Του Ted Galen Carpenter
Μια ακόμη, νέα έρευνα των Ηνωμένων Εθνών καταδεικνύει τον βίαιο χαρακτήρα της κυβέρνησης Νικολάς Μαδούρο στη Βενεζουέλα. Όπως αναφέρουν οι New York Times στο φύλο της 4ης Ιουλίου, οι ερευνητές των Ηνωμένων Εθνών βρήκαν ότι οι Δυνάμεις Ειδικής Δράσης της Βενεζουέλας “έχουν διαπράξει χιλιάδες εξωδικαστικές εκτελέσεις τους τελευταίους 18 μήνες και στη συνέχεια παραποίησαν τους τόπους των εγκλημάτων ώστε να φαίνεται πως τα θύματα αντιστάθηκαν στη σύλληψή τους”. Στην ουσία, οι κρατικές μονάδες ασφαλείας έδρασαν σαν αποσπάσματα θανάτου για να εξοντώσουν τους αντιπάλους του καθεστώτος.
Ο αριθμός των θυμάτων είναι συγκλονιστικά μεγάλος. Οι δυνάμεις ασφαλείας “θανάτωσαν 5.287 ανθρώπους το 2018 και άλλους 1.569 μέχρι τα μέσα του Μαΐου φέτος, στο πλαίσιο των επισήμως λεγόμενων από την Βενεζολάνικη Κυβέρνηση 'Επιχειρήσεων για την Απελευθέρωση του Λαού'”. Αυτή η εκστρατεία των εν ψυχρώ δολοφονιών γίνεται ακόμη χειρότερη από τον κυνικό, οργουελικό ευφημισμό της κυβέρνησης.
Το έγγραφο των Ηνωμένων Εθνών συμπεραίνει ότι ο πραγματικός αριθμός των θανατώσεων μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερος, σημειώνοντας ότι κάποιες ανεξάρτητες εκθέσεις εκτιμούν ότι οι εξωδικαστικές εκτελέσεις για “αντίσταση κατά της αρχής” υπερβαίνουν τις 9.000. Αυτός ο υψηλότερος αριθμός δεν εκπλήσσει τους αντιπάλους του Μαδούρο και του προκατόχου του Ούγκο Τσάβες. Οι επικριτές τους υποστηρίζουν εδώ και χρόνια ότι οι πιστές στους Μαδούρο και Τσάβες δυνάμεις απάγουν, βασανίζουν και δολοφονούν πολιτικούς αντιπάλους.
Πέρα από τις εκτελέσεις των ομάδων θανάτου, η έκθεση των Ηνωμένων Εθνών επιβεβαιώνει και τα υπόλοιπα εγκλήματα της κυβέρνησης Μαδούρο. Άνδρες και γυναίκες που φυλακίστηκαν για πολιτικούς λόγους “υπέστησαν μία ή περισσότερες μορφές βασανισμού, όπως ηλεκτροπληξία, πρόκληση ασφυξίας με πλαστικές σακούλες, εικονικό πνιγμό (water boarding), σωματική και σεξουαλική βία”.
Οι αποκαλύψεις αυτές των Ηνωμένων Εθνών καταδεικνύουν μια σημαντική διάκριση που πρέπει να κάνουν οι επικριτές της πολιτικής των ΗΠΑ έναντι της Βενεζουέλας. Είναι θεμιτή η άσκηση κριτικής έναντι κάθε μορφής παρέμβασης από τις ΗΠΑ στις εσωτερικές πολιτικές υποθέσεις της χώρας, όπως της συνέχισης των οικονομικών κυρώσεων που επιβάλλουν οι ΗΠΑ και έχουν επιδεινώσει τη δυστυχία του λαού της Βενεζουέλας που ήδη υπέφερε. Αυτές οι κυρώσεις απλώς ενοχλούν τη διεφθαρμένη σοσιαλιστική ελίτ της χώρας, αλλά έχουν πολύ μεγαλύτερες επιπτώσεις στους απλούς πολίτες. Οι κυρώσεις δίνουν επίσης στον Μαδούρο και τους οπαδούς του μια βολική, ψευδή δικαιολογία για τα ολοένα και μεγαλύτερα οικονομικά προβλήματα της Βενεζουέλας.
Οι Αμερικανοί σίγουρα έχουν λόγους να καταγγέλλουν τα τροχειοδεικτικά πυρά που εκτόξευσε η κυβέρνηση Τραμπ λέγοντας ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει στρατιωτική ισχύ για να απομακρύνει τον Μαδούρο από την εξουσία. Οι ΗΠΑ, παρέχοντας διπλωματική και οικονομική υποστήριξη στην εναλλακτική κυβέρνηση του Χουάν Γκουαϊδό, ήδη εμπλέκονται υπερβολικά στις εσωτερικές υποθέσεις της Βενεζουέλας. Μια στρατιωτική παρέμβαση θα έκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα, και θα ενέπλεκε τις ΗΠΑ σε ένα ακόμη ναρκοπέδιο αλλαγής καθεστώτος και οικοδόμησης έθνους. Οι παραπλανημένοι υποστηρικτές του Μαδούρο έχουν τη δυνατότητα να εγείρουν μια επίμονη αντίσταση σε μια στρατιωτική κατοχή με επικεφαλής της ΗΠΑ.
Η αντίθεση όμως στην εμπλοκή των ΗΠΑ, σε καμία περίπτωση δεν προϋποθέτει ότι όσοι τη διατυπώνουν θα αγνοούν, θα ελαχιστοποιούν ή θα δικαιολογούν τις ολοένα και περισσότερο τεκμηριωμένες καταχρήσεις του καθεστώτος Μαδούρο στο επίπεδο της οικονομίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κάποιοι αριστεροί επικριτές των σχεδίων της Ουάσινγκτον για ακόμη μία σταυροφορία αλλαγής καθεστώτος έχουν την τάση να συγχέουν την αντίθεση προς μία τέτοια πολιτική με την ενεργή απολογητική στάση υπέρ του Μαδούρο. Η ηθικώς προσήκουσα στάση είναι η αντίσταση στην επέμβαση αλλά και η καταγγελία της διεφθαρμένης, δολοφονικής δικτατορίας του Μαδούρο. Η νέα έκθεση των Ηνωμένων Εθνών θα πρέπει να άρει κάθε αμφιβολία ως προς την απεχθή φύση της διακυβέρνησής του. Αν ο Γκουαϊντό και οι υποστηρικτές του εντέλει επικρατήσουν (μολονότι αυτό το αποτέλεσμα γίνεται ολοένα και περισσότερο αμφίβολο), οι έντιμοι άνθρωποι στις ΗΠΑ και σε ολόκληρο τον κόσμο πρέπει να χαρούν που ακόμη ένα καθεστώς που παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα κατέληξε στις στάχτες της ιστορίας.
--
Ο Ted Galen Carpenter είναι στέλεχος για τη μελέτη ζητημάτων άμυνας και εξωτερικής πολιτικής στο Cato Institute.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 5 Ιουλίου 2019 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Cato Institute και τη συνεργασία του ΚΕΦίΜ - Μάρκος Δραγούμης.
