Το πιο συνηθισμένο μοτίβο των ζαλισμένων κοτόπουλων που ο χασάπης των αγορών τα ετοιμάζει για το στάδιο του ξεπουπουλιάσματος είναι ότι «αυτή η φορά είναι διαφορετική από τις άλλες». Για κακή τους τύχη, όμως, κι αυτή η φορά είναι ακριβώς η ίδια με όλες τις προηγούμενες. Και στο τέλος έρχεται η σκληρή πραγματικότητα για να μας θυμίσει τις πολύ μικρές πιθανότητες που έχουμε για να κερδίσουμε σε αυτό το παζάρι του ληστή. Μόνο υπό προϋποθέσεις!
Πριν από αρκετούς μήνες ένας καλός άνθρωπος (και το εννοώ) κατηγόρησε σε μια ανάρτησή του το Liberal και τους συνεργάτες του για την επιφυλακτική στάση που κρατήσαμε στο ράλι των κρυπτονομισμάτων. Σε μέσες άκρες είπε ότι «εσείς δεν ξέρετε, έχετε μείνει πίσω. Από εδώ και πέρα θα διαβάζω μόνο τον τάδε που είναι ο γκουρού στα κρυπτονομίσματα». Ειλικρινά! Θέλω να πιστεύω ότι κάποιο βράδυ θα είχε τη χαρά να λάβει την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και να μάθει με τον εύκολο και όχι με τον σκληρό τρόπο ότι δεν υπάρχουν προφήτες.
Το κακό είναι ότι έχουν χαθεί οι ευαγγελιστές της «νέας εποχής». Ίσως μετράνε τα χρήματα που κέρδισαν στο μεγάλο πάρτι από την πώληση των κρυπτονομισμάτων ή από την έκδοση βιβλίων και συγγραμμάτων για τη «νέα θρησκεία» ή από τις συνδρομές των οπαδών ή από τα δίδακτρα των σεμιναρίων για το πώς θα γίνεις πλούσιος αύριο. Κι έτσι οι πιστοί βρέθηκαν μόνοι τους και εγκαταλελειμμένοι στη μέση της ερήμου. Άνοιξαν τα μάτια τους και χάθηκε με μιας ο παράδεισος που είχαν φανταστεί. Γύρω τους μόνο άμμος…
Δεν έχουν τέλος οι χρεοκοπίες οικοσυστημάτων που στηρίχτηκαν στα κρυπτονομίσματα. Μας λένε ότι αυτά θα επιστρέψουν. Και πάλι ισχύει το ίδιο ερώτημα που υπήρχε και νωρίτερα: Τι εξυπηρετούν; Για να το πούμε και πιο απλά. Ας πούμε ότι κάποια εξ αυτών είχαν έναν λόγο ύπαρξης. Ας πούμε! Δεν το ασπαζόμαστε πλήρως, αλλά να το δεχτούμε. Σίγουρα δεν είχαν όλα λόγο να υπάρχουν. Και να αξίζουν κάτι τις, οτιδήποτε…
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πίσω από τα κρυπτονομίσματα κρύβεται μια θαυμαστή τεχνολογία. Αλλά αυτό απέχει πολύ από το να υποστηρίξει κανείς ότι η ανθρωπότητα δήθεν ανακάλυψε το μυστικό φίλτρο για την οικονομική ελευθερία και για τον εκδημοκρατισμό του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αυτό το αγαθό, η οικονομική ελευθερία, είναι σπάνιο είδος και δεν προκύπτει από τη σκιά καινοτόμων εφαρμογών, αλλά από τον τρόπο λειτουργίας των Οικονομιών.
Η μετοχική ιδέα είναι κάτι πραγματικό. Ο μέτοχος συμμετέχει με ένα ποσοστό σε μία εταιρεία. Το να προσπαθήσει κανείς να αγοράσει αυτό το όποιο ποσοστό δίνοντας κάρτες ποδοσφαιριστών που μαζεύαμε μικροί αγοράζοντας τσιχλόφουσκες από το περίπτερο, είναι μια πράξη στα όρια της εξαπάτησης. Κάποιοι το έκαναν από αφέλεια. Κάποιοι άλλοι όμως ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν.
Θα ανακτήσουν την αξία τους τα κρυπτονομίσματα; Προσωπικά μου είναι αδιάφορο. Δεν θα έπαιζα περισσότερα από 100 ή 300 ευρώ σε αυτή την παράνοια. Σαν να έχω πάει σε ένα ακριβό εστιατόριο για να έχω μια μοναδική γαστρονομική εμπειρία. Δεν είναι και πολλά λεφτά τα 300 ευρώ για να καταλάβεις πως μπορεί να αισθάνεται κάποιος που μόλις του έχουν βάλει το χέρι στην τσέπη και του έχουν κλέψει το πορτοφόλι…
Θανάσης Μαυρίδης
