Βρισκόμαστε έντεκα ημέρες πριν από τις εκλογές και οι δημοσκοπικές ομοβροντίες διαδέχονται η μια την άλλη. Ανεξαρτήτως ποσοστών και διαφοράς, όλες ένα κοινό σημείο έχουν: η ψαλίδα μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει.
Αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στη συμπεριφορά τόσο του ίδιου του Α. Τσίπρα όσο και των στενών συνεργατών του. Η βλακώδης επίκληση του predator για να ερμηνεύσει τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων είναι ενδεικτική αυτής της κατάστασης. Το γεγονός πως η μεγαλύτερη τάση στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά από αυτή των προεδρικών, «παίζει» με εναλλακτικά νομίσματα, φανερώνει πως οι παιδικές ασθένειες της ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν ξεπερνιούνται.
Το σχετικό κείμενο είχε δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα των «53» του Ε. Τσακαλώτου και σαφώς έχει το χαρακτήρα της πολιτικής παρέμβασης. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ινστιτούτο θεωρητικών σπουδών. Είναι κόμμα που διεκδικεί την εξουσία. Το γεγονός πως η συγκεκριμένη πρόταση δεν υιοθετήθηκε από την πλειοψηφία του κόμματος, αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχει. Αποτελεί πολιτικό προβληματισμό, για να μην πω εναλλακτική πρόταση, μιας σημαντικής ομάδας που υπάρχει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι φανερό πως όσο θα κυλούν οι μέρες και το πολιτικό τοπίο δε θα αλλάζει, τόσο θα αρχίσουν να εμφανίζονται φωνές μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη μέρα μετά την ήττα. Η πρώτη ντουφεκιά ακούστηκε, πριν από λίγες ημέρες, όταν ο Γ. Δραγασάκης αμφισβήτησε τη θέση του Α. Τσίπρα πως θα επιζητήσει τη συνεργασία με τα άλλα κόμματα, μόνον αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα. Μάλιστα, η τοποθέτηση του Γ. Δραγασάκη έστελνε ένα μήνυμα στον Α. Τσίπρα πως τέτοιες αποφάσεις θα είναι αποτέλεσμα συλλογικών διαδικασιών.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε και ο Ζουράρις και έβαλε και αυτός την πινελιά του. Χθες δήλωσε πως «και με τον Βελόπουλο και με τον διάβολο συνεργασία επί τη βάσει προγραμματικής συμφωνίας». Και καλά, με τον διάβολο είναι εύκολο να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ προγραμματική συμφωνία. Αλλά με τον Βελόπουλο; Διότι, προγραμματική συμφωνία σημαίνει αμοιβαίες υποχωρήσεις για να υπάρξει σύγκλιση θέσεων. Ποιες θέσεις του κόμματος Βελόπουλου μπορούν να αποτελέσουν μια βάση για συζήτηση με τον ΣΥΡΙΖΑ; Υπάρχει κάποιος κοινός τόπος; Ας μας το πουν.
Όλα αυτά φανερώνουν πως η προδιαγραφόμενη ήττα έχει προκαλέσει ένα αλαλούμ, πολιτικό και επικοινωνιακό, στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο καθένας υποστηρίζει ό,τι θέλει, με αποτέλεσμα έντεκα ημέρες πριν από τις εκλογές η εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ να θυμίζει σκορποχώρι. Δεν πρόκειται περί πολυφωνίας, αλλά περί κακοφωνίας.
Αυτό γίνεται αμέσως αντιληπτό από τους πολίτες. Αντιλαμβάνονται πως αυτό το κόμμα δεν μπορεί και δεν πρέπει να κυβερνήσει ξανά. Και γι' αυτό απαντούν, όπως απαντούν στις δημοσκοπήσεις. Κανένα predator δεν ευθύνεται για τις απαντήσεις που δίνουν οι ερωτώμενοι.
Η αιτία βρίσκεται πρωτίστως στα κυβερνητικά πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ και ακολούθως στη συνολικά αναξιόπιστη εικόνα που εκπέμπει σήμερα.
