Των Net Malkus και Amy Cummings
Τον προηγούμενο μήνα, μια νέα έρευνα του Andrew Saultz από το Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι βρήκε νέα δεδομένα που καταδεικνύουν ότι οι δάσκαλοι συνήθως δεν απολύονται για κακές επιδόσεις, αλλά γιατί δεν ακολούθησαν τις οδηγίες για το πώς να είναι καλοί υπάλληλοι. Αφού ανέλυσε 136 περιπτώσεις απόλυσης δασκάλων σε τρεις μεγάλες περιοχές της Ατλάντας - περιοχές με δεκάδες χιλιάδες δασκάλους - από το 2011 έως το 2017, ο Σάουλτς βρήκε ότι μόλις το 4% ανέφερε την διδακτική πρακτική ως βασικό λόγο της απόλυσης. Ούτως ή άλλως, εξαρχής το ποσοστό των δασκάλων που απολύεται είναι πολύ μικρό, και από αυτές τις απολύσεις, ένα μικρό ποσοστό αφορά κακή διδασκαλία. Πράγματι, ο Σάουλτς βρήκε ότι είναι συχνότερο οι δάσκαλοι να απολύονται ή να μην ανανεώνεται η σύμβασή τους για λόγους επαγγελματισμού ή παράνομων δραστηριοτήτων.
Στα δημόσια σχολεία της Ατλάντας για παράδειγμα, μόλις 3 από τις 92 περιπτώσεις ανέφεραν με άμεσο τρόπο την διδακτική πρακτική ή τις αξιολογήσεις. Στο μεταξύ, πάνω από τριπλάσιοι δάσκαλοι απολύθηκαν γιατί δεν είχαν διασφαλίσει ή διατηρήσει αναγκαία κατάρτιση. Άλλες περιπτώσεις αναφέρουν τη “μη παρουσία στο χώρο εργασίας κατά τις ημέρες του προσχεδιασμού” τη “χρήση σωματικής βίας εναντίον μαθητών (χτυπήματα, τσιμπιές, αρπάγματα) με την πρόθεση της πρόκλησης δυσφορίας” και την “υποβολή αμφισβητίσιμων αποδείξεων και αιτήσεων για αποζημίωση”. Ακόμα και σε περιπτώσεις όπου όντως αναφέρεται η διδασκαλία, η αναποτελεσματική διδασκαλία και οι κακές αξιολογήσεις αναφέρονταν μετά από σχόλια που αφορούσαν παρωχημένες ιστοσελίδες, παρουσία σε συναντήσεις και ακατάστατες αίθουσες διδασκαλίας.
Η ιδέα βεβαίως ότι οι δάσκαλοι δεν απολύονται για κακές επιδόσεις δεν είναι καινούργια. Το 2009, η μελέτη “The Widget Effect” (Το φαινόμενο του εξαρτήματος) του New Teacher Project βρήκε ότι οι δάσκαλοι αξιολογούνται ως “μη ικανοποιητικοί” σε ποσοστά μικρότερα του 1%. Μετά απ' αυτό, διάφορες πολιτείες - μεταξύ των οποίων και η Γεωργία - υιοθέτησαν μεταρρυθμίσεις στην αξιολόγηση των δασκάλων με στόχο την απόκτηση μια ακριβέστερης μέτρησης της αποτελεσματικότητας των δασκάλων. Μια πρόσφατη έρευνα όμως από τους Matt Kraft και Allison Gilmour βρήκε ότι παρά τις προσπάθειες αυτές, οι δάσκαλοι συνεχίζουν να αξιολογούνται ως “μη ικανοποιητικοί” σε ποσοστά μικρότερα του 1%.
Το να υποστηρίζεται ότι σχεδόν το 100% των εργαζομένων είναι αποτελεσματικοί στην εργασία τους φαίνεται ένας ευσεβής πόθος - για κάθε επάγγελμα. Οι ίδιοι οι δάσκαλοι μάλιστα ελεύθερα αναγνωρίζουν ότι πολλοί από τους συναδέλφους τους δεν θα έπρεπε να διδάσκουν. Όπως επισημαίνει η Public Agenda “μόνο το 19% των δασκάλων δηλώνουν ότι δεν υπάρχουν συνάδελφοι στο κτήριό τους που 'δεν κάνουν καλή δουλειά κάνοντας απλώς τα τυπικά”. Και οι δύο μας ήμασταν δάσκαλοι, και θα ανήκαμε σ' αυτό το 81% που μπορούν να ονομάσουν τέτοιους δασκάλους. Αν οι δάσκαλοι γνωρίζουν ότι τα περισσότερα σχολεία κρατούν δασκάλους που δεν κάνουν καλή δουλειά, πώς οι περιφέρειες απολύουν τόσο λίγους για αναποτελεσματικότητα;
Γνωρίζοντας ότι οι δάσκαλοι είναι ο σημαντικότερος παράγοντας στο επίπεδο του σχολείου σε ό,τι αφορά τις επιδόσεις των μαθητών, το να διασφαλίζουν οι επικεφαλής των σχολείων ότι στις αίθουσες βρίσκονται καλοί δάσκαλοι - και οι κακοί είναι έξω από αυτές - είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό μέρος της δουλειάς τους. Η έρευνα του Σάουλτς μας υπενθυμίζει ότι παρά τα αυξανόμενα βήματα πολιτικής στην κατεύθυνση μιας ουσιαστικής αξιολόγησης των δασκάλων, τα σχολικά συστήματα συνεχίζουν να μην είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά ως προς αυτό. Μπορούμε να ελπίζουμε ότι συμβουλεύουν τους αναποτελεσματικούς δασκάλους να εγκαταλείψουν το επάγγελμα - χρησιμοποιώντας ηπιότερα μέσα από την απόλυση για να τους απομακρύνουν - αλλά αυτή η ελπίδα βασίζεται στην πίστη καθώς δεν υπάρχουν δεδομένα που να το αντανακλούν αυτό.
Βεβαίως, η απομάκρυνση δασκάλων που δεν εμφανίζονται για εργασία, που κακοποιούν τους μαθητές ή δεν διατηρούν την απαιτούμενη πιστοποίηση είναι σημαντική - αλλά δεν αρκεί. Οι υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής πρέπει να δώσουν στους επικεφαλής των σχολείων τα απαιτούμενα εργαλεία - και αυτοί να τα χρησιμοποιήσουν -ώστε να εντοπίζουν και να απομακρύνουν τους δασκάλους που γνωρίζουμε ότι δεν επιτελούν αποτελεσματικά το θεμελιώδες καθήκον για το οποίο προσελήφθησαν.
--
Ο Nat Malkus είναι ερευνητής και υποδιευθυντής εκπαιδευτικής πολιτικής στο American Enterprise Institute. Η Amy Cummings είναι στέλεχος του American Enterprise Institute.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 10 Ιουλίου 2018 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του American Enterprise Institute και τη συνεργασία του ΚΕΦίΜ “Μάρκος Δραγούμης”.
