Τα φορολογικά κίνητρα για συγκεκριμένους κλάδους είναι απαραίτητη συνθήκη για την προσέλκυση κεφαλαίων. Δεν θα κάνουμε κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που κάνουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το κάνει η Ολλανδία (και όχι μόνο) για τις τεχνολογικές εταιρείες. Το κάνει η Ρουμανία για τις νέες επιχειρήσεις. Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να έχουμε ειδικό φορολογικό καθεστώς στον Πειραιά για τις ναυτιλιακές εταιρείες. Χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές για τις εταιρείες τεχνολογίας. Φορολογικά κίνητρα για νέες επενδύσεις σε βιομηχανικά πάρκα.
Επί σειρά ετών το εφοπλιστικό κεφάλαιο θεωρείται «εχθρικό» από ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που είναι πεπεισμένο ότι η δουλειά των εφοπλιστών είναι να βουλιάζουν τα πλοία τους για να εισπράττουν τις αποζημιώσεις των ασφαλιστικών εταιρειών. Λες και οι ασφαλιστές είναι ηλίθιοι και οι ανθρωπιστές των ελληνικών καφενείων οι μεγαλύτεροι διανοητές του πλανήτη.
Κι όμως! Το εφοπλιστικό κεφάλαιο είναι αυτό που έχει μεταβάλλει προς το καλύτερο το επενδυτικό κλίμα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Θα μπορούσαμε να κάνουμε τον Πειραιά την πρωτεύουσα της παγκόσμιας ναυτιλίας. Αλλά αυτό δεν θα γίνει από μόνο του, ούτε και μπορεί να στηρίζεται στην - δεδομένη - φιλοπατρία της συντριπτικής πλειοψηφίας των πλοιοκτητών. Χρειάζεται κεντρική πολιτική απόφαση και σχέδιο. Το οποίο σχέδιο πρέπει να είναι ολοκληρωμένο. Σαν να λέμε ένα business plan που εκπονεί μία επιχείρηση και στο τέλος εξετάζει την επιτυχία ή την αποτυχία του.
Το θέμα των εφοπλιστών έρχεται και ξαναέρχεται στην συζήτηση. Αλλά δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά, αφού εκεί υπάρχει ήδη αντικείμενο. Δεν είναι κάτι που πρέπει να δημιουργήσουμε. Το έχουν ήδη δημιουργήσει οι ίδιοι οι εφοπλιστές μόνοι τους και το ζητούμενο είναι πως θα επωφεληθεί από την δραστηριότητά τους η ελληνική κοινωνία. Κάτι που δεν το καταλαβαίνουν οι σύντροφοι του ΠΑΜΕ και των λοιπών συνιστωσών της αριστεράς που δήθεν υπερασπίζονται τα δικαιώματα του λαού…
Ας δούμε τι κάνουν οι άλλες χώρες για να προσελκύσουν και απλά ας τις αντιγράψουμε. Δεν είναι ανάγκη να ανακαλύψουμε τον τροχό. Και δεν μπορούν οι Βρυξέλλες να μας πουν για ποιον λόγο θα δώσουμε κίνητρα στις εταιρείες τεχνολογίας, για παράδειγμα, όταν αυτό το κάνουν ήδη εδώ και χρόνια άλλα κράτη μέλη. Δεν μπορούν να μας πουν γιατί θα δώσουμε φορολογικά κίνητρα σε νέες επιχειρήσεις, όταν αυτή είναι μία συνήθεια σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Και ειλικρινά πιστεύουμε ότι όλο αυτό δεν είναι τόσο θέμα της Ευρώπης όσο δικό μας. Εμείς πρέπει να αποφασίσουμε τι είδους ανάπτυξης θέλουμε και να επιμείνουμε σε ένα συγκροτημένο σχέδιο που να εξυπηρετεί στο τέλος τις όποιες επιλογές μας. Αν θέλουμε να αναπτύξουμε τον κλάδο της τεχνολογίας ή νέες επενδύσεις πέραν από τις ξαπλώστρες στα απέραντα ελληνικά παράλια. Σημαντικό κι αυτό το τελευταίο, αλλά όχι και τόσο ασφαλές σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται διαρκώς…
Θανάσης Μαυρίδης
