Στα χρόνια που ο Βασιλάκης Καΐλας έπαιρνε τους δρόμους για να βγάλει το ψωμί του με το κασελάκι, οι πλατιές λαϊκές μάζες «αγόραζαν» το αφήγημα της αριστεράς ότι θα τους μοίραζαν τα λεφτά που θα έπαιρναν από τους καπιταλιστές. Σήμερα, το να λες στους Έλληνες ότι θα αυξήσεις τους φόρους ισοδυναμεί με παραδοχή ότι το βράδυ θα «κτυπήσεις» το σπίτι τους με ριφιφί. Ότι το λένε αυτό και περιμένουν και την ψήφο των «θυμάτων» είναι συγκλονιστικό.
Στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν να μην έχουν ακόμη καταλάβει γιατί ο κόσμος εμπιστεύτηκε στις 21 Μαΐου τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Επειδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης μείωσε τους φόρους και τους υποσχέθηκε ένα καλύτερο και σίγουρα όχι αβέβαιο ή θολό μέλλον. Αντίθετα, η αριστερά δείχνει να «χάνεται» στις διαδρομές του μαρξισμού – λενινισμού και να αναζητά παχιές αγελάδες προς σφαγή. Αγνοεί το 2023 ότι ο κόσμος μας έχει προχωρήσει, ότι από το 1960 μέχρι σήμερα η κοινωνία μας έχει προοδεύσει σημαντικά και αυτό εξαιτίας του καπιταλισμού.
Μας λένε ότι θα φορολογήσουν την περιουσία. Οι περισσότεροι πολίτες, όμως, έχουν ένα σπίτι. Μας λένε ότι θα φορολογήσουν τις επιχειρήσεις. Το λένε σε μία χώρα που οι αυτοαπασχολούμενοι τρέμουν στην ιδέα να επιστρέψει κάποιος Κατρούγκαλος στην εξουσία και που οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα ξέρουν ότι το επαγγελματικό τους μέλλον είναι άμεσα συνδεδεμένο με την κερδοφορία της εταιρείας στην οποία εργάζονται.
Το εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ συναγωνίζονται ποιος από τους δύο θα βάλει περισσότερους φόρους! Συμπεριφέρονται πλέον σαν να είναι ένα κόμμα με δύο διαφορετικές φωνές. Ο στόχος πάντως παραμένει ο ίδιος: Η επιστροφή στις μέρες της άγριας υπερφορολόγησης.
Κι έτσι ο μόνος που μένει απέναντι σε αυτές τις λογικές και υπόσχεται ανάπτυξη και μείωση των φόρων είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Θα έλεγε κανείς ότι η αντιπολίτευση αγωνιά να του προσφέρει μια άνετη επικράτηση στις επόμενες εκλογές. Δεν εξηγείται αλλιώς…
Ο κόσμος πάντως φαίνεται να συνειδητοποιεί ότι είτε ψηφίσει ΠΑΣΟΚ είτε ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα έχει και τόσο μεγάλη διαφορά! Κι ότι ο συναγωνισμός μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ είναι μια εσωτερική υπόθεση της αριστεράς. Όποιος και από τους δύο αν έρθει κάποτε στην εξουσία (ή και οι δύο μαζί σε ένα κοινό σχήμα) αυτό που έχει να υποσχεθεί στους πολίτες είναι αύξηση των φόρων!
Το μέτωπο του «ναι» δεν υπάρχει πλέον και αυτό φαίνεται να είναι μια ξεκάθαρη απόφαση του Νίκου Ανδρουλάκη. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη προσπαθεί να καλύψει την απόσταση που το χωρίζει από τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα. Κι αντί για κουπί χρησιμοποιεί την ρητορική Τσίπρα για τους φόρους. Ότι αυτό φέρνει τα δύο κόμματα πιο κοντά, είναι γεγονός. Αν αυτό τους φέρνει και πιο κοντά στην εξουσία, είναι αμφίβολο. Κι αυτό διότι ο κόσμος δεν βρίσκεται στο 1960. Ο Βασίλης Καΐλας υπάρχει ακόμη στην μυθολογία της αριστεράς, αλλά ο πραγματικός κόσμος βρίσκεται ήδη κάπου αλλού. Θα έλεγε κανείς ότι αυτό είναι και το συστημένο μήνυμα των εκλογών που δεν φαίνεται να έχει παραληφθεί (ακόμη) από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ…
Θανάσης Μαυρίδης
