Η ιδέα δεν είναι νέα, αλλά τη διάβασα εκ νέου από έναν άνθρωπο που εκτιμώ πολύ, τον Αχιλλέα τον Γραβάνη και με αφορμή την υπόθεση της Εύας Καϊλή. Ευρωεκλογές με λίστα! Έχει ένα ενδιαφέρον σκεπτικό ο κ. Γραβάνης και καταλήγει στη συγκεκριμένη πρόταση, επειδή θεωρεί (και πολύ σωστά κατά την άποψή μας) ότι την ευθύνη των προσώπων πρέπει να την έχουν οι αρχηγοί των κομμάτων.
Γράφει ο κ. Γραβάνης σε σημείωμά του στο Facebook: «Ευρωεκλογές με λίστα. Ώστε να αποφευχθεί να μας εκπροσωπούν περσόνες των μίντια, των γηπέδων, του πενταγράμμου που δεν έχουν την αναγκαία γνώση. Θυμάμαι την αλλαγή της εκλογής τους με σταυρό που έφερε ξαφνικά ο κ. Βενιζέλος όταν ήμουν στους 58, πράξη που αποτέλεσε την αρχή της διάλυσης τους. Στην Ευρωβουλή χρειαζόμαστε να μας εκπροσωπούν πολίτες με γνώση, με όραμα για την Ευρώπη, κοσμοπολίτες και δοκιμασμένα έντιμοι. Αυτήν την ευθύνη να την έχουν οι αρχηγοί των κομμάτων, αποδεικνύοντας με τις επιλογές τους ποιοι εξ αυτών ενδιαφέρονται πραγματικά για την Ευρώπη».
Θα πει κάποιος ότι ένα ανάλογο επιχείρημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για το εθνικό Κοινοβούλιο. Μήπως κι εδώ θα πρέπει να υπάρχει λίστα, ώστε να αποφεύγεται η κατάληψη των θέσεων από τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές και δημοσιογράφους; Μία τέτοια πρόταση έχει στοιχεία ελιτισμού. Από τη μία προσπαθεί να θεραπεύσει φαινόμενα λαϊκισμού, από την άλλη, όμως, νοθεύει τη λαϊκή βούληση. Άλλωστε, έχει δοκιμαστεί η λίστα και δεν είναι τυχαίο ότι επανήλθε.
Ο σταυρός πράγματι θα φέρει στο Κοινοβούλιο περσόνες των μίντια των γηπέδων και του πενταγράμμου. Αλλά δεν θα είναι μόνο αυτοί. Θα είναι και απ’ αυτούς. Ο αριθμός των 300 βουλευτών και το γεγονός ότι εκλέγονται κατά Περιφέρεια, επιτρέπει να «περάσουν» στο τέλος και καλύτερες επιλογές.
Στην Ευρωβουλή, όμως, δεν στέλνουμε 300, αλλά 21. Και μάλιστα εκλέγονται σε μία ενιαία Περιφέρεια, γεγονός που ενισχύει την εκλογή εκείνων που έχουν διαπρέψει στα γήπεδα, στην τηλεόραση ή στις νυκτερινές πίστες. Ο τρόπος με τον οποίον γίνονται οι εκλογές δεν αφήνει πολλά περιθώρια για κάτι διαφορετικό. Ούτε και είναι εφικτό ένας υποψήφιος να απευθυνθεί σε όλους τους ψηφοφόρους της χώρας. Ο υποψήφιος βουλευτής του νομού Καστοριάς, για παράδειγμα, έχει τη δυνατότητα να δει ακόμη και όλους τους ψηφοφόρους του νομού. Να γυρίσει όλο τον νομό πόρτα – πόρτα και ο κόσμος να τον κρίνει. Στις Ευρωεκλογές αυτό είναι αδύνατον.
Στην περίπτωση των Ευρωεκλογών, λοιπόν, δεν έχουμε να κάνουμε με ελιτισμό, όπως θα υποστηρίζαμε για μία ανάλογη θέση για τις εθνικές εκλογές. Έχουμε να κάνουμε με μία στοιχειώδη πράξη αυτοπροστασίας της χώρας και με γνώμονα το πόσο σημαντικό είναι το Ευρωκοινοβούλιο για τα εθνικά μας συμφέροντα. Εκεί χρειάζεται πολλές φορές να δοθεί σκληρή μάχη για τα δίκαιά μας και γι αυτό χρειάζονται άνθρωποι ειδικών προδιαγραφών.
Θανάσης Μαυρίδης
