Της Annie Holmquist
“Όλα τα παιδιά μεγαλώνουν, εκτός από ένα”. Έτσι ξεκινά το διάσημο μυθιστόρημα του J.M. Barrie Peter Pan. Ενώ όμως στο παρελθόν αυτή η πρόταση ήταν αναμφισβήτητα αληθής, κάποιες δημοφιλείς τάσεις φαίνεται τώρα να την αμφισβητούν, και αν μη τι άλλο, φαίνεται πως τα παιδιά ωριμάζουν σήμερα πολύ αργότερα απ' ό,τι στο παρελθόν.
Έφηβοι μέχρι τα 24;
Ενδείξεις γι' αυτό μπορεί κανείς να βρει στην πρόβλεψη του Obamacare ότι οι νέοι άνθρωποι μπορούν να μένουν στο ασφαλιστικό πρόγραμμα των γονέων τους μέχρι την ηλικία των 26, ή στο γεγονός ότι ο αριθμός αδειών οδήγησης μειώνεται μεταξύ των νέων.
Σήμερα όμως φαίνεται ότι η πίεση για την καθυστέρηση της ενηλικίωσης έχει επεκταθεί και στους επιστήμονες της ιατρικής. Η δρ. Susan Sawyer και οι συνεργάτες ερευνητές της υποστηρίζουν σε άρθρο τους στο ιατρικό περιοδικό Lancet ότι τα βιολογικά δεδομένα και οι κοινωνικές τάσεις καταδεικνύουν την ανάγκη να συνεχίζεται η εφηβεία μέχρι τα μέσα της τρίτης δεκαετίας ενός ατόμου:
“Μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι η μεταβατική περίοδος από την παιδική ηλικία στην εφηβεία καταλαμβάνει σήμερα ένα μεγαλύτερο μέρος της ζωής ενός ατόμου από ποτέ άλλοτε καθώς πρωτοφανείς κοινωνικές δυνάμεις όπως το μάρκετινγκ και τα ψηφιακά μέσα επηρεάζουν την υγεία και την ευεξία κατά τις ηλικίες αυτές. Ένας πιο εκτεταμένος και περιεκτικός ορισμός της εφηβείας είναι απαραίτητος για την αναπτυξιακώς ορθή πλαισίωση των νόμων, των κοινωνικών πολιτικών και των προνοιακών συστημάτων. Αντί για τις ηλικίες 10 έως 19, ένας ορισμός που περιλαμβάνει τις ηλικίες 10 έως 24 αντιστοιχεί πιο στενά στην εφηβική ανάπτυξη και τον τρόπο με τον οποίο γίνεται ευρέως κατανοητή αυτή η φάση της ζωής, και θα διευκόλυνε πρωτοβουλίες που εκτείνονται σε ευρύτερο φάσμα διαρρυθμίσεων”.
Άλλοι όμως πιστεύουν ότι η επέκταση της εφηβείας μπορεί να είναι καταστροφική. Μιλώντας στο BBC, η κοινωνιολόγος δρ. Jan Macvarish υποστηρίζει ότι το γεγονός ότι οι νέοι άνθρωποι παντρεύονται αργότερα ή περνούν περισσότερο χρόνο στην εκπαίδευση δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να κανακεύονται. Σύμφωνα μ' αυτήν “η κοινωνία πρέπει να διατηρεί τις υψηλότερες δυνατές προσδοκίες από τη νέα γενιά”.
Πώς ακριβώς μπορεί λοιπόν η κοινωνία να διατηρήσει αυτές τις υψηλές προσδοκίες από τους νέους της ανθρώπους; Η ζωή του George Washington δίνει ένα στοιχείο.
Στην εμπεριστατωμένη βιογραφία του πρώτου προέδρου της Αμερικής με τίτλο The Making of George Washington (Η διάπλαση του George Washington), ο συγγραφέας Willian Wilbur αφηγείται το πώς ο Washington αναγνωρίστηκε ως ώριμος άνθρωπος στην ηλικία των δεξαέξι - σχεδόν μια δεκαετία νεότερος από την ηλικία που οι σημερινοί ειδικοί θέλουν να υποδέχονται τους νέους ανθρώπους στην ενήλικη ζωή.
Οι νέοι άνθρωποι θα πρέπει να προκαλούνται, όχι να κανακεύονται
Δύο κύριοι παράγοντες οδήγησαν στην πρώιμη ωριμότητα του Washington. Ο πρώτος και σημαντικότερος ήταν η επιρροή του πατέρα του. Ο Augustine Washington, επιχειρηματίας και δικαστής, αφιέρωσε πολύ χρόνο στην εκπαίδευση του γιου του ώστε αυτός να γίνει ευσυνείδητος στην εργασία του και έντιμος άνθρωπος.
Ο δεύτερος όμως παράγοντας της ωριμότητας του Washington ήταν το γεγονός ότι απέδιδε μεγαλύτερη έμφαση στο να ακούει απ' ό,τι στο να μιλά. Κι αυτό το χαρακτηριστικό το κληρονόμησε από τον πατέρα του, ο οποίος “είχε μάθει ότι αν βρισκόταν σε αβεβαιότητα ως προς το τι να κάνει, η λύση ήταν να αναζητήσει περισσότερες πληροφορίες”.
Όπως επισημαίνει στη συνέχεια ο βιογράφος του Washington, αυτοί οι παράγοντες της ωριμότητας ήταν οι βασικές αιτίες της μεγάλης επιτυχίας του όχι μόνο στην επιχειρηματικότητα, αλλά αργότερα στη ζωή στα αξιώματα του στρατηγού και του προέδρου.
Όλοι θέλουμε οι νέοι ενήλικες του σήμερα να απολαύσουν αυτή την επιτυχία. Το πρόβλημα είναι πως φαίνεται να πιστεύουμε ότι η επιτυχία αυτή θα έρθει μόνο αν λειάνουμε γι' αυτούς τον δρόμο επεκτείνοντάς τους τα προνόμια της εφηβείας. Σ' αυτή την κατεύθυνση, συχνά παραμερίζουμε τους γονείς - και ιδίως τους πατέρες - μαζί με την οποιαδήποτε πειθαρχία ή εκπαίδευση έχουν αυτοί να προφέρουν, διδάσκοντας τους νέους να διαμορφώνουν τις δικές τους απόψεις και ιδέες χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να ακούσουν τις ιδέες άλλων, μεγαλύτερων και σοφότερο.
Θα μπορούσε άραγε η αμερικανική νεολαία να είναι πολύ πιο πετυχημένη αν ενθαρρύναμε την πρώιμη ωριμότητα αντί απλώς να επεκτείνουμε την επίσημη περίοδο της εφηβείας;
Ανατύπωση από το Intellectual Takeout
--
Η Annie Holmquist είναι ερευνήτρια και αρθρογράφος στο Intellectual Takeout.
To άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 29 Ιανουαρίου 2018 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Foundation for Economic Education και τη συνεργασία του ΚΕΦΙΜ “Μάρκος Δραγούμης”.
