Πού την είδαν την αλαζονεία;

Κάθε κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με την προκλητική  συμπεριφορά των μελών της, καθώς η εξουσία φέρει το σπέρμα της αλαζονείας. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Και αν η οικονομική πολιτική επηρεάζει σημαντικά τη διαμόρφωση της εκλογικής συνείδησης των πολιτών, εξίσου σημαντικά την επηρεάζει και ο τρόπος που ασκεί την εξουσία. Η αμετροέπεια, η έπαρση, ο μουσολινισμός ενοχλούν και τιμωρούνται.

Μετά τις εκλογές της 21ης Μαΐου, σύσσωμη η αντιπολίτευση, επισείει τον κίνδυνο η αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας να μετατραπεί σε παντοδυναμία με αρνητικές συνέπειες για τη δημοκρατία μας, όπως υποστηρίζουν. Δεν κατάλαβα γιατί π.χ. ένα 42% του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι επικίνδυνο, ενώ ήταν ακίνδυνο το 48% του Ανδρέα ή το 47% του Σημίτη ή το 45% Καραμανλή ή το 44% του Γιώργου Παπανδρέου. Παρόλα αυτά τα ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά η δημοκρατία μας—κατά γενική ομολογία—δεν κινδύνευσε. 

Γιατί να κινδυνεύσει τώρα με τον Μητσοτάκη; Προφανώς, πιστεύουν πως είναι κάτι μεταξύ Ερντογάν και Όρμπαν. 

Έδωσε δείγματα αλαζονικής συμπεριφοράς στα τέσσερα χρόνια που κυβέρνησε;  Ας το δούμε συγκεκριμένα: 

Αυτός δεν ήταν που, ενώ μπορούσε τον Νοέμβριο του 2019, στην εποχή της πλήρους παντοδυναμίας του, να επαναφέρει το εφ΄άπαξ bonus των 50 εδρών στον εκλογικό νόμο, προτίμησε για να αποσπάσει τη συναίνεση της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά να φέρει τον σημερινό νόμο με το κλιμακωτό bonus; Έναν νόμο που προκαλεί σήμερα τόσα προβλήματα στην αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας. 

Δεν γνώριζε ο Κυριάκος Μητσοτάκης τις συνέπειες της συναινετικής πολιτικής του; φυσικά και τις γνώριζε, αλλά ιεράρχησε ως πιο σημαντική τη συναίνεση του ΚΙΝΑΛ από τη δική του αυτοδυναμία. ‘Ενας αλαζόνας πρωθυπουργός θα προχωρούσε μόνος του στην ψήφιση ενός εκλογικού νόμου ραμμένου και κομμένου στα μέτρα της παράταξής του. Για ποια αλαζονεία μιλά σήμερα η αντιπολίτευση; 

Υπήρξε Έλληνας πρωθυπουργός που να ζήτησε τέσσερις (4) φορές συγγνώμη από τους πολίτες για λάθη της κυβέρνησής του; μια φορά ο Ανδρέας Παπανδρέου, μετά το Νταβός, ψέλλισε το mea culpa (λάθος μου). Ήταν μια αναγνώριση λάθους στη λατινική γλώσσα για να μην καταλάβουν οι πολλοί τι ήθελε να πει. Πάντως, δεν ήταν συγγνώμη.

Κανένας άλλος πρωθυπουργός, πλην του σημερινού, δε ζήτησε ευθαρσώς και χωρίς περιστροφές συγγνώμη από τους πολίτες. Ποιος αλαζόνας πρωθυπουργός θα το έκανε αυτό; Οι αλαζόνες κάθονται στον χρυσό θρόνο τους και κοιτάζουν αφ΄υψηλού τους πολίτες, την πλέμπα, μη έχοντας συναίσθηση των πράξεων τους. 

Ο αντιπολιτευτικός λόγος για να είναι αποτελεσματικός και παραγωγικός για αυτόν που τον εκφέρει, θα πρέπει να επιβεβαιώνεται από τα γεγονότα. Όταν Τσίπρας και Ανδρουλάκης, για να κλαδέψουν την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας, επικαλούνται την αλαζονεία της σε περίπτωση μεγάλης νίκης της, στερούνται αποδείξεων. Στα τέσσερα χρόνια της διακυβέρνησής του ο Μητσοτάκης δεν έδωσε κανένα δείγμα αλαζονικής συμπεριφοράς. Απεναντίας, ήταν πολύ πιο αυτοκριτικός από όλους τους προηγούμενους πρωθυπουργούς.