Αυτή η θέση του Α. Τσίπρα για κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» που θα παραπέμψει τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν είναι καινούργια. Υφέρπει εδώ και αρκετό καιρό. Απλώς η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να την αναδείξει πρώτο θέμα μερικές ημέρες πριν από τις εκλογές. Ο στόχος είναι προφανής. Να δώσουν στους απογοητευμένους ψηφοφόρους τους μια προοπτική, με δεδομένο πως θα είναι δεύτερο κόμμα στις εκλογές με την απλή αναλογική. Τους δίνουν ένα ισχυρό κίνητρο για να κινητοποιηθούν. Γιατί είναι ισχυρό κίνητρο η πιθανότητα ο Κυριάκος Μητσοτάκης να σέρνεται στο Ειδικό Δικαστήριο.
Για να συμβεί όμως αυτό πρέπει να σχηματιστεί κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ή κυβέρνηση που να στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα γιατί για να γίνουν όλα αυτά απαιτούνται 151 βουλευτές. Όπως όλοι παραδέχονται, αυτό είναι πολύ δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο. Άλλωστε, αν δοθεί η ευκαιρία, και άλλοι θα ήθελαν να τελειώσουν τον Μητσοτάκη, όχι μόνον ο Τσίπρας που ουδέποτε εγκατέλειψε τη λογική τού «θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν».
Το πώς βλέπει όλος ο ΣΥΡΙΖΑ τον πρωθυπουργό φαίνεται στη μαυρόασπρη πολιτική διαφήμιση του κόμματος, όπου ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποκαλείται «αυτός ο άνθρωπος της γνωστής οικογένειας». Αξίζει τον κόπο να τη δείτε γιατί έτσι θα αντιληφθείτε για άλλη μια φορά την πολιτισμική άβυσσο που χωρίζει τον φιλελεύθερο—συντηρητικό χώρο από τη ριζοσπαστική Αριστερά.
Ο Α. Τσίπρας γνωρίζει πως όσο έχει απέναντί του τον Μητσοτάκη δε θα δει άσπρη ημέρα, καθώς δεν μπορεί να αντέξει σε καμία σύγκριση. Έχει αποκτήσει τη νοοτροπία του «χαμένου», κάτι που επηρεάζει τον τρόπο που σκέπτεται. Έτσι, πιστεύει πως αν τον θέσει εκτός μάχης, με οποιονδήποτε τρόπο, τότε του ανοίγεται ο δρόμος για την εξουσία. Δεν τον ενδιαφέρει πώς θα το πετύχει αυτό, με δεδομένο πως η κανονικότητα—σύμφωνα με δική τους παραδοχή—δεν ευνοεί την Αριστερά.
Το σχέδιο για κυβέρνηση ειδικού σκοπού θα έχει ως άμεση συνέπεια μια παρατεταμένη ακυβερνησία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, πρωτίστως, για τα εθνικά θέματα και την οικονομία. Μια προσπάθεια τόσων ετών θα τιναχθεί στον αέρα. Όμως όλα αυτά ουδεμία σημασία έχουν. Αρκεί να γίνει η δουλίτσα.
Θα βρει συνεταίρους ο Α. Τσίπρας σε αυτήν την προσπάθειά του; κάθε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη, αν δε θέλουμε να μείνουμε στις προεκλογικές δεσμεύσεις των κυρίων Ανδρουλάκη, Βαρουφάκη, Κουτσούμπα. Αλλά η επόμενη ημέρα των εκλογών είναι μια άλλη ημέρα, με τις δικές της πλέον ιδιαιτερότητες, πρωτίστως λόγω του εκλογικού συστήματος.
Χθες ο Α. Τσίπρας προσπάθησε να «μαζέψει» τα περί κυβέρνησης ειδικού σκοπού και περί ειδικού δικαστηρίου καθώς αντιλήφθηκε πως συσπειρώνουν τη Νέα Δημοκρατία. Μίλησε και πάλι για την «πρωτιά στις εκλογές», που αποτελεί την προϋπόθεση για τις παραπέρα εξελίξεις. Όμως ο εναλλακτικός σχεδιασμός του αποκαλύφθηκε και οι μεμψίμοιροι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας, που θέλουν να την τιμωρήσουν στις πρώτες εκλογές, ας αντιληφθούν ότι μπορεί να μην υπάρξουν δεύτερες και με δική τους ευθύνη.
ΥΓ. Είναι απολύτως θεσμικός ο σχηματισμός κυβέρνησης με 151 ψήφους. Το άρθρο δεν αναφέρεται στο συνταγματικό επίπεδο, αλλά στο πολιτικό. Το συνταγματικώς αποδεκτό δε σημαίνει πως αποκλείεται η εμφάνιση μιας πολιτικής τερατογένεσης.
