Την περίοδο 2015 -2019 θα πρέπει να ζούσαμε σε ένα παράλληλο σύμπαν. Διότι σε αυτό το σύμπαν όπου μεταφερθήκαμε το 2019, μας λένε ότι από το 2015 ως και το 2019 υπήρχε απεριόριστη ελευθερία στον Τύπο και τα πάντα - όλα άλλαξαν μετά την άνοδο της ΝΔ στην εξουσία. Η μία ημέρα που πέρασα στο κρατητήριο του αστυνομικού τμήματος των Εξαρχείων πρέπει να ήταν στην φαντασία μου. Όπως και η βόμβα που έσκασε έξω από τα γραφεία του ΣΚΑΪ και της Καθημερινής.
Υπήρχε απεριόριστη ελευθερία στον Τύπο επί ΣΥΡΙΖΑ και αυτή έχει περιοριστεί επί ΝΔ; Σίγουρα όχι, αυτή δεν είναι μία εικόνα που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Το γιατί αυτή η εικόνα παράγεται από μη κυβερνητικές οργανώσεις και αυτή αναπαράγεται στο εσωτερικό της χώρας, αυτή είναι μια άλλη συζήτηση. Ανάλογη ίσως με εκείνη που «συνάδελφοί» μας και μέλη της Ένωσης Συντακτών ξεκινούσαν το 2012 μια πρωτοφανή εκστρατεία δολοφονίας χαρακτήρων, κατηγορώντας τους δημοσιογράφους που είχαν μια διαφορετική άποψη απ’ αυτούς ως … «πουτανάκια των δανειστών». Η Ένωση Συντακτών δεν έκανε το παραμικρό για να προστατεύσει τα μέλη της. Αντιθέτως βρήκαν το σθένος να καλέσουν σε απολογία τους δημοσιογράφους τηλεοπτικών σταθμών που είχαν ταχτεί το 2015 με το «ναι»! Βρείτε το λάθος…
Το λάθος της κεντροδεξιάς είναι ότι δεν «επένδυσε» στην μάχη των ιδεών. Δεν κατέγραψε τα ολισθήματα της άλλης πλευράς σε … μαρμάρινη πλάκα, δεν ζήτησε εξηγήσεις για τις εγκληματικές συμπεριφορές του 2015. Η αριστερά, μαθημένη από το παιγνίδι της θυματοποίησης, πήρες την πρωτοβουλία και πέρασε στην αντεπίθεση. Οι δικές της ΜΚΟ στην Ευρώπη κατηγόρησαν την Ελλάδα για το προσφυγικό, φιλικές της ΜΚΟ την κατηγορούν και για έλλειψη ελευθερίας στον Τύπο.
Οι Έλληνες δημοσιογράφοι, λοιπόν, δεν μπορούν να κάνουν την δουλειά τους. Ας πάει κάποιος σε ένα περίπτερο και ας δει τους τίτλους των εφημερίδων. Ναι, λένε, αλλά τα τηλεοπτικά κανάλια «παίζουν κυβέρνηση». Όσο έπαιζαν και επί ΣΥΡΙΖΑ την τότε κυβέρνηση. Δεν υπάρχουν ολιγάρχες - καναλάρχες που να θέλουν να σηκώσουν το λάβαρο της επανάστασης. Έχουν σημαντικότερα πράγματα να κάνουν από το να τσακώνονται με την εκάστοτε κυβέρνηση…
Πρόβλημα στον ελληνικό Τύπο υπάρχει. Αλλά αυτό έχει την πηγή του στην σύνθεση του σώματος των εκδοτών. Μας αρέσει ή δεν μας αρέσει δεν υπάρχει σήμερα μία Βλάχου. Δεν υπάρχει ένας Λαμπράκης. Δεν υπάρχει ένας Τεγόπουλος. Δεν υπάρχει ένας Ρίζος. Άλλοι άνθρωποι, άλλη κουλτούρα…
Θανάσης Μαυρίδης
