Υπάρχει ένας συμπολίτης μας, «υπερασπιστής των ανθρώπινων δικαιωμάτων», ο κ. Παναγιώτης Δημητράς, που θα πρέπει να είναι διαχρονικά και αναμφισβήτητα πρωταθλητής στην υποβολή μηνύσεων και μηνυτήριων αναφορών. Μέχρι πρόσφατα ο αριθμός αυτός έφτανε στο τετρακόσια εννέα (409). Τετρακόσιες εννέα μηνύσεις και μηνυτήριες αναφορές. Δεν πρέπει να κάνει αυτός ο άνθρωπος άλλη δουλειά κάθε μέρα. Τόσες μηνύσεις και αναφορές απαιτούν δουλειά για το γράψιμο, αλλά και για την παρουσία στις αίθουσες των δικαστηρίων.
Τι μας ενδιαφέρει ο κ. Δημητράς; Δικαίωμα του ανθρώπου είναι να κάνει μηνύσεις. Και δικαίωμα των δικαστικών αρχών να αρχειοθετούν πολλές απ’ αυτές ως αβάσιμες. Από την στιγμή που το ελληνικό δικαστικό σύστημα επιτρέπει κάτι τέτοιο χωρίς σοβαρές συνέπειες για τους ασκούντες «επαγγελματικά» αυτή την δραστηριότητα, γιατί κανείς να μην εκμεταλλευτεί την κατάσταση;
Τα στοιχεία που ήδη αναφέραμε είναι γνωστά έπειτα από απάντηση του Υπουργού Δικαιοσύνης σε ερώτηση του βουλευτή Πειραιώς της ΝΔ Χριστόφορου Μπουτσινάκη. Ο κ. Δημητράς μήνυσε και τον βουλευτή, αφού τον είχε προηγουμένως απειλήσει με αυτό, αν και εφόσον δεν απέσυρε την ερώτησή του προς τον υπουργό. Την ερώτηση, φυσικά, ο βουλευτής δεν την απέσυρε, οπότε ο κ. Δημητράς του άσκησε αγωγή αστικής αποζημίωσης ύψους 100.000 ευρώ. Μεταξύ των 409 συμβαίνει να είναι και ο γράφων, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα της συζήτησης. Δόξα να έχει ο Πανάγαθος, από «τέτοια» έχουμε εμπειρία. Ομοίως και 34 εισαγγελείς, οι οποίοι έτυχαν αντίστοιχης μεταχείρισης από τον κ. Δημητρά.
Όπως εμπειρία θα πρέπει να έχει και ο κ. Δημητράς από τις ΜΚΟ. Έξι ΜΚΟ «ελέγχει» με «holding» την πρώτη: «Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι» (ΕΠΣΕ), «Εταιρεία Επικοινωνιακής και Πολιτικής Έρευνας» (ΕΤΕΠΕ), «Ελληνική Ομάδα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων» (ΕΟΔΜ), «Συνεργαζόμενων Οργανώσεων και Κοινοτήτων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Ρομά στην Ελλάδα» (ΣΟΚΑΔΡΕ), «Racist Crimes Watch - Παρατηρητήριο Ρατσιστικών Εγκλημάτων», «Ένωση Ουμανιστών/-τριών Ελλάδας» (ΕΝΩ.ΟΥΜ.Ε). Έδρα όλων εμφανίζεται μια Ταχυδρομική Θυρίδα 60820 στα Γλυκά Νερά.
Το σημερινό σημείωμα δεν γράφεται επειδή βρισκόμαστε σε δικαστική αντιπαράθεση με τον κ. Δημητρά. Αυτό είναι ένα θέμα που θα λυθεί εκεί που πρέπει. Το θέμα είναι τι κάνει η ελληνική Πολιτεία με τα δύο θέματα που προκύπτουν απ’ όλη αυτή την ιστορία με την βιομηχανία μηνύσεων. Πως προστατεύει τους πολίτες από κάποιους κατ' επάγγελμα μηνυτές και τι σκέφτεται να κάνει με την λειτουργία των ΜΚΟ. Άλλωστε, αυτό με την λειτουργία των ΜΚΟ προκύπτει ως θέμα και από την υπόθεση της Κιβωτού. Διαφορετικά, αν τα πράγματα μείνουν ως έχουν, ίσως και να έχει νόημα να ανοίξουμε όλοι από μια ΜΚΟ. Ή να αρχίζουμε να μοιράζουμε μηνύσεις σε όποιον αναπνέει. Ή και τα δύο μαζί!
Ειδικά για το θέμα της βιομηχανίας μηνύσεων, πρόκειται για μία καταχρηστική πρακτική που έχει εφαρμοστεί στο παρελθόν και από πολιτικούς φορείς. Η βασική ιδέα του εγχειρήματος είναι ότι στην Ελλάδα δεν είναι καλό να μπλέκει κανείς με τα
Δικαστήρια. Έπειτα από πέντε ή δέκα χρόνια που μπορεί να εκδικαστεί μια υπόθεση, χάνει κανείς το δίκιο του. Κι αν όχι αυτό, σίγουρα την υπομονή του. Αν έχει δηλαδή μια κανονική ζωή και κάνει μια κανονική δουλειά.
Αυτή η καταχρηστική πρακτική μπορεί να αντιμετωπιστεί. Αυτή άλλωστε είναι η δουλειά των κανονικών κυβερνήσεων σε κανονικές χώρες. Να προστατεύουν από τις καταχρήσεις του συστήματος τους κανονικούς ανθρώπους. Ενδεχομένως καθιστώντας ασύμφορο οικονομικά να ασκεί κάποιος το …επάγγελμα του μηνυτή.
Θανάσης Μαυρίδης
