Γράφει ο Michael Rubin
Οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να διατηρούν μια στενή αντιτρομοκρατική συνεργασία με τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις, το σώμα υπό κουρδική ηγεσία που πολεμά το Ισλαμικό Κράτος στη βορειοανατολική Συρία. Η Τουρκία συνεχίζει να καταγγέλλει τη συνεργασία, κατηγορώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες ότι συνεργάζονται με μια ομάδα που η Τουρκία λέει ότι ευθύνεται για 40.000 θανάτους.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής ωστόσο θα πρέπει να μην πάρουν εντελώς τοις μετρητοίς τον αριθμό των 40.000, για δύο λόγους: Πρώτον, ο αριθμός περιλαμβάνει όλα τα θύματα της εξέγερσης του PKK, συμπεριλαμβανομένων χωρικών και άλλων αμάχων που σκοτώθηκαν από τον Τουρκικό Στρατό. Δεύτερον, μια έρευνα εφημερίδων που χρονολογείται από την αρχή της εξέγερσης δείχνει ότι οι Τούρκοι επινόησαν αυτόν τον αριθμό. Σκεφτείτε: Στις 16 Αυγούστου 1992, το Toronto Star ανέφερε: «Περίπου 4.500 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από το 1984, όταν το PKK ξεκίνησε τον πόλεμο για ένα ανεξάρτητο κράτος για τα 10 εκατομμύρια Κούρδους της Τουρκίας».
Στις 14 Απριλίου 1995, το Associated Press ανέφερε: «Περισσότεροι από 15.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από τότε που το PKK ξεκίνησε την αντάρτικη εκστρατεία του το 1984, επιδιώκοντας αυτονομία για τα 12 εκατομμύρια Κούρδους της Τουρκίας». Τέσσερις μήνες αργότερα, οι Irish Times έγραψαν: «Περισσότεροι από 17.500 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στον αγώνα του PKK για ανεξαρτησία ή αυτονομία στη νοτιοανατολική Τουρκία από το 1984». Με απλά λόγια, καθώς η σύγκρουση στη Βοσνία και οι απώλειες αμάχων αυξάνονταν, οι υπεύθυνοι Τύπου της Τουρκίας διόγκωσαν τους αριθμούς που αφορούν την εξέγερση του PKK για να απαιτήσουν μερίδιο από την οργή και να τη διοχετεύσουν εναντίον των Κούρδων.
Η πρώτη αναφορά τόσων πολλών θανάτων φαίνεται ότι ξεκίνησε πριν από ένα τέταρτο του αιώνα από τον Ερόλ Οζκασμάκ, έναν Τούρκο στρατιωτικό αξιωματούχο. Ένα άρθρο του Agence France Presse από τις 25 Απριλίου 1998, για παράδειγμα, ανέφερε: «’Το PKK φτάνει στο τέλος του δρόμου’, δήλωσε ο Erol Ozkasmak, Γενικός Γραμματέας του Στρατιωτικού Γενικού Επιτελείου… Ο Ozkasmak, μιλώντας στα εγκαίνια μιας στρατιωτικής έκθεσης στην Άγκυρα για τη σύγκρουση, πρόσθεσε ότι σχεδόν 38.000 Τούρκοι στρατιώτες και πολίτες έχουν σκοτωθεί ή τραυματιστεί στη σύγκρουση». Ωστόσο, το ίδιο άρθρο ανέφερε τη δήλωση του Αϊντίν Αρσλάν, κυβερνήτη της κουρδικής περιοχής της Τουρκίας, ότι 9.100 είχαν πεθάνει τα προηγούμενα 14 χρόνια.
Ένα μήνα αργότερα, το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων Deutsche Presse-Agentur επικαλέστηκε «επίσημα στοιχεία» λέγοντας ότι 40.000 άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους. Με απλά λόγια, τα στοιχεία που ανέφεραν Τούρκοι αξιωματούχοι δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα. Σε κανένα σημείο, η αναταραχή στη νοτιοανατολική Τουρκία δεν συγκρίνεται με τον πόλεμο στα Βαλκάνια, την τρομοκρατική εκστρατεία του Λαμπερού Μονοπατιού στο Περού ή ακόμα και την εξέγερση στο Μπουγκενβίλ, στα ανοιχτά της Νέας Γουινέας. Εάν οι Τούρκοι απαιτούν την αποδοχή αυτών των αριθμών, πρέπει στη συνέχεια να εξηγήσουν πώς ο αριθμός των 40.000 που αναφέρουν παραμένει ο ίδιος σήμερα. Ίσως η Τουρκία δεν έχει καμία πραγματική δικαιολογία για την κατοχή και τον βομβαρδισμό της Συρίας και του Ιρακινού Κουρδιστάν;
Μερικοί αριθμοί, ωστόσο, είναι πραγματικοί. Στις 24 Απριλίου 2023, οι Αρμένιοι τίμησαν τη μνήμη 1,5 εκατομμυρίου νεκρών στα τελευταία χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δεν ήταν απλώς θύματα της ομίχλης του πολέμου, αλλά μιας εσκεμμένης εκστρατείας γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης που διεξήχθη από τους Νεότουρκους, των οποίων το καθεστώς κυβερνούσε την παρακμάζουσα αυτοκρατορία. Το Μουσείο-Ινστιτούτο Γενοκτονίας των Αρμενίων στο Ερεβάν έχει τεκμηριώσει τη σφαγή ολόκληρων κοινοτήτων, όπως το Yad Vashem στην Ιερουσαλήμ έκανε για τις εβραϊκές κοινότητες της Ευρώπης κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος.
Το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, αντί να υποχωρήσει στους Τούρκους διπλωμάτες που επιδιώκουν να αναγκάσουν την Ουάσιγκτον να προδώσει τους Κούρδους συμμάχους της Αμερικής στη Συρία, θα είχε ισχυρότερα επιχειρήματα να απαντήσει το εξής:
«Εάν 40.000 νεκροί κατά τη διάρκεια της κουρδικής εξέγερσης στην Τουρκία ακυρώνουν το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) και οποιεσδήποτε από τις πνευματικές παραφυάδες του από συνομιλίες ή σύμπραξη στο διηνεκές, δεν θα έπρεπε 1,5 εκατομμύριο θάνατοι Αρμενίων (για να μην αναφέρουμε τις επακόλουθες σφαγές του ελληνικού και ασσυριακού πληθυσμού) να ακυρώσει τους Τούρκους από οποιαδήποτε σύμπραξη στο διηνεκές;».
Οι Τούρκοι αξιωματούχοι και οι λομπίστες τους δεν μπορούν να κερδίσουν το διανοητικό επιχείρημα ούτε για τη Γενοκτονία των Αρμενίων ούτε για το Κουρδικό ζήτημα. Αυτός είναι ο λόγος που επιδιώκουν να στιγματίσουν τόσες πολλές κουρδικές ομάδες ως παρίες. Αντί να κατευνάζουμε την Τουρκία, θα ήταν καλύτερο να επιβάλουμε στην Άγκυρα τα ίδια κριτήρια που προωθούν οι ίδιοι οι Τούρκοι.
Ο Λευκός Οίκος και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ θα πρέπει να σταματήσουν να αναπαράγουν πλασματικές τουρκικές στατιστικές και αντ' αυτού να συνομιλήσουν ανοιχτά και χωρίς να αισθάνονται την ανάγκη απολογίας με την Αυτόνομη Διοίκηση της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας.
* Ο Michael Rubin είναι διακεκριμένο στέλεχος του American Enterprise Institute και πρώην αξιωματούχος του Πενταγώνου, με κύρια ερευνητικά ενδιαφέροντα τη Μέση Ανατολή, την Τουρκία, το Ιράν και τη διπλωματία.
** Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά την 1η Μαΐου 2023 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του American Enterprise Institute (ΑΕΙ) και τη συνεργασία του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών.
