Αυτό το χιλιοειπωμένο ερώτημα –που δε διατυπώνεται μόνο για την ΕΛ.ΑΣ.– το θεωρώ βλακώδες. Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν διαδικασίες που όλοι μαζί αποφασίζουν για κάποιο θέμα. Το «τι θέλουμε» δεν υπάρχει. Στο δημοκρατικό πολίτευμα τα κόμματα στα προγράμματά τους παρουσιάζουν τις θέσεις τους για τα βασικά προβλήματα της κοινωνίας και οι πολίτες ψηφίζουν αναλόγως. Το κόμμα που σχηματίζει κυβέρνηση εφαρμόζει το πρόγραμμά του.
Στα καθ΄ ημάς τώρα. Η Νέα Δημοκρατία εκλέχτηκε το 2019 με σημαία την εφαρμογή των νόμων και την τήρηση της τάξης. Σε γενικές γραμμές δεν έκανε λίγα σε αυτόν τον τομέα. Θα μπορούσε να κάνει περισσότερα –όλες οι κυβερνήσεις πάντα μπορούν να κάνουν κάτι καλύτερο– αλλά σε κρίσιμες στιγμές έκανε πίσω γιατί υπέκυψε στις τσιρίδες της Αριστεράς λόγω αστοχιών κάποιων αστυνομικών. Φοβήθηκε.
Εννοείται πως όλοι ανεξαιρέτως θέλουμε μια Αστυνομία που να λειτουργεί άψογα. Χωρίς να παρεκτρέπεται, χωρίς να χρησιμοποιεί βία, χωρίς, χωρίς, χωρίς…Όμως, τέτοια ειδυλλιακή Αστυνομία δεν υπάρχει πουθενά στον πλανήτη. Παντού για να κάνει τη δουλειά της ασκεί βία όταν χρειάζεται. Εδώ ακριβώς υπάρχει η λεπτή γραμμή που χαράσσει τα όρια της θεμιτής από την υπερβάλλουσα βία, όρια δυσανάγνωστα που εγείρουν ενστάσεις.
Μια Αστυνομία που δρα, που εξαρθρώνει, που προλαμβάνει, που συλλαμβάνει, είναι πολύ εύκολο να υπερβεί αυτά τα όρια που, όπως προανέφερα, είναι ρευστά. Μια άπραγη Αστυνομία έχει το κεφάλι της ήσυχο από παρόμοιες επικρίσεις. Και πολύ φοβούμαι πως πολλές φορές οι αστυνομικοί της ΕΛΑΣ για να μην εμπλακούν σε καταστάσεις που ενδέχεται να λάβουν ανεξέλεγκτη τροπή, αποφεύγουν να εμπλακούν. Γιατί να τραβολογούνται σε ΕΔΕ και πιθανές ποινικές διώξεις επειδή άσκησαν τα καθήκοντά τους; γιατί να υποστούν τη διαδικασία κρίσης από γραφειοκράτες – ανωτέρους τους που βρισκόταν χιλιόμετρα μακριά από το συμβάν; Τελικά γιατί να στοχοποιηθούν, αντί να τους επιβραβεύσουν;
Κάπως έτσι φτάσαμε να έχουμε μια ευνουχισμένη ΕΛ.ΑΣ. Μια ΕΛ.ΑΣ. που η Αριστερά δεν τη θέλει –είναι πρόσφατο το σύνθημα «έξω οι μπάτσοι από τις γειτονιές μας»– αλλά την επιζητεί και διερωτάται που βρισκόταν αν συμβεί κάτι το δυσάρεστο. Το μεγάλο ζήτημα είναι αν θα μπορέσει επιτέλους η κυβέρνηση και ο κεντροδεξιός χώρος να απαλλαγούν από τα συμπλέγματα έναντι της Αριστεράς στα ζητήματα της τάξης και της ασφάλειας των πολιτών.
Το 40,5% στη Νέα Δημοκρατία το έδωσαν οι κυρ - Παντελήδες και όχι οι κάθε λογής μπαχαλάκηδες. Και η Αριστερά στις εκλογές συνετρίβη και μαζί της όλα τα ιδεολογήματα που ταλαιπωρούσαν την κοινωνία από την Μεταπολίτευση και μετά. Συνεπώς, σήμερα η κυβέρνηση δεν έχει κανένα λόγο να δίνει εξετάσεις στους ηττημένους στα ζητήματα που αφορούν την τήρηση των νόμων και την ασφάλεια των πολιτών.
Στη δεύτερη τετραετία οφείλει να φτιάξει μια ΕΛΑΣ που να λειτουργεί όπως οι αστυνομίες του πολιτισμένου κόσμου. Και όποιος δεν το καταλαβαίνει ας δει βίντεο με τη δράση της γαλλικής, της γερμανικής και της ολλανδικής αστυνομίας. Και για τα άλλα γούστα, τα πιο ζόρικα, υπάρχουν βίντεο και με τη δράση της ρωσικής αστυνομίας.
