Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν καταφέρει την αυτοδυναμία, με ποιον θα μπορούσε να συνεργαστεί; Κι αν δεν μπορεί να συνεργαστεί με κάποιον, επειδή αυτός ο κάποιος δεν θα θέλει να συνεργαστεί μαζί του, ποια άλλη επιλογή μένει; α) μία κυβέρνηση των ηττημένων. β) μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας με πρωθυπουργό κάποια προσωπικότητα. Τραπεζίτη, δικαστή ή πρώην πρωθυπουργό. Άρα; Αυτοδυναμία Κυριάκου ή θάνατος; Υπάρχουν και πιο ήπιες επιλογές πριν φτάσουμε σε ένα νέο 2015…
Καταρχήν δεν είναι απαραίτητο κάποιος να συνεργαστεί υποχρεωτικά με το πρώτο κόμμα. Διότι αυτό, ότι η ΝΔ θα είναι πρώτο κόμμα, δεν αμφισβητείται. Θα πρέπει, όμως, να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους αρνείται. Και έπειτα οι πολίτες θα μπορούν να κρίνουν. Στις επόμενες εκλογές! Επίσης, στην ζωή και στην πολιτική δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Κυβέρνηση θα υπάρξει. Το αν αυτή η κυβέρνηση θα μας οδηγήσει με ασφάλεια ή όχι, αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Από την άλλη πλευρά, ενήλικοι είμαστε και μπορούμε να κρίνουμε. Το πως δηλαδή διαχειρίστηκε τα πράγματα ο Κυριάκος Μητσοτάκης και πως θα μπορούσαν αυτά να εξελιχτούν αν είχαμε μία διαφορετική κυβέρνηση.
Το εντυπωσιακό είναι ότι διάφοροι βιάζονται να «τελειώσουν» το θέμα της αυτοδυναμίας. Αυτό αντικειμενικά δεν έχει κλείσει. Είναι πολύ νωρίς ακόμη και ενώ το θυμικό δημιουργεί μια δικαιολογημένη οργή στον κόσμο σε βάρος της κυβέρνησης. Και κυρίως σε ανθρώπους που το 2019 ψήφισαν Κυριάκο Μητσοτάκη και την μεταρρυθμιστική του ατζέντα. Ο κόσμος αυτός δεν έχει γυρίσει την πλάτη του στην ΝΔ. Είναι θυμωμένος, είναι επιφυλακτικός, αλλά δεν έχει χαθεί η ψήφος του. Κι όταν φτάσει στην ώρα της κάλπης θα ζυγίσει πολλά πράγματα. Δηλαδή, τις εξής δύο εναλλακτικές: Μια κυβέρνηση ηττημένων ή μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Άραγε, αυτός ο κόσμος θα θελήσει με την ψήφο του να στείλει την χώρα οκτώ χρόνια πίσω; Μάλλον όχι. Ειδικά αυτός ο κόσμος.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ακόμη την πρωτοβουλία των κινήσεων. Θα ήταν παράλογο να μην έχει απώλειες στις δημοσκοπήσεις μετά απ’ αυτό που έγινε στα Τέμπη. Οι λόγοι της νίκης του το 2019 δεν αναιρούνται. Όχι ακόμη. Κι όχι όσο ο ίδιος δείχνει να καταλαβαίνει ότι οφείλει κάτι στους ψηφοφόρους του.
Θανάσης Μαυρίδης
