποδεδειγμένες γνώσεις και δεξιότητες στο εκάστοτε αντικείμενο. Σε μια πρόσφατη μελέτη του Goldwater Institute, ο Murray Feldstein, ένας από τους συγγραφείς της, εξηγεί πώς αυτό θα λειτουργούσε για τους επαγγελματίες υγείας:
“Ένας πιστοποιημένος νοσοκόμος με πτυχίο νοσηλευτικής, άδεια RN (Εγγεγραμμένου νοσοκόμου), και μεταπτυχιακό ή διδακτορικό τίτλο στη νοσηλευτική, μπορεί να κάνει μια αγγειεκτομή στην πολιτεία της Ουάσινγκτον. Στις περισσότερες πολιτείες όμως, το ίδιο άτομο θα πρέπει να διεξαγάγει μια μάχη ως προς το εύρος της επαγγελματικής του πρακτικής με τη νομοθεσία, ή να πάει σε ιατρική σχολή προκειμένου να εκτελέσει μια αγγειεκτομή. Προσωπικά είμαι πιστοποιημένος ουρολόγος και έχω εκτελέσει χιλιάδες αγγειεκτομές. Είμαι βέβαιος ότι θα μπορούσα να εκπαιδεύσω έναν έμπειρο και ικανό βοηθό γιατρού ή νοσοκόμο να εκτελεί τη διαδικασία μέσα σε λίγες εβδομάδες και να αισθάνομαι άνετος να τον αφήνω να την εκτελεί ανεξάρτητος”.
Επίσης, θα βοηθούσε αν οι πολιτείες προχωρήσουν στη μεταρρύθμιση των νόμων που αφορούν την άσκηση της τηλεϊατρικής. Οι περισσότερες πολιτείες υποχρεώνουν όσους ασκούν τηλεϊατρική να αποκτούν άδειες για κάθε πολιτεία όπου καθιστούν διαθέσιμες τις υπηρεσίες τους. Συνιστά ειρωνεία το γεγονός ότι οι πολιτείες αυτές δεν εμποδίζουν τους κατοίκους τους να ταξιδέψουν στις πολιτείες όπου εδρεύουν αυτές οι υπηρεσίες για να λάβουν υπηρεσίες υγείας. Η οικονομολόγος και ερευνήτρια του Cato, Shirley Svorny εξέτασε αυτό το ζήτημα σε μια ανάλυση πολιτικής στο πλαίσιο του Cato Policy Analysis, και πρότεινε λύσεις. Μια εύκολη μεταρρύθμιση θα ήταν να επανοριστεί η τοποθεσία της σχέσης ασθενή-ιατρού από αυτή του ασθενή σε αυτή του γιατρού, ή οι πολιτείες να επιτρέπουν την άσκηση τηλεϊατρικής από ιατρούς που έχουν αδειοδοτηθεί στην πολιτεία όπου κατοικούν.
Το ρεπορτάζ του CNBC περιλαμβάνει σχόλια του εκτελεστικού αντιπροέδρου της AAMC, Dr. Atul Grover αναφορικά με την έλλειψη ιατρών. Ο δρ. Γκρόβερ ζητά περισσότερα ομοσπονδιακή χρηματοδότηση στα προγράμματα ειδίκευσης και αύξηση των εγγραφών φοιτητών στις ιατρικές σχολές. Είναι κρίμα που αυτές οι άλλες μεταρρυθμιστικές προτάσεις δεν αναφέρθηκαν.
*
Ο Jeffrey A. Singer είναι στέλεχος του Cato Institute και εργάζεται στο τμήμα μελετών της πολιτικής για την υγεία. Είναι διευθυντής και ιδρυτής της Valley Surgical Clinics, Ltd., της μεγαλύτερης και παλαιότερης ιδιωτικής χειρουργικής κλινικής στην Αριζόνα.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 6 Σεπτεμβρίου 2019 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Cato Institute και τη συνεργασία του ΚΕΦίΜ - Μάρκος Δραγούμης.
