Για αιώνες, οι άνθρωποι έχουν εξερευνήσει τα βουνά, τις ζούγκλες και τις ερήμους της Γης. Παρά το γεγονός ότι καλύπτει περισσότερο από το 70% της επιφάνειας της Γης, ο ωκεανός εξακολουθεί να είναι ένα σχετικό μυστήριο.
Στην πραγματικότητα, γνωρίζουμε περισσότερα για την επιφάνεια του Άρη παρά για τον πυθμένα της θάλασσας, καθώς μόνο λίγο περισσότερο από το 20% του βυθού έχει χαρτογραφηθεί.
Η λήψη μιας πληρέστερης εικόνας θα μας επέτρεπε στα πλοία να πλοηγούνται με μεγαλύτερη ασφάλεια, να δημιουργήσουμε πιο ακριβή κλιματικά μοντέλα, να τοποθετήσουμε καλώδια τηλεπικοινωνιών, να κατασκευάσουμε αιολικά πάρκα και να προστατεύσουμε τα θαλάσσια είδη.
Όλα αυτά αποτελούν μέρος αυτού που είναι γνωστό ως «γαλάζια οικονομία», που προβλέπεται να αξίζει 3 τρισεκατομμύρια δολάρια έως το 2030.
Τα υποβρύχια ρομποτικά οχήματα εξοπλισμένα με αισθητήρες βοηθούν στη συλλογή αυτών των δεδομένων πιο γρήγορα και φθηνότερα από ποτέ. Αλλά πολλά από αυτά τα οχήματα βασίζονται σε μπαταρίες με περιορισμένη διάρκεια ζωής και πρέπει να επιστρέψουν σε ένα σκάφος ή στην ακτή για να επαναφορτιστούν, καθιστώντας τους δύσκολο να χαρτογραφήσουν πιο απομακρυσμένα μέρη της θάλασσας.
Μια πενταετής startup που ονομάζεται Seatrec ανταποκρίνεται στην πρόκληση. Ενώ εργαζόταν στη NASA, ο ωκεανογράφος Yi Chao ανέπτυξε τεχνολογία για να τροφοδοτήσει τα ρομπότ των ωκεανών αξιοποιώντας «τη φυσική διαφορά θερμοκρασίας» της θάλασσας.
Πράσινο, φτηνό και αποτελεσματικό
Η μονάδα ισχύος μπορεί να εγκατασταθεί σε υπάρχοντα ρομπότ συλλογής δεδομένων ή στην πλωτή συσκευή της ίδιας της Seatrec. Αυτό καταδύεται ένα χιλιόμετρο κάτω για να εξετάσει τη χημεία και το σχήμα του βυθού, χρησιμοποιώντας σόναρ για να δημιουργήσει έναν χάρτη της γύρω περιοχής. Το ρομπότ επιστρέφει στην επιφάνεια για να στείλει τα ευρήματά του μέσω δορυφόρου.
Καθώς ο πλωτήρας κινείται μεταξύ ψυχρότερων και θερμότερων τμημάτων του ωκεανού, το υλικό μέσα στη μονάδα είτε λιώνει είτε στερεοποιείται, προκαλώντας πίεση που με τη σειρά της δημιουργεί θερμική ενέργεια και τροφοδοτεί τη γεννήτρια του ρομπότ.
«Φορτίζονται από τη θάλασσα, έτσι μπορούν να παρατείνουν τη διάρκεια ζωής τους σχεδόν επ’ αόριστον», είπε ο Τσάο.
Ένα βασικό μοντέλο float κοστίζει συνήθως περίπου 20.000 δολάρια. Η τοποθέτηση του ενεργειακού συστήματος της Seatrec προσθέτει άλλα 25.000 δολάρια, είπε ο Τσάο.
Ωστόσο, η πρόσβαση σε δωρεάν, ανανεώσιμη ενέργεια και η δυνατότητα παραμονής στο νερό περισσότερο καθιστά τη συλλογή δεδομένων έως και πέντε φορές φθηνότερη μακροπρόθεσμα, σύμφωνα με τον Chao. Είπε ότι η startup κατασκευάζει λιγότερες από 100 συσκευές ετησίως, κυρίως για ερευνητές στη θάλασσα, αλλά η τεχνολογία είναι εύκολα επεκτάσιμη - η ενεργειακή μονάδα της Seatrec μπορεί επίσης να τοποθετηθεί εκ των υστέρων σε υπάρχουσες συσκευές χαρτογράφησης για να επεκτείνει την εμβέλειά τους.
