Ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε βοήθεια από τους Γερμανούς, προκειμένου να πειστεί το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη να συνεργαστεί μαζί του! Δεν θα σταθούμε στο γεγονός ότι το Βερολίνο είχε δώσει το 2015 το σύνθημα για την πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά. Ούτε στο ότι η Μέρκελ στήριξε όσο κανένας άλλος τον κ. Τσίπρα. Αλλά, σύντροφοι! Το «γερμανοτσολιάδες» τι το θέλατε; Το μόνο ερώτημα είναι αν αποφασίσατε να εξυπηρετείτε τα συμφέροντα του Βερολίνου πριν ή μετά το 2015…
Και μην πει κανείς στο μέλλον περί εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας. Δεν νομίζουμε ότι υπάρχει προηγούμενο στη σύγχρονη ιστορία μας που ένα πολιτικό κόμμα να ζητάει την παρέμβαση ξένου παράγοντα για να τον βοηθήσει να επικρατήσει στην εσωτερική πολιτική σκηνή! Και το θέμα είναι με τι αντάλλαγμα! Διότι αυτά τα πράγματα δεν γίνονται «δωρεάν». Ούτε στις μέρες μας, ούτε ποτέ άλλοτε στο παρελθόν…
Δεν πήγε ο κ. Τσίπρας να συναντήσει τον Γερμανό Καγκελάριο Σόλτς ως υποψήφιος πρωθυπουργός της χώρας. Αυτό θα είχε μια λογική. Ας πούμε για να διερευνήσει τα όρια μέσα στα οποία θα κινηθεί η εξωτερική του πολιτική, εφόσον εκλεγεί πρωθυπουργός. Θα είχε επίσης λογική σε αυτή την περίπτωση να δει και άλλους ξένους ηγέτες, αλλά ας το προσπεράσουμε κι αυτό. Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, πάντως, «προδίδει» τους σκοπούς της επίσκεψής του με την ανάρτηση που έκανε ο ίδιος στο Facebook. Στην οποία επιμένει να μιλάει για την «προοδευτική διακυβέρνηση». Αλήθεια, το ΠΑΣΟΚ το ρώτησε πριν το χρησιμοποιήσει εμμέσως πλην σαφώς σε αυτή τη συνάντηση; Ή είχε τη συναίνεση του κ. Ανδρουλάκη, είτε δεν την είχε και πήγε εκεί ακριβώς για να την αποκτήσει.
Λέει, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας για τη συνάντησή του με τον Γερμανό Καγκελάριο: «Είχα την ευκαιρία να παρουσιάσω το σχέδιό μου για μια προοδευτική κυβέρνηση στην Ελλάδα». Και για να μην μείνουν σκιές στο γιατί ο κ. Τσίπρας επιμένει τόσο πολύ σε αυτή τη συνεργασία, δίνει και έναν πανευρωπαϊκό τόνο: «Τέλος, είχαμε την ευκαιρία να κουβεντιάσουμε και για τις ευρωπαϊκές εξελίξεις και τονίσαμε την ανάγκη της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων και σε κάθε χώρα ξεχωριστά αλλά και στο ευρωκοινοβούλιο, ιδιαίτερα δε σε μια περίοδο όπου η Δεξιά συνεργάζεται με την ακροδεξιά».
Η απόλυτη αλήθεια είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι πεπεισμένος για την ήττα του και παίζει τα τελευταία του χαρτιά. Δεν διστάζει να αναμίξει τον ξένο παράγοντα στα εσωτερικά θέματα της χώρας και το ερώτημα σε αυτή την περίπτωση παραμένει: Με τι αντάλλαγμα; Η αναφορά του στη «νέα ευρωτουρκική ατζέντα» θα πρέπει να μας προβληματίσει.
Θανάσης Μαυρίδης
