Του Tarnell Brown
Πρέπει να ξεκινήσω επισημαίνοντας ότι πραγματικά δεν ήθελα να γράψω γι’ αυτό το θέμα. Είμαστε στο EconLog άλλωστε, μια εικονική ιδιοκτησία του Econlib. Δεν αφήνουν τον οποιονδήποτε να πλατιάζει εδώ μέσα, και γι’ αυτό το λόγο, θα προτιμούσα η εισαγωγή μου στους αναγνώστες μου εδώ να είναι ένα μήνυμα ελευθερίας και ελπίδας. Λίγες μέρες πριν άλλωστε η NASA εκτόξευσε στο διάστημα έναν πύραυλο που κατασκευάστηκε από την SpaceX, μεταφέροντας ανθρώπους στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό από αμερικανικό έδαφος για πρώτη φορά από το 2011, σηματοδοτώντας το πετυχημένο αποκορύφωμα μιας συνεργασίας δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (περίπου) που μπορεί μια μέρα να βοηθήσει την ανθρωπότητα να αποικήσει τα αστέρια. Όμως, δεν μπορώ να σας βάλω σε μια παιγνιώδη ονειροφαντασία όπου οι απόγονοί μας θα απολαμβάνουν ανδοριανή μπύρα σε ένα μπαρ της κοινής μας αποικίας του Τιτάνα.
Όσοι από μας που βρίσκονται δεμένοι στο έδαφος υφίστανται πανδημίες, υπερβολική επέκταση του κράτους, μαζική απώλεια θέσεων εργασίας… και μετά ήρθε ο Τζορτζ Φλόιντ. Όσοι από μας κατεχόμαστε από τον εγγενή μαζοχισμό που συνεπάγεται η πανεπιστημιακή εκπαίδευση στις κοινωνικές επιστήμες έχουμε την υποχρέωση να βλέπουμε τον κόσμο ως έχει, να κάνουμε παρατηρήσεις βασισμένες σε δεδομένα, να προσφέρουμε βαθιές αναλύσεις των γενεσιουργών αιτιών και να διατυπώνουμε προτάσεις που έχουν ως στόχο να επιφέρουν βελτιώσεις και να βρουν λύσεις. Αυτό το τελευταίο είναι και το πιο δύσκολο, γιατί στα θέματα που αφορούν τη φυλή, δεν γνωρίζω αναγκαστικά αν υπάρχουν λύσεις πέρα από το “όλοι μας πρέπει να γίνουμε καλύτεροι”. Ούτε, για να πω την αλήθεια, είμαι αμερόληπτος παρατηρητής. Ως Αφροαμερικανός, έχω δει πολλές περιπτώσεις σαν του Τζορτζ Φλόιντ για να παραμένω αμερόληπτος.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από αστυνομικούς της Μινεάπολης και οι επακόλουθες εξεγέρσεις που ξέσπασαν σε ολόκληρη τη χώρα δεν αφορούν αποκλειστικά τη φυλή. Όπως επεσήμανε πολύ εύστοχα ο Christian Britschgi στο Reason, ένας συνδυασμός των lockdown του κορονοϊού, ανεργίας και άλλων σχετικών παραγόντων συνέβαλε στη διαμόρφωση ενός τέλειου μείγματος που ξεχείλισε την ημέρα που ο Derek Chauvin και οι ακόλουθοί του ουσιαστικά δολοφόνησαν δια στραγγαλισμού τον Φλόιντ. Αυτό όμως είναι ένα αποτέλεσμα, και όχι αιτία. Ενώ αυτό το ζήτημα δεν αφορά αποκλειστικά τη φυλή, παραμένει ένα ζήτημα που αφορά τις φυλετικές σχέσεις στην Αμερική. Ως υποτίθεται στοχαστές στην κλασική φιλελεύθερη παράδοση, όσοι από μας είμαστε αφοσιωμένοι στα φυσικά δικαιώματα όλων των ανθρώπων συχνά αποφεύγουμε τέτοιες βαθιές συζητήσεις αυτών των ζητημάτων, ενώ μπορεί και να είμαστε η μόνη πλευρά που απομένει με κάποιο ίχνος ηθικού κύρους για να καθοδηγήσει την επίθεση.
Συνεπώς, θα μπούμε σ’ αυτή τη συζήτηση, όσο άβολη κι αν είναι. Θα συζητήσουμε τη δημόσια επιλογή και τις εξαρτήσεις των μονοπατιών. Ο καταστροφικός Πόλεμος εναντίον των Ναρκωτικών και το ανίερο τέκνο του, το σωφρονιστικό κράτος είναι επίσης στη διάταξη. Η θεσμική βία, η άνιση εφαρμογή των νόμων που, με την όποια λογική, δεν θα έπρεπε να είναι καν νόμοι… είναι κι αυτά στο τραπέζι. Το πρώτο βήμα για να επιλύσουμε ένα πρόβλημα είναι να παραδεχθούμε ότι το πρόβλημα υπάρχει και ότι θα φτάσουμε στη ρίζα του. Θα αναλύσουμε κοιτώντας μέσα από τα φίλτρα των οικονομικών, της κοινωνιολογίας, της πολιτικής επιστήμης, της ιστορίας… γιατί οφείλουμε να το κάνουμε. Για να επικαλεστώ τον Ατζέμογλου, η ιστορία συμβαίνει όταν οι κρίσιμοι κόμβοι συνταιριάζουν με τη θεσμική αλλαγή γεννώντας επίμονα παραδείγματα. Είμαστε, όπως καταδεικνύουν οι φλόγες, σε έναν κρίσιμο κόμβο. Για να δημιουργήσουμε νέα παραδείγματα, θα πρέπει να διευκολύνουμε αλλαγές εντός των θεσμών μας.
Θα μιλήσω βεβαίως και για άλλα πράγματα. Είναι τιμή μου να βρίσκομαι εδώ και αυτό δεν είναι το μόνο ζήτημα που πρέπει να συζητηθεί. Παρ’ όλα αυτά, η συζήτηση αυτή θα είναι διαρκής, και ελπίζω ότι τόσο εγώ ως συγγραφέας, όσο και οι αναγνώστες θα ωφεληθούμε απ’ αυτήν. Το αμερικό σύστημα απαρχάιντ, γνωστό και ως Jim Crow εστάλη στον κάδο απορριμμάτων της ιστορίας γιατί ευσυνείδητοι άνδρες και γυναίκες δεν έκρυψαν το κεφάλι τους στην άμμο σε έναν κρίσιμο κόμβο της ιστορίας - το έργο όμως αυτό δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Έγκειται σε μας να αναζητήσουμε την ολοκλήρωσή του ώστε να εκπληρώσουμε πραγματικά τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται το πιστεύω μας “θεωρούμε ως αυταπόδεικτη αλήθεια ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δημιουργηθεί ίσοι”.
--
Ο Tarnell Brown είναι οικονομολόγος και αναλυτής πολιτικής με έδρα την Ατλάντα.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 4 Ιουνίου 2020 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια της Library of Economics and Liberty και τη συνεργασία του ΚΕΦίΜ - Μάρκος Δραγούμης.
