Ζητώ συγνώμη από την οικογένειά μου, τους εργαζόμενους στο liberal και τους φίλους μου για το γεγονός ότι υπήρξα αφελής! Πίστεψα ότι ήταν ειλικρινής η αντίδραση του Αλέξη Τσίπρα στον Πολακισμό. Για πιθανή ουσιαστική αντίδραση της ΕΣΗΕΑ, των φίλων συναδέλφων της «ανεξάρτητης και ερευνητικής δημοσιογραφίας» και λοιπών ευαίσθητων ψυχών, δεν είχα ψευδαισθήσεις. Είπαμε! Υπήρξα αφελής. Όχι όμως και ηλίθιος! Ας αντιστρέψουμε, όμως, τα δεδομένα…
Ας δοκιμάσουμε να σκεφτούμε ότι ζούμε σε ένα παράλληλο σύμπαν. Εκεί όπου ένας φιλόδοξος δεξιός πολιτικός κατηγορεί ανοικτά τους δημοσιογράφους αριστερών εφημερίδων ως «προδότες» του έθνους και της πατρίδας και τους απειλεί ότι «την επόμενη φορά θα είναι διαφορετικά». Την ίδια ώρα ομάδες ακροδεξιών εξτρεμιστών κάνουν «παρεμβάσεις» έξω από τα σπίτια αριστερών βουλευτών και δημοσιογράφων. Σε αυτό το παράλληλο σύμπαν θα μιλούσαμε για ένα παρακράτος της δεξιάς που απειλεί τους πολιτικούς του αντιπάλους και προσπαθεί να επιβληθεί δια της βίας. Είναι έτσι ή όχι;
Στο δικό μας σύμπαν όλα αυτά που συμβαίνουν θεωρούνται φυσιολογικά. Εδώ και χρόνια ο πολιτικός χώρος του ΣΥΡΙΖΑ πρωταγωνιστεί σε μία επιχείρηση δολοφονίας χαρακτήρων. Και κύριος στόχος είναι οι δημοσιογράφοι, επειδή στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκτιμούν ότι αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που οι θέσεις της δεν βρίσκουν ανταπόκριση στις … πλατιές λαϊκές μάζες.
Η αλήθεια είναι ότι η δημοσιογραφία είναι ένα επικίνδυνο επάγγελμα σε χώρες σαν την Ελλάδα. Το γνωρίζουν καλά οι οικογένειες δημοσιογράφων που έπεσαν στο παρελθόν από τις σφαίρες της τρομοκρατίας. Αλήθεια, θέλουν και το κάνουν; Διότι αυτή την στιγμή η ρητορική Πολάκη τροφοδοτεί με «επιχειρήματα» κάθε τρελό που θα ήθελε να «σώσει» την χώρα από κάποιους «αντιδραστικούς» όπως ο Μαυρίδης. Κι αν αύριο το πρωί έχουμε κάποιο περιστατικό βίας κατά των προσώπων που έχει στοχοποιήσει ο κ. Πολάκης; Αν κάποιος «φανατικός» ή «τρελός» πάρει ένα περίστροφο και αποφασίσει να μοιράσει απλόχερα «δικαιοσύνη» α λα 17 Νοέμβρη, τι θα γίνει τότε; Ποιος θα έχει την ευθύνη; Αυτό είναι πλέον σαφές.
Αν όλη η διαχείριση της υπόθεσης αυτής είχε ως στόχο της να κλείσουν τα στόματα των δημοσιογράφων ενόψει της προεκλογικής περιόδου, σε λάθος διεύθυνση στάλθηκε το «ραβασάκι». Αν ήθελαν να μας δείξουν ότι είναι ζωντανό το πνεύμα του Λαβρέντι Μπέρια, το έχουν καταφέρει. Αυτό πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε. Πως τώρα θα δώσουν λύσεις στα προβλήματα μιας χώρας με προτάσεις και πρακτικές σταλινικής έμπνευσης, είναι ένα από τα σύγχρονα μυστήρια της πολιτικής. Το γεγονός δηλαδή ότι οι χρεοκοπημένοι πολιτικά σταλινικοί έχουν ακόμη ακροατήριο σε μια Ευρωπαϊκή χώρα όπως η Ελλάδα…
Θανάσης Μαυρίδης
