Όποιος πιστεύει ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης πιστεύει στα αλήθεια ότι θα κάνει κυβέρνηση με τον Αλέξη Τσίπρα και δεν θα σηκωθούν τα πλακάκια της Χαριλάου Τρικούπη να τον πάρουν στο κυνήγι, είναι αφελής. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να πάει σε κυβέρνηση μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν θέλει να πάει μόνο με την ΝΔ. Επίσης, δεν θέλει συνεργασία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αλλά θέλει να κυβερνήσει. Τα βάζουμε όλα αυτά στο μίξερ και ανακατεύουμε. Και τι βγάζουμε;
Βγάζουμε την κυβέρνηση του μεγάλου συνασπισμού με πρωθυπουργό κοινής αποδοχής. Και επειδή οι μεγάλοι συνασπισμοί δεν έχουν προκοπή χωρίς την συμμετοχή της Δεξιάς, είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι ψάχνουν μέσα στα θολά νερά μιας πιθανής αποστασίας εκείνον ή εκείνους που θα μπορούσαν να συμμετέχουν σε ένα τέτοιο σενάριο.
Φροντίζουν δε να ντύσουν το εγχείρημα με έναν νομιμοποιητικό μανδύα «δημοκρατικότητας». Όπερ και σημαίνει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να περάσει στη συνείδηση του κόσμου ως ένας απολυταρχικός ηγέτης, εκπρόσωπος του λεγόμενου «ακραίου κέντρου». Άρα; Απέναντί του οι «δημοκράτες» της αριστεράς, παρέα με τους «εκπροσώπους του μεσαίου χώρου», όπως αρέσκονται να αυτοπροσδιορίζονται τα στελέχη του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή που συνεργάστηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Με άλλα λόγια, πρόκειται για μια προσπάθεια επανάληψης του σεναρίου του 2015. Με δύο διαφορές:
Η πρώτη ότι σε αυτή συμμετέχει το Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ που κατέλαβε τα ανάκτορα της Χαριλάου Τρικούπη. Αυτό το ΠΑΣΟΚ δεν χρειάζεται πλέον να μετακινείται μονάδα – μονάδα στον ΣΥΡΙΖΑ. Από την ώρα που ελέγχουν το «μαγαζί», πάνε όλο το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση το έχουν τα μέλη του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης.
Η δεύτερη και πιο σημαντική ίσως διαφορά είναι ότι δεν υπάρχει Πάνος Καμμένος και κάποιος άλλος θα πρέπει να πάρει τη θέση του. Χωρίς κάποιον ισχυρό παράγοντα της Δεξιάς δεν θα πετύχει η σούπα. Στο τέλος περί σούπας θα πρόκειται έτσι ή αλλιώς. Αλλά το ζητούμενο σε αυτή τη φάση για όσους επεξεργάζονται τέτοια σχέδια είναι να φύγει ο Μητσοτάκης. Κι αυτό δεν μπορεί να συμβεί χωρίς Αποστασία. Χωρίς να πέσει το κάστρο από μέσα!
Κι αν το σενάριο της μεγάλης αποστασίας, το οποίο θα προσπαθήσουν να το εξωραΐσουν ονομάζοντάς το «μεγάλο συνασπισμό», απαιτεί μια «στάση» απέναντι στην εκλεγμένη ηγεσία της ΝΔ. Η «στάση» αυτή έχει με τη σειρά της προϋποθέσεις: Η πρώτη και σημαντικότερη είναι να πέσει η ΝΔ σε ποσοστά κοντά στο 30%, έτσι ώστε να μην έχει ελπίδες για την αυτοδυναμία και να παιχτεί το χαρτί της κυβέρνησης από την πρώτη Κυριακή.
Μια ακόμη προϋπόθεση είναι να πληγεί το πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη, για να μπορούν στη συνέχεια να ζητήσουν οι … δούρειοι ίπποι την αντικατάστασή του. Και η τρίτη προϋπόθεση είναι να υπάρχουν πράγματι δούρειοι ίπποι. Να υπάρξουν στελέχη της ΝΔ που θα θελήσουν να το παραδώσουν στις ορέξεις της αριστεράς.
Θανάσης Μαυρίδης
