Η αποτυχία της «αποστολής σωτηρίας» της Τράπεζας Αττικής θα ήταν ένα σοβαρό αγκάθι για την κυβέρνηση στην προεκλογική περίοδο. Θα έθετε σε αμφισβήτηση το αφήγημα της ανάπτυξης. Ασφαλώς και υπάρχουν άνθρωποι και συστήματα που θέλουν να αποτύχει η σωτηρία της Αττικής. Εκείνοι που έχουν πάρει δάνεια (δανεικά και αγύριστα) και ελπίζουν αυτά να «χαθούν» κάτω από τα ερείπια και εκείνοι που θα ήθελαν να αποκτήσουν -σχεδόν- δωρεάν τα υλικά της οικοδομής.
Η πέμπτη σε μέγεθος τράπεζα δεν μπορεί, άραγε, να προσελκύσει επενδυτές σε μία Οικονομία που περιμένουμε να εκτοξευτεί στην στρατόσφαιρα; Αυτό είναι το πολιτικό θέμα και είναι αυτονόητο ότι αν «σκάσει» τώρα η τράπεζα, αυτό θα είναι ένα καλό βέλος στην φαρέτρα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, που θα ήθελαν να αμφισβητήσουν το «οικονομικό θαύμα» του κ. Μητσοτάκη. Και ο κ. Μητσοτάκης το ίδιο θα έκανε αν ήταν αντιπολίτευση και έσκαγε η Αττικής στην βάρδια του κ. Τσίπρα.
Πολιτικό είναι και το θέμα πως έφτασε εδώ που έφτασε η Τράπεζα Αττικής. Κι αυτό δεν έχει σχέση με το τι θα γίνει, αλλά με το τι έχει γίνει. Και ναι μεν ξέρουμε ένα μέρος του δράματος που αφορά τα κατασκευαστικά δάνεια της περιόδου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν ξέρουμε σε ποιους άλλους δόθηκαν δάνεια που δεν πληρώθηκαν. Και ποιοι είναι αυτοί οι «άλλοι». Επιχειρηματίες ή πολιτικοί, δημοσιογράφοι και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις;
Κι αν υπάρχου σκιές στην Αττικής; Είναι βέβαιο ότι αυτές θα χαθούν κάτω από τα πιθανά ερείπια; Ναι, αν αυτή είναι η πολιτική βούληση. Όχι, αν η κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, θέλει να ρίξει φως. Να μας πληροφορήσει, δηλαδή, αν υπάρχουν πολιτικοί που εκμεταλλεύτηκαν την θέση τους για να πάρουν λεφτά που ουδέποτε επέστρεψαν. Κάπως έτσι δικαιολογείται και η στάση ανθρώπων, που ξαφνικά βλέπουν το φως το αληθινό και αλλάζουν κόμματα και απόψεις με θαυμαστό τρόπο. Οι πολίτες, λοιπόν, δεν έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν;
Η Τράπεζα Αττικής κουβαλά πολλές αμαρτίες. Ακόμη και σήμερα εκπλήσσει! Ας πούμε με τις ακραίες χρηματιστηριακές διακυμάνσεις. Με τα χρήματα που έχουν δαπανηθεί για παντός είδους συμβουλές. Τι συμβουλές; Οι «σύμβουλοι» που πέρασαν απ αυτήν δεν δικαιούνται να επαίρονται για την εικόνα της Τράπεζας. Είναι υπαίτιοι (στον βαθμό που αναλογεί στον καθέναν) γι αυτό το χάλι που βλέπουμε και μάλλον θα έπρεπε να βάλουν το χέρι τους στην τσέπη και να επιστρέψουν τις παχυλές αμοιβές τους.
Και δίπλα βρίσκεται η Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία προσπαθεί με κάθε τρόπο να μην μείνουμε με μια τράπεζα λιγότερη. Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Στουρνάρας έχει προσπαθήσει πολύ και συνεχίζει να προσπαθεί. Κάτω από άλλες συνθήκες, αν ο κεντρικός τραπεζίτης δεν πίστευε τόσο πολύ ότι ο αριθμός των τραπεζών δεν μπορεί να μειωθεί περαιτέρω, θα κάναμε μία άλλη πιο οδυνηρή συζήτηση. Αλλά με κάποιο τρόπο θα πρέπει να κλείσει αυτό το κεφάλαιο της Τράπεζας Αττικής και να εξαφανιστούν οι σκιές, ερχόμενες στο φως. Για όλα αυτά υπάρχει ένας σωστός τρόπος που είναι η ανάπτυξη της Τράπεζας. Όχι το λουκέτο ή ο διαχωρισμός σε καλή και κακή τράπεζα…
Θανάσης Μαυρίδης
